Dag 20: Falun

Een volledige dag op de camping
Om de vuile kleren schoon en droog te krijgen ben ik gedwongen vandaag op de camping te blijven. Niet de leukste dag maar wel nuttig.
De was
Vandaag is het een bijna gedwongen rustdag. Ik had de camping in Falun uitgezocht omdat ze hier o.a. over een wasmachine en een droger beschikt. Die apparaten blijken alleen vanaf 17.00 beschikbaar te zijn. Bovendien heb je een code nodig die ik niet had omdat ik gisteren relatief laat aangekomen was. Het is echt hard nodig dat ik aan de was ga want de schone klerenkast begint akelig leeg te worden.
Ik moet dus de hele dag blijven. Dan maar van de nood een deugd gemaakt. Want ik moet ook boodschappen doen en ik moet op zoek naar iemand die mijn propaangastank kan bijvullen of kan omruilen. Tijd genoeg dus om te lezen.
Wat ik lees
Een paar weken geleden begonnen met het vierde deel van Antonio Scurati’s bestseller: de biografie van Benito Mussolini: Het uur van de waarheid. Opmerkelijk is het dat het boek als een roman gepresenteerd wordt. Maar het is zeer zeker geen roman in de traditionele zin van het woord. Het is wel degelijk in grote lijnen als non-fictie te karakteriseren; dus een soort documentaire roman. Om de geloofwaardigheid te vergroten wordt ieder kort hoofdstuk (maximaal 6 pagina’s) afgesloten met letterlijke citaten uit dagboeken, transcripties van telefoongesprekken, krantenartikelen, citaten uit brieven enz. van de opgevoerde handelende personen.
Het is een huiveringwekkend boek zeer zeker omdat de parallel met de huidige situatie in Nederland goed te trekken is. Overduidelijk is het hoe vriendjespolitiek, het niet toelaten van tegenmachten, corruptie en incompetentie, leugenachtigheid etc. er toe geleid hebben dat Italië in de jaren ’20 ’30 en ’40 van de vorige eeuw op een sluipende manier een fascistisch regime mogelijk heeft gemaakt. We zijn gewaarschuwd!!!
Scurati hanteert los van de inhoud, een stijl waardoor het boek een wel heel erg extatisch karakter krijgt. Als dat op iedere pagina gebeurt dan verliest deze stijl aan effect. Maar ach ja, een Italiaanse auteur. Waar dat goed werkt, is dat bij voorbeeld bij de naderende ondergang van het fascisme. Bovendien is er sprake van soms, volgens mij, heel onnodig lange zinnen met veel tussenzinnen waardoor je soms de tekst moet herlezen. Onnodige gewichtigdoenerij. Maar al bij al hinderden deze bedenkingen mij steeds minder naarmate ik verder in het boek vorderde. Zozeer zelfs dat ik na beëindiging van het vierde deel, zojuist aan deel één ben begonnen. Volgens recensies zijn de delen heel goed door elkaar heen te lezen. Boeiende manier om de geschiedenis verantwoord te verlevendigen.
Propaangas
Van de receptie van de camping krijg ik een adres waar ze waarschijnlijk propaangasflessen verkopen. Mijn tweede tank is nog redelijk gevuld maar ik vermoed zomaar dat hoe noordelijker ik kom hoe lastiger het zal zijn om flessen te vullen of om te ruilen. Dus op naar het Q8 station. Daar vullen ze geen flessen maar kun je wel flessen omruilen. Ik had al eerder gemerkt dat er nog heel wat werk is te verzetten op het gebied van Europese normalisering van dit flessengedoe. Want nu blijkt dat de Nederlandse flessen er heel anders uitzien dan de Zweedse flessen en dat de beheerder van het benzinestation dus problemen krijgt met het inleveren van de Nederlandse fles bij de groothandel.
Wel weet hij dat er ca. 50 km verderop een bedrijf zit dat alle soorten flessen kan vullen. Dat lijkt me een goed idee tot de Q8 man zegt dat 3 maanden geleden die hele handel in de lucht gevlogen is. Weliswaar geen persoonlijke slachtoffers maar bemoedigend klinkt het toch niet echt. Het bedrijf is inmiddels weer opgebouwd en functioneert nu volgens de strengste veiligheidseisen. Dan toch maar langsgaan morgen. Iedereen heeft recht op een tweede kans.
De kopermijnen van Falun
Ik wil in de middag de kopermijn van Falun bezoeken. Die mijn is immers erkend als Unesco industrieel erfgoed. Maar hoe ik ook op de website en op Google Maps kijk, ik vind niets. Wel wordt er een kopermijnmuseum genoemd. Morgen maar proberen en navragen bij de receptie van de camping.
Daarna nog boodschappen gedaan en na een wandeling met Luna terug naar de camping om de laatste wasmachine te vullen. Daarna koken en het inmiddels vaste ritueel.
Hey Hans,
Je schrijft : “Overduidelijk is het hoe vriendjespolitiek, het niet toelaten van tegenmachten, corruptie en incompetentie, leugenachtigheid etc. er toe geleid hebben dat Italië in de jaren ’20 ’30 en ’40 van de vorige eeuw op een sluipende manier een fascistisch regime mogelijk heeft gemaakt” Tegenwoordig is de incubatietijd van een dergelijk regime natuurlijk veel korter en meteen overal zichtbaar en kenbaar … broadcasted 24 hours a day…..
Ja helaas, er zijn dagen dat ik terugverlang naar het pre-internettijdperk.