Laatste dag op Fårö

Op de laatste dag op Fårö wil ik een wandeling maken rond de Fårö Fyr, de noordelijke vuurtoren van Fårö. Ook wil ik het Bergman Center bezoeken. Na de oversteek naar Gotland wil ik het stadje Visby bekijken. Helaas, door een incident in de ochtend lukt het me niet het hele programma uit te voeren (81/2.825 km).

Camper zit muurvast in het zand

Na ontbijt en korte wandeling met Luna wil ik rond 8.00 uur vertrekken van de mooie plek aan een baai van de Oostzee. Helaas gaat dat niet lukken want als ik wil wegrijden graven de voorwielen zich in het zand vast. Gisteren heb ik nog gekeken of ik kon parkeren waar ik gestaan heb en de grond leek mij toen stevig genoeg. Maar nu blijkt dat die stevigheid wordt gesuggereerd door een flinterdun laagje veen. De wielen van de camper draaien snel dat veenlaagje weg en graaft zich in in het onderliggende zand.

Met behulp van kunststoffen matten die normaliter de wielen weer meer grip geven lukt het me om weer een paar meter te rijden. Maar wederom graaft de camper zich vast. Nog een poging wagen lijkt mij riskant want inmiddels is de camper tot aan het motorblok in het zand begraven.

Dus ik heb meer en verse kracht nodig. Ik moet op zoek gaan naar een 4-wheel-drive of een tractor. Dus de weg afgelopen. Ik heb weer geluk want al na ca. 500 meter kom ik langs een woning annex bedrijf met schuren en ik zie daar een pick-up met een 4-wheel-drive voor de deur staan. Ik loop naar de openstaande garage en daar blijkt een soort van zeer lokale sportschool te zijn. Er wordt druk aan de conditie gewerkt. Net wat ik vandaag nodig heb.

Een rustdag

Vandaag doe ik het rustig aan. Even de tijd nemen om alle indrukken tot op heden te verwerken. Ik rijd naar Fårö om daar langs een schitterende raukarkust te rijden naar een baai van de Oostzee. Daar breng ik lummelend en lezend de middag en avond door (47/2.744 km).

Een relativering

Gisterenavond nog lang nagedacht over hetgeen ik gisteren gezien heb en daarom wil ik eerst even terugkomen op mijn blog van gisteren. Daarin was ik niet al te lovend over de kunst in de kerken die ik gisteren bezocht. Daar valt toch wel wat op af te dingen.

Ik merk dat ik de neiging heb om wat ik gezien heb te vergelijken met fraaiere voorbeelden die ik bij andere reizen ben tegengekomen; meestal in Frankrijk, Italië, Spanje. Maar dat is niet erg fair. Want in Zweden was men in de 13^e en 14^e eeuw nauwelijks verbonden met het mediterrane gebied en daar kon men dan ook nauwelijks een voorbeelden aan ontlenen. Het is dus eerlijker om deze kerkkunst te plaatsen in de regionale context waarin die ontstaan is. En dan kom je al snel tot een positiever oordeel.

(Te) veel kerken op één dag

Na ontbijt en een wandeling met Luna gemaakt naar het ‘Utssiktsplats’ nabij Herrvik, Daarna ga ik weer op weg naar het noorden. Ik wil vandaag naar Farö rijden. Onderweg zal ik een aantal kerken passeren die volgens de diverse gidsen zeer de moeite waard zijn om te bezoeken. Nu ken ik inmiddels wel de jubelende aanbevelingen van de gidsen. Dus er zijn twijfels. We zullen het zien (116/2.697 km).

Op zoek naar de Zweedse ziel

Maar eerst nog even het volgende: Vanmorgen tijdens de wandeling ben ik enkele mensen tegengekomen die ook op weg waren naar het Utssiktsplats.

Zoals gewoon bij ons thuis ben ik gewend om vriendelijk te groeten. Maar hier is men dat absoluut niet gewend. Als je groet weten ze niet altijd zo goed wat ze moeten doen. En uit zichzelf groeten zit er al helemaal niet in. Er wordt stug naar de grond of de andere kant gekeken. Wat is dat toch met die Zweden. Het vreemde is dat als je op weg in de camper  als tegenligger een andere camper tegenkomt dan wordt er uitgebreid gezwaaid. Is het de veiligheid van de privésfeer van de camper die ze verlokt tot dit jolig gedrag?

