De landhuizen van Ierland

Twee bekende landhuizen van Ierland staan op het programma van vandaag. Ik rijd de laatste 150 km door Ierland. Ik bezoek in de ochtend Powerscourt House and Gardens en in de middag Rossborough House. Daarna rijd ik door naar de haven in Rosslare om in te checken voor de ferry. (219 km).

Powercourt House

Vandaag moet ik pas rond 19.00 uur inchecken voor de ferry naar Cherbourg. Dat geeft mij de gelegenheid om nog een klein gedeelte van een ooit geplande maar nooit gereden route te rijden. Ik vertrek ruim na het spitsuur vanuit Dublin om de files te vermijden. Rond 11.00 uur kom ik aan bij Powerscourt House and Gardens. Het huis dateert al uit de 13e eeuw maar is in de 18e eeuw in Palladijnse stijl zodanig verbouwd dat er van het oude huis niets meer is terug te vinden. Momenteel wordt er alles aan gedaan om het landgoed exploiteerbaar te houden door bundeling van tal van activiteiten: een hotel, een golfbaan, een restaurant, winkels, een destilleerderij, een tuincentrum en de bekende publiek toegankelijke tuinen en waterval.

Dublin nog een keer

Vandaag breng ik weer in Dublin door met een bezoek aan de tentoonstelling over The Book of Kells, de wereldberoemde Long Room van de bibliotheek van het Trinity College en een bezoek aan The National Gallery. De foto’s in het blog van vandaag zijn niet heel goed. Ik moest ze dan ook onder niet ideale omstandigheden maken. (36 km)

Naar Dublin

Als ik wakker word regent het weer eens keihard. Als het aan het einde van de ochtend droger wordt neem ik weer de bus naar het centrum van Dublin.

De bus doet over ca. 12 km. ongeveer een uur. Het verkeer in en om Dublin is vrij chaotisch. Er zijn steeds meer files naarmate ik de stad nadert. In Dublin zelf is het kruip door sluip door om op je bestemming te komen ondanks het feit dat bijna alle straten eenrichtingverkeer kennen. Maar een oude stad als Dublin is  niet op dit grote verkeersaanbod afgestemd. Echter niemand maakt zich er erg druk om. Geen agressie, geen getoeter, geen nerveus verkeersgedrag. Het zal wel gewenning of het karakter van de Ier zijn. Of beide.

Wat me opvalt, en het tekent weer de vriendelijkheid en de wellevendheid van de Ier, is dat iedereen die uitstapt  uit een bus (en dat is vijf meter van de chauffeur verwijderd), de chauffeur met stem en gezwaai bedankt alsof het een vriendendienst betreft.

Dublin

Vandaag ben ik naar Dublin gereden en in de middag heb ik door de stad gewandeld en het Nationaal Museum bezocht. (209 km).

Op weg naar Dublin

Vanochtend rond 9.00 uur uit Whitehead vertrokken naar Dublin. De afstand van ruim 150 km neemt alles bij elkaar toch nog bijna 2,5 uur in beslag. De rit naar Dublin is niet heel bijzonder, zeker als we het over de snelwegen hebben. Rond Belfast is het erg druk maar zodra ik de grens overga van Ulster naar Ierland is het een stuk stiller. Er zijn zelfs stukken die ik over de snelweg rijd waar je geen verkeer voor je en achter je ziet.

The Giant’s Causeway

Vandaag rijd ik een groot stuk van de Giant’s Causeway en bezoek daarbij uiteraard The Giant’s Causeway zelf. Het is een bijzondere gelaagde structuur van basaltsteen. Het kostte enige moeite en ergernis om een toegangskaart te krijgen. Vervolgens rijd ik een paar kilometer door naar Carrick a Rede, een vissersplaats waar al sinds jaar en dag een touwbrug voor de vissers is gemaakt om hen toegang te geven tot de zalmvisgronden. Tenslotte rijd ik een stuk naar het zuiden omdat ik morgen in Dublin wil zijn. (103 km).

De basaltstenen pilaren

Vanaf mijn overnachtingsplek in Bushmills is het slechts 3,5 km rijden naar The Giant’s Causeway. Ik had me voorgenomen om laat in de ochtend te vertrekken omdat er daarvóór heel veel regen voorspeld werd. Maar het zit me mee en al rond 10.00 uur houdt het op met regenen en ik kan dus vertrekken.

The Giant’s Causeway is een wereldberoemde bijzondere basalt formatie die bestaat uit 4-, 5-, 6-, 7- of 8-zijdige pilaren die vele tientallen meters lang kunnen zijn. Het is zo uniek dat het door UNESCO is opgenomen in de werelderfgoedlijst.

Een perfecte dag

Het is vandaag stralend weer. Ik vertrek vandaag, na een matinale wandeling, over een fenomenale kustweg naar Amharc Mor, een mooi uitzichtpunt met steile kliffen. Vervolgens rijd ik door naar Glencolumbkille waar ik het kleine maar informatieve openluchtmuseum Folk Village bezoek. Tenslotte rijd ik door naar Glengesh Pass die zo een mooi uitzicht biedt dat ik er maar mijn overnachtingsplaats van maak. (47 km).

Ochtendwandeling

Ik ben al rond 7.00 uur op en het ruige weer van gisteren dat een even ruige zee opleverde is totaal veranderd. Er is bijna geen wind, de zon schijnt volop en het is zo warm dat je buiten kunt zitten. Dat zal de hele dag zo voortduren.

Ik maak een korte wandeling langs de mooie kust. Als ik weer teruggekeerd ben staat er bij de camper een vrouw die haar hond net uitgelaten heeft. Ze blijkt hier een cottage gehuurd te hebben met haar gezin en ze vertelt dat ze steeds weer naar deze plek wil terugkeren. Morgen vertrekt ze weer naar Engeland met pijn in het hart.