Het ontoegankelijke aardbevingsgebied

Vandaag rijd ik in de ochtend naar het stadje Salemi toe met een bijzonder maar verwarrend museum. Daarna wil ik een paar plekken bezoeken in het aardbevingsgebied van 1968 dat nog levendig is mijn geheugen staat. Maar helaas onbereikbaar. (78 km).

Salemi

Vanochtend rijd ik naar het stadje Salemi. Het stadje werd door het Siciliaans verkeersbureau betiteld als het mooiste stadje van Sicilië. Dat is nou wel weer overdreven maar voor een keer was de gunstige beoordeling door het verkeersbureau in grote lijnen terecht. De buitenwijken zijn niet heel verrassend maar de oude binnenstad verbergt veel mooie plaatsen.

Een dag op bezoek bij de oude Grieken en de Feniciërs

Vandaag ben ik bij twee belangwekkende oudheidkundige plaatsen geweest: Cave di Cusa waar je een goed inzicht krijgt in de wijze waarop de Grieken en de Feniciërs hun bouwmaterialen delfden en het Parco Archeologico di Selinunte, een van de belangrijkste oudheidkundige vindplaatsen van Europa. (78 km).

Vanochtend ben ik eerst een stuk naar het zuiden langs de kust gereden. Daarbij moest ik door Marsala heenrijden hetgeen geen opwekkende ervaring was. Wat een trieste en grauwe stad. Het lijkt wel of deze stad een eerbetoon wil geven aan de lelijkste vorm van betonbouw. Daarna rijd ik over een kilometerslange kaarsrechte weg naar Cave di Cusa. Nog zo een verlengd eerbetoon aan het beton.

De zoutpannen van Sicilië en de verborgen schatten van de Feniciërs

Vandaag heb ik bezoeken gebracht aan de zoutpannen van Trapani en daarna ben ik ver de oudheid ingedaald op het eiland Mozia. (22 km).

Niet naar Trapani

Vanochtend vroeg opgestaan. Het heeft vannacht hard gewaaid op de heuveltop waar ik stond met zicht op zee. Daarna eerst de camper goed schoongemaakt en beddengoed verschoond. Vervolgens vertrokken om Trapani te bezoeken. Ik werd niet heel erg enthousiast over de beschrijvingen die ik er van las en de moed zonk me helemaal in de schoenen toen ik via de smalste straatjes zigzaggend door de drukke stad werd geleid. Laat maar zitten.

In het noordwesten van Sicilië

Vandaag een ongelooflijk nepperig dorp bezocht: Borgo Parrini. Daarna doorgereden naar het Parco Archeologico Segesta. Het totaal tegenovergestelde van het eerste dorp. Tenslotte doorgereden naar de kust waar ik een prachtige overnachtingsplek vind in Scopello dat ook nog eens een aardig dorp blijkt te zijn. Met uitzicht op een azuurblauwe zee. (111 km).

Route aanpassen

Ik heb vannacht slecht geslapen. Niet omdat ik niet moe was. Integendeel. Maar omdat ik gisteren zo veel indrukken te verwerken kreeg dat ik geruime tijd nodig had om alles te overdenken. Vandaag staat de uiterste noordwesthoek van Sicilië op het programma. Ik ben vroeg opgestaan en heb besloten de route iets aan te passen. Ik voel er niet veel voor om weer door Palermo heen te moeten rijden. Daardoor mis ik 1 programmaonderdeel dat ik niet zo heel verschrikkelijk vind.

Castroreale en Tindari

Ik bezoek vandaag twee plaatsen: Castroreale en Tindari. Twee heel verschillende plaatsen en ik vind een prachtige overnachtingsplaats in de heuvels met uitzicht op de al bijna drooggevallen rivier de Torrente Mazzarra. (83 km).

Castroreale

Het eerste dorp dat ik vandaag aandoe ligt hoog in de heuvels. Het is een prachtig dorp en nog niet zo bekend bij de toeristen. Ik parkeer, na een lange weg met veel haarspeldbochten, de camper in een soort amfitheater dat vandaag als parkeerplaats mag functioneren. Dan is het nog een paar honderd meter omhoog lopen.

Castroreale is een heel compact dorp. Ik schat dat het niet veel langer is dan 200 meter en niet breder dan 100 meter. Op dat kleine oppervlak staan maar liefst 12 kerken en een synagoge. Op zo een klein oppervlak is het bijna niet te vermijden dat twee kerken tegen elkaar aangebouwd zijn. Het plaatsje dateert al ver van voor onze jaartelling. Er moet vroeger ook een kasteel geweest zijn maar daar is niet veel van overgebleven.