Het zet me verder aan het denken. Ook op straat merk ik dat Zweden eigenlijk heel weinig contact met elkaar hebben. Mensen spreken elkaar nauwelijks aan. Op straat straalt de levensvreugde er ook maar matig van af. Het lijkt wel of het hele sociale leven zich met name in gezin en familie afspeelt. In de grote steden, die ik deze reis nauwelijks bezoek, zal het wellicht anders zijn maar in de provincie lijkt mijn observatie tamelijk nauwkeurig.

Waar ligt het aan? Is het het barre klimaat dat voor veel ongemak en duisternis zorgt waardoor Zweden op zichzelf of hun gezin teruggeworpen worden?

Het zuiden van Gotland

Vandaag bezoek ik een grafmonument in de vorm van een schip uit de bronstijd, ga ik verder naar het zuiden om aan de kust rotsformaties te bekijken die hier bekend staan onder de term ‘raukar’ en bezoek ik een kerk die lovend genoemd wordt in enkele reisgidsen maar waarvan ik het bijzondere ervan niet kan ontdekken. Ik overnacht in het schitterende haventje Herrvik (174/2.581 km).

Gannarve scheepsgraf

Het is bewolkt weer nadat het vannacht veel geregend heeft. Na wandelen met Luna en ontbijt vertrek ik naar het zuiden van Gotland. De eerste stop betreft het Gannarve scheepsgraf. Eerder op deze reis bezocht ik al een vergelijkbaar monument: Ales Stenar nabij Ystad.

In vergelijking met Ales Stenar ziet het scheepsgraf van Gannarve er veel completer uit. Het is opgebouwd uit aanzienlijk kleinere stenen maar de vorm is veel herkenbaarder. Hier is men veel zekerder over de functie van dit stenen monument. Dacht men bij Ales Stenar dat de stenen zijn opgericht om een kosmische tijd te berekenen of om als baken te dienen voor de scheepvaart, hier is men veel stelliger dat het hier een grafmonument betreft dat uit de bronzen tijd stamt (1100 tot 500 vC). Er zijn hier restanten gevonden van urnen met as van de gecremeerde lichamen.

Naar Gotland

Op deze mooie dag moet ik eerst problemen oplossen met mijn ferryticket. Dat komt in orde en na een mooie overtocht kom ik op het eiland aan waar ik een mooie overnachtingsplek vind boven aan een kalkrots met uitzicht op zee (221/2.407 km).

Luna de held

Zoals gistgeren gemeld sta ik midden in een bosgebied vlak bij een meer. Dat bosgebied was vol met geluiden die Luna niet kende en haar onrustig maakte. Ze zat de hele tijd alert om zich heen te kijken en wilde niet slapen. Tenslotte kwam ze voor mijn bed staan en bedelde met haar poot of ze alsjeblieft even op mijn bed mocht liggen. Toegegeven en ze viel gelijk in slaap. Toen ik na het lezen het licht uitdeed stond ze op en ging ze op haar eigen plaats liggen. Wat een gemakkelijk beest.

Ticket naar Gotland: foute boeking

Vandaag wakker geworden bij een al strak blauwe hemel. Om 7.00 uur al de eerste wandeling met Luna gemaakt.

De route die ik wil lopen wil zij niet lopen. Ze wil alleen maar het pad langs het meer nemen. Ook maar weer toegegeven. Daarna ontbijt en vertrek richting Oskarshamn naar de haven. Maar voor ik vertrek controleer ik of ik het juiste ferryticket voor Visby op mijn telefoon heb staan. En wat zie ik? De vertrekdatum vermeldt 26 juli i.p.v. 26 juni. G..ver de G..ver. Gebeurt mij weer. Dus ik kan maar beter de kortste weg naar de haven nemen om indien mogelijk mijn vaart om te boeken. Ik heb er een hard hoofd in omdat uit de boekingssite van Directferry bleek dat de boten voor de volgende dagen al bijna volgeboekt waren.