Via Denemarken en Duitsland terug naar huis

31e en laatste dag camperreis Noorwegen. Een saaie dag die ik voor het grootste gedeelte op de Duitse autobanen heb doorgebracht met veel opstoppingen.

Dit wordt het allerkortste verslag van deze reis. Ik ben vroeg opgestaan om de reis naar Mechelen in één dag te doen. Veel oponthoud door de vele files in Duitsland. Jaren lang is er daar weinig onderhoud gepleegd aan de wegen. Nu het economisch beter gaat wordt er een inhaalslag gemaakt waardoor er veel bouwplaatsen zijn die voor het oponthoud zorgen. Gewend aan de maximum snelheid van 80 km/u in Noorwegen is het weer even wennen aan de onbeperkte snelheid in Duitsland. Met dubbele snelheid razen de auto’s aan mij voorbij. Saaie, saaie, saaie dag. Rond 22.00 uur in Mechelen aangekomen.

Door het zuiden van Noorwegen naar Denemarken

Mijn eerste bezoek vandaag, de 30e dag van de camperreis Noorwegen, gold de vuurtoren van Lindesnes. Mooi en boeiend. Daarna doorgereden naar Kristiansand in een poging om reiscadeaus in te kopen en daarna het veer van Kristiansand naar Hirtshals genomen. In het noorden van Denemarken een overnachtingsplaats gevonden.

Vanochtend zowaar mooi weer met af en toe een felle bui. Maar veel beter dan gisteren. Omdat ik veel tijd beschikbaar heb voor de relatief korte afstand naar Kristiansand, besluit ik eerst nog de vuurtoren van Lindesnes te bezoeken. Daartoe moet ik wel een beetje omrijden maar achteraf blijkt dat dat zeker de moeite waard is geweest. Ik volg eerst de 640. Dat is een regionale weg die langs de kust loopt. Het is een mooie weg met afwisselend landschap: mooie natuurlijke baaien waar vroeger of nog steeds havens zijn, bosgebieden, kleine strandgebieden en landbouwgebied. De havens zijn voorzien van tal van boothuizen waarin vroeger de kleine vissersboten ‘geparkeerd’ stonden. Nu heeft de pleziervaart de dominante positie ingenomen.

De vuurtoren van Lindesnes

Na ruim 15 km kom ik bij Lindenes vuurtoren aan. Het is de meest zuidelijk gelegen vuurtoren van Noorwegen en begeleidt de toegang tot het Skagerak en het Kattegat. Dat het een belangrijk strategisch punt is, is te merken aan het feit dat de Duitsers tijdens WOII een heel verdedigingsnet rond de vuurtoren hebben opgebouwd. De vuurtoren is in ca. 1650 van start gegaan. Aanvankelijk bestond die uit niet meer dan 30 kaarsen (het licht van een vuurtoren wordt nog steeds gemeten in kaarsen). De huidige voortorens hebben een volume van 1.800.000 kaarsen, dat zie je dus iets beter.

Na de periode van de 30 kaarsen zijn er twee vuurkorven gebruikt hetgeen iets beter zichtbaar was. Aanvankelijk stonden ze in de open lucht, later in een afgesloten ruimte waarvan de restanten nog steeds te zien zijn. Vanaf 1854 waren er lenzen beschikbaar om het licht te versterken. Pas in 1915 is de huidige vuurtoren gebouwd die in gietijzer is opgebouwd. Hij werd tevens voorzien van een misthoorn die 1600 liter lucht per seconde kan verplaatsen.

De Jaerenroute

Ik volg op de 29e dag van de camperreis Noorwegen de Jaerenroute die mij o.a. brengt naar Egersund en Helleren. In de buurt van Lindesnes vind ik een overnachtingsplek aan een fjord. Morgen wil ik de vuurtoren van Lindesnes bezoeken.

De laatste echte reisdag (morgen wil ik in Kristiansand doorbrengen) begint met forse regen. Het klettert op het dak van de camper dat het een aard heeft. Toch maar op pad gegaan. Ik rijd eerst verder over de 44 langs de vlakke kust.

Egersund

De vele regen weerhoudt mij er echter van om veel foto’s te maken. Rond 10.30 uur kom ik in Egersund aan. Zo te zien een leuk stadje. Maar wat vreemd; er is vrijwel niemand te zien. Er zijn enkele winkels open maar het overgrote deel is gesloten. gemeentehuis dicht; brandweerkazerne geen licht te zien, bank gesloten, in de winkelstraat ben ik twee mensen tegengekomen. Zou de welvaart Noorwegen dan toch passief maken?

