Bijna thuis

Vandaag heel veel autogereden tot aan de grens van Zwitserland / Duitsland / Frankrijk. (608 km).

Gisteren nog een verwijzing van Annemieke naar Nu.nl gekregen. Die app meldde dat de dag nadat ik van Sicilië vertrokken was de Etna uitgebarsten is in de regio waar ik de laatste dag was. Geluk of pech? Ik had het graag eens meegemaakt en het zou mijn reis meer dan compleet gemaakt hebben.

Ik ben rond 8.00 uur weggereden vanuit Pian di Boso. Er ligt een lange dag met snelwegen voor mij. De route blijft onverminderd mooi over de Autostrada A1. Ook al is de omgeving van Milaan bepaald geen vakantiebestemming. Onderweg stop ik nog ergens om etenswaren voor thuis in te slaan.

Vervolgens rijd ik door Zwitserland dat altijd mooi is met de alpen en eveneens indrukwekkend als je door de 16 km. lange St Gotthart tunnel rijdt. Ze zijn er overigens een tweede tunnel aan het boren die in 2029 klaar moet zijn. Rond Bazel wordt het weer bedenkelijk qua landschap.

Vanuit Zwitserland rijd ik Frankrijk binnen en vind op een ‘jaagpad’ langs de Rijn een mooie overnachtingsplek met uitzicht op het redelijk drukke scheepsverkeer. Morgen de laatste 500 km.

In storm en regen vertrekken van Sicilië

Vandaag wilde ik eigenlijk Catania nog bezoeken alvorens te vertrekken van Sicilië maar regen en storm laten mij afzien van dat plan. Dus naar Messina gereden om het veer te nemen naar het vaste land van Italië. Daar doorgereden naar de wreef van de laars van Italië om daar aan zee de nacht door te brengen. (345 km).

Naar Catania?

Vanochtend redelijk vroeg opgestaan omdat mijn oorspronkelijk plan inhield dat ik Catania wilde bezoeken waar ik op de heenreis niet aan toe gekomen was. Maar bij nader inzien zie ik er maar van af. Het waait behoorlijk (windkracht 6 à 7; dat hier ongekend is) en bovendien valt er wel heel veel regen. Jammer maar met deze frustratie zal ik de rest van mijn leven maar mee moeten leren leven.

Naar het vaste land

Dus via de snelweg naar de haven van Messina gereden om daar het veer te nemen naar het vaste land van Italië. Als ik via de telepas in wil checken gaat alles goed alleen er komt geen ticket uit de kaartenpaal. Dat betekent dat de transactie gecontroleerd moet worden en dat ik na goedkeuring alsnog mijn ticket krijg. Dat scheelt mij wel twee gemiste boten (geen ramp want de boten varen heel frequent) maar ik mag vooraan in de rij aanschuiven tot grote opwinding van een van de automobilisten die in de file staat.

15 eeuwen terug in de tijd

Vandaag reis ik eerst naar weer zo een mooi en nog tamelijk onbekend stadje: Palazzolo Acreide. In de middag maak ik een wandeling door de Necropolis van Pantalica. Hier zijn 5.000 grafkamers te vinden die stammen uit de 13^e tot de 8^e eeuw voor Christus.

Machinaal gewekt

Ik word om ca. 6.00 uur gewekt door een ploeg bosarbeiders die aan de slag gaan in het stuk pijnbomenbos waar ik gisteren de camper heb geparkeerd voor de overnachting. Brullende zagen en trimmers zorgen er voor dat ik niet veel later ook maar opsta en dat betekent dat ik al rond 7.30 uur op pad ben.

Het natuurpark van Vendicari

Vanochtend eerst gereden naar de Romeinse Villa del Tellaro. Vervolgens naar de kust om daar een wandeling te maken door het mooie natuurpark Vendicari. Daarna gaat het naar een vissersplaats  dat inmiddels een afschuwelijk toeristendorp is geworden: Marzamemi. Het wordt er verder niet beter op als ik door een landbouwgebied rijd maar ik eindig bij het Parco Archeologico Forza dat nog stamt uit de bronstijd. (73 km).

Als ik in de ochtend naar buiten stap val ik om van verbazing. De hele camper is met een dikke laag geel-achtig zand bedekt. Het heeft vannacht hard gewaaid en geregend en vermoedelijk is er woesijnzand uit de Sahara naar Zuid Italië overgewaaid en door de regen neergeslagen. Het ziet er wel stoer uit.

Een wandeling door tien eeuwen heen

Vanochtend ben ik niet zo heel vroeg vertrokken naar een olijfolieproducent die naar men zegt heel goede olijfolie maakt. Maar pas ter plekke merk ik dat het zaterdag is dus gesloten. Daarna rijd ik door naar Noto Antica voor een lange wandeling. (52 km).

Olijfolie

Ik heb hier geleerd dat je goede olijfolie (vergine en extra vergine) nooit moet gebruiken om te verwarmen of te bakken en te braden omdat dan de verfijnde smaak totaal verloren gaat. Dus gewone olijfolie hiervoor gebruiken en afmaken met vergine of extra vergine. Scheelt zoveel in de kosten dat je er dus best voor de koude gerechten een héél goede olie kunt kopen. Dat is bij mij niet tegen dovemans oren gezegd. Daarom heb ik in de buurt van Noto een adres gekregen om die heel goede olie te kopen. Het is slechts een kleine afwijking van de route. Maar als ik ter plekke aankom is er niemand aanwezig en dan pas merk ik dat het zaterdag is. Gevalletje van pech dus.