Een volledige dag op de camping

Om de vuile kleren schoon en droog te krijgen ben ik gedwongen vandaag op de camping te blijven. Niet de leukste dag maar wel nuttig.

De was

Vandaag is het een bijna gedwongen rustdag. Ik had de camping in Falun uitgezocht omdat ze hier o.a. over een wasmachine en een droger beschikt. Die apparaten blijken alleen vanaf 17.00 beschikbaar te zijn. Bovendien heb je een code nodig die ik niet had omdat ik gisteren relatief laat aangekomen was. Het is echt hard nodig dat ik aan de was ga want de schone klerenkast begint akelig leeg te worden.

Ik moet dus de hele dag blijven. Dan maar van de nood een deugd gemaakt. Want ik moet ook boodschappen doen en ik moet op zoek naar iemand die mijn propaangastank kan bijvullen of kan omruilen. Tijd genoeg dus om te lezen.

Wat ik lees

Een paar weken geleden begonnen met het vierde deel van Antonio Scurati’s bestseller: de biografie van Benito Mussolini: Het uur van de waarheid. Opmerkelijk is het dat het boek als een roman gepresenteerd wordt. Maar het is zeer zeker geen roman in de traditionele zin van het woord. Het is wel degelijk in grote lijnen als non-fictie te karakteriseren; dus een soort documentaire roman. Om de geloofwaardigheid te vergroten wordt ieder kort hoofdstuk (maximaal 6 pagina’s) afgesloten met letterlijke citaten uit dagboeken, transcripties van telefoongesprekken, krantenartikelen, citaten uit brieven enz. van de opgevoerde handelende personen.

Het is een huiveringwekkend boek zeer zeker omdat de parallel met de huidige situatie in Nederland  goed te trekken is. Overduidelijk is het hoe vriendjespolitiek, het niet toelaten van tegenmachten, corruptie en incompetentie, leugenachtigheid etc. er toe geleid hebben dat Italië in de jaren ’20 ’30 en ’40 van de vorige eeuw op een sluipende manier een fascistisch regime mogelijk heeft gemaakt. We zijn gewaarschuwd!!!

Scurati hanteert los van de inhoud, een stijl waardoor het boek een wel heel erg extatisch karakter krijgt. Als dat op iedere pagina gebeurt dan verliest deze stijl aan effect. Maar ach ja, een Italiaanse auteur. Waar dat goed werkt, is dat  bij voorbeeld bij de naderende ondergang van het fascisme. Bovendien is er sprake van soms, volgens mij, heel onnodig lange zinnen met veel tussenzinnen waardoor je soms de tekst moet herlezen. Onnodige gewichtigdoenerij.  Maar al bij al hinderden deze bedenkingen mij steeds minder naarmate ik verder in het boek vorderde. Zozeer zelfs dat ik na beëindiging van het vierde deel, zojuist aan deel één ben begonnen. Volgens recensies zijn de delen heel goed door elkaar heen te lezen. Boeiende manier om de geschiedenis verantwoord te verlevendigen.

Propaangas

Van de receptie van de camping krijg ik een adres waar ze waarschijnlijk propaangasflessen verkopen. Mijn tweede tank is nog redelijk gevuld maar ik vermoed zomaar dat hoe noordelijker ik kom hoe lastiger het zal zijn om flessen te vullen of om te ruilen. Dus op naar het Q8 station. Daar vullen ze geen flessen maar kun je wel flessen omruilen. Ik had al eerder gemerkt dat er nog heel wat werk is te verzetten op het gebied van Europese normalisering van dit flessengedoe. Want nu blijkt dat de Nederlandse flessen er heel anders uitzien dan de Zweedse flessen en dat de beheerder van het benzinestation dus problemen krijgt met het inleveren van de Nederlandse fles bij de groothandel.

