Catania en de dieptepunten van de oostkust

Vandaag de stad Catania bezocht. De route die ik vervolgens uitgezocht had langs de kust en de mogelijke overnachting daar blijkt een grote tegenvaller te zijn. Toerisme op zijn dieptepunt. (211 km).

Op weg naar Catania

Ondanks het feit dat ik gisteren vanaf het sneeuwgebied naar beneden ben gereden om de vrieskou te vermijden, is me dat vermijden niet gelukt. Het heeft vannacht hier 3 C gevroren. Dat had ik niet verwacht maar het was dan ook een strak heldere lucht. En die helderheid is bijna de hele dag gebleven. Dus vanochtend was het al snel een redelijke temperatuur. Mooi weer om een stad te bezoeken.

Ik rijd nu van de Etna weg richting oostkust. Het is een niet heel opwindend gebied maar afwisseling van lavasteen met kleine wijngaarden geven het gebied een eigen karakter. Onderweg nog bij een openbare bron schoon water bijgetankt en iets verder boodschappen gedaan.

De vele gezichten van de Etna

De hele dag besteed ik aan het reizen om de Etna heen in heel verschillende weersomstandigheden. (90 km).

Na een koude heldere nacht is het vanochtend aanvankelijk erg zonnig maar al snel wordt het bewolkt en beginnen er nevels te ontstaan rond de Etna. Eerst vind ik dat jammer want door die nevel is er niet veel te zien van die berg. Dat denk ik tenminste. Na het ochtendritueel rijd ik om ca. 9.00 uur weg.

Door een lavagebied

Het eerste gedeelte van de rit doet mij al onmiddellijk in een groot lavagebied belanden. Overal waar je om je heen kijkt zie je heuvels en dalen van zwart lava. Het is een imponerend landschap of liever gezegd een intimiderend landschap. Alle ziet en van afstand zwart en doods uit in dit gebied als gevolg van de uitbarstingen van de Etna in 2001 en 2002. Toch zijn er nog steeds woonhuizen aanwezig die inmiddels weer hersteld zijn. Ook de Rifugio Sapienza (een onderzoeksinstituut en een bekend skioord) zijn destijds behoorlijk beschadigd.

Eindelijk de Etna

Vanochtend eerst naar de garage gereden om de twee nieuwe banden te laten monteren. Daarna op pad richting Etna.

Bandenwissel

Wat was het vannacht koud. Ik denk dat het niet warmer dan 5 C geworden is. Maar het dekbed is warm genoeg en de kachel brengt de woonruimte in de ochtend snel op temperatuur. Rond 7.45 uur naar de garage gereden waar monteur en receptioniste al klaar staan om de banden te wisselen voor ‘Mister Hanse’. De banden zitten er snel op maar dan wil de monteur nog even het hele onderstel bekijken om te zien of alles in orde is en daarna nog een kleine proefrit maken om te kijken of het probleem verholpen is. Hij is tevreden (en ik niet minder).

Weer een garage-dag

Deze 7e dag weer voor de helft in de garage doorgebracht. Morgen nog een keer terugkomen om de reparatieklus af te ronden. (31 km).

Vanochtend rond 8.00 uur weggereden om er zeker van te zijn om 8.30 uur bij de garage te zijn. Ik werd weer ontvangen door de vriendelijke baas en zijn vrouw die beiden de receptie en de financiële administratie doen. De vrouw spreekt slechts een paar woorden Engels maar dat is genoeg om (in combinatie met mijn zeer gebrekkige Italiaans) ons wederzijds verstaanbaar te maken.

De vrouw is een perfecte receptioniste. Bij een binnenkomend telefoontje is ze het toonbeeld van empathie: zo vervelend dat u een probleem heeft met uw auto. We gaan dat oplossen. Afspraken worden gemaakt. Perfetto, perfetto! Va bene, va bene. Dan volgt het afsluitingsritueel van het telefoongesprek. Dat duurt bijna langer dan het bespreken van het probleem en het maken van de afspraak: “ik ben er zeker van dat u weer snel kunt rijden, ik wens u een mooie dag, veel plezier op uw werk, we zijn blij dat u een klant van ons bent, het zal allemaal in orde komen, nogmaals een mooie dag gewenst en tot morgen”. En soms eindigt het met een ‘bacio’.

Vier garages van binnen bekeken.

Ik heb inmiddels een reistraditie opgebouwd die bestaat uit veel regen en vrijwel altijd een pechgeval. Zoals ook op deze reis. Deze dag staat in het teken van een buitje, regen en heel zware regen en in het oplossen van het trilprobleem van de camper. Geen opwindend mooie dag dus. (135 km)

Ik heb overnacht op een mooie plek aan zee in Ceremida Pellegrina. Maar van het uitzicht viel niet veel te genieten. Het stroomde van de regen en de kleuren buiten beperkten zich tot grijs in een heleboel tinten. Door het lawaai van de harde regen op het dak kwam er van slapen niet veel terecht. Dus veel gelezen in Pirandello. Ieder verhaal is een juweeltje van karakterbeschrijving.