Dag 6: Van Falsterbo naar Skillinge

Langs de kust naar het noorden

Vandaag bezoek ik het mooie stadje Ystad en de nabij gelegen mythische plaats Ales Stenar.

Ystad

Vanochtend eerst nog even de achterstallige blogs verzonden en een wandeling met Luna gemaakt om en nabij de overnachtingsplek. Daarna op pad gegaan in noordelijke richting. De eerste stop is voorzien in het stadje Ystad. Ystad blijkt een handelsstadje te zijn dat zijn gloriedagen had tijdens de Deense overheersing en door de invloed van de Duitse Hanzesteden. Vooral de Deense invloed in de architectuur van de woonhuizen is onmiskenbaar. In het stadje is het centrum nog mooi in tact gebleven.

Maar het stadje is tegenwoordig bekender vanwege het feit dat de detectiveboeken van Henning Mankell over commissaris Kurt Walander zich vaak in Ystad afspelen. Er worden dan ook wandelingen georganiseerd door het stadje waarbij belangrijke crime scenes bezocht worden. Ik kwam ten minste 2 van deze groepen tegen. Voornamelijk grijsharige lezers.

Maar als je een uur door het stadje gelopen hebt dan heb je het belangrijkste wel gezien.

Ales Stenar

Ales Stemar wordt wel het Zweedse Stonehenge genoemd. En dan weet je het wel: Cirkels van grote keien. Het is een cultusplek die gelegen is op een 35 meter hoge heuvel die uitkijkt over de zee. Het is een Vikingmonument dat ongeveer 1000 jaar geleden opgericht is. Het bestaat uit 59 rechtopstaande keien van maximaal 3 meter hoogte en ze zijn in een soort bootvorm geplaatst van ca. 70 bij 20 meter. Men is pas sinds de ’80-er jaren bezig met het onderzoek van dit monument en weet er dus nog maar weinig vanaf. Zeg maar helemaal niets. Vermoedens zijn er genoeg. Zo wordt er gedacht dat het een begraafplaats is maar er is nog geen lijk gevonden. Ook denkt men dat het een astronomische klok is maar ook daar zijn geen afdoende bewijzen voor. Er wordt ook vermoed dat het een baken voor de scheepvaart is geweest maar wederom geen sluitend bewijs.

Maar de Zweden zijn er gek op. Het blijkt het belangrijkste Viking-monument van Zweden te zijn en dat is te zien. Er is een gigantische parkeerplaats waar talrijke campereigenaren hun vehikel plaatsen om daarna de ca. 1,5 km naar het monument te lopen. Er wordt geen uitzondering gemaakt: leunend op stokken en hangend over een rollators probeert men het einddoel te bereiken.

Tenslotte rijd ik door naar Skillinge waar ik mijn overnachtingsplek vind midden in een graanveld nabij een haven met zeer luxe boten. De hele rit hier naartoe gaf weer uitzicht op eindeloze graanvelden. Voorlopig heb ik wel genoeg van dat spul gezien.

Beetje saai?

Ik merk dat mijn blog een beetje cynische toon begint te krijgen. Dat sluipt er zo maar in. Het is een beetje saaie reis tot nu toe en het is bovendien erg toeristisch. Maar een toerisme van het georganiseerde soort. Louter nette mensen die niet op onverwachte zaken zitten te wachten. Een beetje te netjes allemaal te truttig. Er zijn niet zo heel veel bijzondere zaken te zien en dat, ondanks verwacht, valt me toch een beetje tegen. Ik merk ook dat ik weinig inspiratie heb om foto’s te maken. Ik wacht het nog even af en als er geen nieuwe inspiratie komt dan overweeg ik om het zuiden het zuiden te laten en door te reizen naar Midden Zweden.