Wel weet hij dat er ca. 50 km verderop een bedrijf zit dat alle soorten flessen kan vullen. Dat lijkt me een goed idee tot de Q8 man zegt dat 3 maanden geleden die hele handel in de lucht gevlogen is. Weliswaar geen persoonlijke slachtoffers maar bemoedigend klinkt het toch niet echt. Het bedrijf is inmiddels weer opgebouwd en functioneert nu volgens de strengste veiligheidseisen. Dan toch maar langsgaan morgen. Iedereen heeft recht op een tweede kans.

De kopermijnen van Falun

Ik wil in de middag de kopermijn van Falun bezoeken. Die mijn is immers erkend als Unesco industrieel erfgoed. Maar hoe ik ook op de website en op Google Maps kijk, ik vind niets. Wel wordt er een kopermijnmuseum genoemd. Morgen maar proberen en navragen bij de receptie van de camping.

Daarna nog boodschappen gedaan en na een wandeling met Luna terug naar de camping om de laatste wasmachine te vullen. Daarna koken en het inmiddels vaste ritueel.

Uppsala en een wonderschoon natuurpark

Vandaag bezoek ik Uppsala en rijd ik verder naar het noorden door een prachtig natuurgebied.

Uppsala

Ik heb me vanmorgen verslapen dus ik vertrek later dan ik van plan was. Het eerste doel is om Uppsala te bezoeken en daarna door een mooi natuurgebied door te reizen naar Falun. Op Falun moet ik helaas op een camping overnachten omdat ik bijna geen schone kleren meer over heb en er dus dringend behoefte is aan een wasmachine en droger.

In een uurtje rijd ik naar Uppsala. Uppsala is een van de grotere steden van Zweden met een bekende universiteit die al in 1477 is opgericht. Bekende mensen die Uppsala heeft voortgebracht zijn Anders Celsius die de temperatuurclassificatie ontwikkelde en de bekende Linnaeus, de grondlegger van de botanie.

In de stad merk je ook dat het een universiteitsstad is. Veel jonge mensen, veel uitgaansgelegenheden en veel eenvoudige eethuizen. De Uppsalamen (of hoe noem je ze) hebben een duidelijke voorkeur voor eten uit India en Japen. In bijna iedere belangrijke straat kom je wel zo een restaurant tegen.

Als je de stad binnenrijdt dan valt het Uppsala wat tegen. De architecten uit de jaren ’60 en ’70 is het gelukt om foeilelijke gebouwen te ontwikkelen en het aanzien van de buitenwijken te grabbel te gooien. Zouden die vroegere architecten nu beseffen wat voor verschrikkelijks ze teweeg hebben gebracht. De binnenstad is er ook niet onbeschadigd uitgekomen maar heeft nog veel moois te bieden.

De allergie van de dom

Centraal ligt de domkerk die twee uitzonderlijk hoge torenspitsen heeft die je van buiten de stad al van ver ziet liggen.

Een bezoek aan de dom mislukt omdat bij binnenkomst wordt gemeld dat honden niet welkom zijn. Mijn argument dat Luna net zo in liefde ontvangen wordt door God als de mensen wordt erkend maar zo stelt de oppasser het gaat er om dat bezoekers hier allergisch van honden kunnen worden. Die smoes heb ik inmiddels in vele varianten gehoord. En ik merk niet dat alle dom-bezoekers nu beginnen te krabben of vreselijk beginnen te niezen.

Tegenover de dom staat het Gustavianum. Een groot museum van de pronkstukken die de universiteit de afgelopen 550 jaar heeft verzameld waaronder veel Egyptische archeologiecollecties.

Dan is er nog  het Uppsala Slott. Het indrukwekkende slot dat bovenop een heuvel staat diende vroeger als fort maar momenteel bevat het de gouverneurswoning en twee musea.

Ik loop nog wat verder door de stad heen en Luna huppelt vrolijk mee. Maar, wat een makkelijke hond is het toch, als ik foto’s wil maken kan ik gewoon de lijn loslaten, gaat ze naast me zitten en kijkt geduldig toe of ik wel een goede foto maak en als ik klaar ben komt ze weer in de benen.

