Kustwandeling

De vierde dag van de camperreis Normandië begint met een lange wandeling langs de kust naar Étretat. Het is schitterend weer en de hele dag schijnt de zon. In de loop van de middag verlaten we de Phare d’Antifer in westelijke richting. We stoppen in het leuke stadje Honfleur en reizen vervolgens door naar Bayeux.

Kustwandeling naar Étretat

Als we ’s ochtends wakker worden schijnt de zon volop. We besluiten een kustwandeling te maken over het Sentier du Littoral. Het is een adembenemend mooie wandeling. De felle ochtendzon slaat harde slagschaduwen van ons op de rotsen. De wandeling gaat voor het grootste gedeelte langs de steile kust. Er zitten twee lastige stukken in het parcours: steil naar beneden en vervolgens steil omhoog. Anders dan in de echte berggebieden gaat het pad niet slingerend omhoog maar rechtuit berg op en berg af. Dat voel je in de kuiten en de longen.

Onderweg komen we een oudere Fransman tegen uit Étretat die zegt dat hij elke dag een wandeling van 10 km maakt bij weer en wind. Maar niet als de storm een grotere snelheid heeft dan 100 km/h. Hij begeleidt 3 hondjes met een korte snuit die hoorbaar moeite hebben met de ademhaling. Ook zij lopen elke dag het traject van 10 km.

Langs de kusten van Normandië

De derde dag van de camperreis Normandië gaat vrijwel de gehele dag langs de zand- en kiezelstranden van het oostelijk deel van Normandië. We eindigen nabij de bekende Falaise d’Étretat op een afgelegen overnachtingsplaats bij een vuurtoren.

Zeehonden bij de kust van Cayeux sur Mer

Als ik ’s ochtends de voorbereidingen voor het ontbijt tref en Irina al even naar buiten gelopen is, komt ze enthousiast terug met de mededeling dat we vlak langs het strand staan (konden we gisteren nog niet zien) en dat er veel zeehonden op een nabijgelegen zandbank liggen. Na het ontbijt de wandelschoenen dus aangetrokken en de 100 meter naar de kust van Cayeux sur Mer gelopen. Het is helaas een bewolkte en niet zo warme dag. Maar ook onder deze weersomstandigheden is de brede zand- en kiezelkust heel mooi.

Als we de enkele duinenrij gepasseerd zijn zien we een bunker op het strand liggen. Waarschijnlijk deel uitmakend van de verdedigingslinie van de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog. Hij ligt er wat sneu bij. Hij is met fundament en al geheel vrij uit het zand gekomen en ligt in een hoek van ongeveer 45 graden. Als dit door het getijdenverschil met waarschijnlijk een aanvullende storm gebeurd is, illustreert het de onnoemelijke kracht die stromend water heeft.

Neist Point en Dunvegan Castle

De storm is gaan liggen en het is droog geworden. Dus ik hoop vandaag, op de 23^e dag van de Camperreis Schotland, wat meer buiten te zijn. Een korte rit dus die mij brengt naar de vuurtoren van Neist Point, naar het mooie kasteel Dunvegan, een black house en de Dun Broch. Omdat dit een van de laatste dagen is in dit zeer dunbevolkte deel van Schotland zoek ik een overnachtingsplek temidden van een eindeloos bergachtig veengebied. Die vind ik in de buurt van Bracadale.

Vanochtend niet zo vroeg opgestaan omdat ik de regen weer massaal naar beneden hoorde komen. Maar rond 8.30 uur hield die op en de weerapp verkondigde dat er vandaag niet zo veel regen zal vallen. Ook is de storm van gisteren gaan liggen dus dat zal veel ontspannender rijden.

Het Noorden van the Isle of Skye

Tegen de hoop in is het vandaag, de 22^e dag van de Camperreis Schotland, toch niet zo heel erg mooi weer, eigenlijk is het slecht weer. Maar de vroege ochtend zal droog zijn dus ik doe dan toch maar de wandeling die ik me gisteren had voorgenomen. Daarna rijd ik weer naar het oosten van het eiland en daar barst de storm en de regen goed los. Er is dus vrijwel geen mogelijkheid om naar buiten te gaan. Op diverse uitkijkpunten moet je stevig op je benen staan om niet omvergeblazen te worden. Sommige wegen die leiden naar startpunten van wandelingen zijn afgesloten i.v.m. het weer. Ik heb nog wel de gelegenheid gehad om de Skye Museum of Island Life te bezoeken. Daarna ga ik op zoek naar een overnachtingsplek die ik vind in de luwte van veel struiken op een kleine parkeerplaats van een niet meer in dienst zijnde kerk.

Bij het wakker worden gelijk maar op de weer app gekeken of ik de wandeling kan maken die ik mij voorgenomen had. In de vroege ochtend zal het nog droog zijn maar gedurende de rest van de dag zal er maar liefst 36 mm regen vallen en is er een flinke wind, zo niet storm, aangekondigd. Ik vertrek na het ontbijt en ben binnen enkele minuten om ongeveer 7.30 uur bij het begin van de wandeling. De wandeling gaat van Kilmarie naar Camasunary en is ongeveer 9 km lang. Hij is niet moeilijk te lopen want hij gaat grotendeels over een karrenspoor.

The Isle of Skye

Vandaag, op de 21^e dag van de Camperreis Schotland, wil ik naar het eiland Skye rijden. Vanaf de overnachtingsplaats in Balmacara is het maar een paar kilometer rijden. Ik rijd eerst naar de westkant van het eiland in het zuiden naar Elgol. Vandaar boek ik een overtocht naar een nabijgelegen onbewoond eiland Soay waar het Loch Coruisk ligt. Ik loop daar ongeveer 2 uur rond. Daarna zoek ik een overnachtingsplek die ik een paar kilometer ten noorden van Elgol vind.

Vanochtend rond 8.30 uur vertrokken om bij Kyle of Loch Alsh over de brug naar het eiland Skye te rijden. Dan rijd ik naar het westen met als doel Elgol te bereiken. De route er heen is mooi. Weer een ongenaakbaar landschap met slechts verspreid enkele huizen en de spaarzame dorpen tellen ook vaak niet meer dan een aantal huizen dat op twee handen te tellen is. Het eiland heeft iets met de kleur wit want vrijwel alle huizen zijn spierwit geschilderd en markeringsstenen zijn ook van een dikke witte verflaag voorzien. Zelfs de schapen zijn spierwit. Maar die zijn overal in Schotland heel erg wit. Het zal wel door de eeuwigdurende douche komen die ze dagelijks over zich heen krijgen.