Met een dergelijke mentaliteit hadden ze eind vorige eeuw geen druppel olie uit de grond gekregen en leefden ze nu niet in de welvaart die ze nu hebben. Ik las laatst dat ook de overheid zich hier zorgen over begint te maken. Ik ga naar de haven want volgens de reisgids (die ik inmiddels niet helemaal meer vertrouw (insight guide)) is het de grootste vissershaven van Noorwegen. Daar merk ik niet veel van. Er ligt geen enkele vissersboot, slechts twee reddingsboten en voor de rest heel veel plezierjachten.

Stavanger

De 28e dag van de camperreis Noorwegen. Ik heb vrijwel de hele dag in de leuke stad Stavanger doorgebracht. Met name in de oude binnenstad en in het boeiende oliemuseum. Daarna een begin gemaakt met het volgen van de Jaerenroute. Langs de rustige weg heb ik aan een meer een overnachtingsplaats gevonden.

Om 6.00 uur wakker geworden. Stromende regen. De weersvoorspelling van mijn weerapp blijkt dus veel beter te zijn dan die van de medewerkster die ik gisteren sprak. Het lijkt mij geen feestje om in dit weer de 5 km naar Preikestolen te lopen en te klimmen. Dus alternatief: Stavanger bezoeken. Ik ga relatief laat weg: 9.00 uur en rijd naar Oanes om daar de ferry te nemen naar Hole Lauvik. Helaas voor de ferrymaatschappij doet de betaalautomaat het niet. Er wordt gezegd dat op de boot afgerekend kan worden. Maar dat gebeurt niet. Het is raar weer. Felle buien worden afgewisseld door even felle opklaringen. Het levert evenwel mooie plaatjes op.

Ik rijd via weg 13 die langs dorpjes en meren gaat. Onderweg kom ik het nationale ski team van Rusland tegen. Ze gaan op rollerski’s de heuvel op. Dat kost veel inspanning zo te zien, ze zullen wel niet gedrogeerd zijn. Maar het gaat wel snel. Vervolgens ga ik naar de toegangsweg naar Stavanger. Vlak voor Stavanger worden gigantische infrastructurele werken aangelegd. Tunnels, rotondes, verbreding van de wegen. Je mag er zelfs 90 rijden en dat laten de Noren zich niet twee maal zeggen. Ze racen er vrolijk op los.

Een wandeling door Stavanger

Dan rijdt ik Stavanger binnen. Het is een stad van ca. 100.000 inwoners. Ik probeer eerst een parkeerplaats voor enkele uren te vinden en ben al blij als ik er een op 2,5 km van het centrum vind. Toch nog even verder proberen. Op 2 km afstand kan ik ook parkeren. Verder proberen. Op 1 km afstand weer een mogelijkheid. Gekker kan het niet worden. Toch wel: uiteindelijk vind ik een grote parkeerplaats op nog geen 500 meter afstand van het oude centrum. Er passen honderden auto’s op maar er staan er 4 (inclusief die van mij). Er is wel een parkeerautomaat: Ik kan er 5 uur staan voor € 1,70. Dat kan Bruintje nog net trekken.

Ryfylke route

Indrukwekkende foto hè hieronder? Hij is van de bekende Preikestolen, maar ik ben er niet geweest en heb hem dus ook niet beklommen. De 27e dag van de camperreis Noorwegen leidde over de Ryfylke route die mooi was maar niet zo spectaculair als de reeds gereden routes. Hij eindigde in de buurt van Preikestolen waar ik midden een bos aan de rand van een meer een mooie overnachtingsplaats vond.

Laat opgestaan en pas rond 10.00 uur weggereden. Het laatste stuk van de Ryfylke-route. Het gaat eerst over de 520 door het landschap dat al bekend is. Bij het veer tussen Ropeid en Sand een zeer fraai wachthuis gezien dat onlangs gebouwd is. Helaas vaarde de ferry niet hetgeen een omweg van 60 km. betekende. In Sand werd aangeraden om daar de nieuw gebouwde voetgangersbrug te bekijken. Maar dat viel erg tegen. Hij ligt aan de rand van een buitenwijk van Sand en verbindt zo te zien niets met niks. Echt mooi vond ik hem niet. In het donker schijnt hij veel meer tot zijn recht te komen.

Daarna verder naar het zuiden gereden. Je merkt dat je steeds meer in de bewoonde wereld komt. Na nog een paar fraaie fjorden verandert het landschap aanzienlijk. Bergen worden heuvels, wilde rivieren worden snelstromende beekjes, de dalen zijn breder en er zijn meer en veel grotere weilanden. Ook raakt het allengs dichter bebouwd. Huizen zijn iets minder traditioneel. Ze beginnen veel weg te hebben van bungalows. Het stemt mij wat melancholiek want het kondigt ook het einde aan van een indrukwekkende reis. En gaat de stemming nu met me op de loop of bloeien hier de bermen veel minder uitbundig dan voorheen?