Bijna een bekeuring

Het is inmiddels voorbij het middaguur en ik loop weer terug naar de straat waar ik de camper geparkeerd heb. Als ik net achter het stuur zit komt er een handhaafster voorbij die onmiddellijk mijn autonummer staat te noteren. Ik stap naar buiten met de vraag wat er aan de hand is. Fout geparkeerd. Ik zeg haar dat ik net even aan het uitzoeken was hoe ik verder moet rijden. En dat was niet gelogen. Ze wordt nieuwsgierig en vraagt me waar ik naar toe ga. Ik antwoord verder naar het noorden. Oh, daar komt ze vandaan en ze wil meer over de planning van de reis weten. Ik laat haar mijn reisschema zien en ze wordt er helemaal enthousiast over en vertelt honderd uit over hetgeen ik zeker moet gaan zien. Ze wenst me verder een fijne reis. ‘En de bekeuring?’ vraag ik, ‘Oh die vergeten we maar’, waarbij ze met haar arm een wegwerpgebaar maakt.

Gamala Uppsala

Als ik het centrum uitrijd kom ik langs Gamala Uppsala. Hier is nog niet zo lang geleden een openluchtmuseum ingericht waar oude boerderijen van rijkere en minder bedeelde boeren uit de 18^e en 19^e eeuw opgebouwd zijn.

Het varieert van 1-kamer boerderijen met enkele stallen tot een vrij grote hofstede met veel stallen, opslagruimtes, kamers voor personeel en voorraadschuren. Heel bijzonder met goede uitleg (ook in het Engels).

Het aardige van dit museum is dat men precies weet welke families in deze huizen hebben gewoond en dus heel goed kunnen uitleggen op welke wijze de huizen bewoond werden: omvang van de gezinnen, wel of geen inwonend personeel, omvang van de veestapel, mate van armoede of welvaart enz.

Natuurpark Färnbofjärden

Ik moet nu een langer traject gaan rijden naar Falun. Het landschap verandert en wordt heuvelachtiger. Ik rijd o.a. door het Nationaal Park Färnbofjärden dat o.a. uit loofbossen bestaat, veel meren en woeste rivieren herbergt.

Het is een prachtig gebied. Het is het eerste natuurgebied in deze reis waar ik echt enthousiast over raak. De goede wegen worden omzoomt door kilometers lange bermen met lupinen.

Ondanks al dat fraais is het er niet druk. Als ik een tegenligger tegen kom moet ik nog 7 km rijden om de volgende tegenligger te zien voorbijrijden. Dat is nog eens ontspannen rijden.

Avesta

Voorbij het Nationaal Park rijd ik door Avesta heen. Een industriestadje dat is gebaseerd op de ijzerindustrie. Op ieder circuit zie je wel een artefact uit deze industrie. Maar de indruk wordt ook gewekt dat het snel een monument aan het worden is van de maakindustrie die kennelijk ook in Zweden zijn langste tijd gehad heeft.

Falun

Uiteindelijk kom ik in Falun aan. Hier wil ik overnachten op een camping om de hoognodige was te doen. Maar helaas het is al 19.00 uur en de receptie is gesloten. Dus geen muntjes voor de wasautomaat. Dan morgenvroeg maar. Maar waar moet ik nu gaan staan? De vaste kampeerplekbewoners helpen me uit te puzzelen welke plekken er (waarschijnlijk) vrij zijn en een van hen loopt voor de camper uit om me naar die plek heen te dirigeren. Met veel gebaren geeft hij aan hoe ik moet inparkeren alsof het millimeterwerk is. Terwijl er ruimte zat is.

Ik heb geen zin om zo laat nog te koken. Dan dus maar brood met diverse kazen, wijn en sla. Ook goed voor een keer. Morgen maar die was doen.