Dag 25: Van Palermo naar Scopello

In het noordwesten van Sicilië

Vandaag een ongelooflijk nepperig dorp bezocht: Borgo Parrini. Daarna doorgereden naar het Parco Archeologico Segesta. Het totaal tegenovergestelde van het eerste dorp. Tenslotte doorgereden naar de kust waar ik een prachtige overnachtingsplek vind in Scopello dat ook nog eens een aardig dorp blijkt te zijn. Met uitzicht op een azuurblauwe zee. (111 km).

Route aanpassen

Ik heb vannacht slecht geslapen. Niet omdat ik niet moe was. Integendeel. Maar omdat ik gisteren zo veel indrukken te verwerken kreeg dat ik geruime tijd nodig had om alles te overdenken. Vandaag staat de uiterste noordwesthoek van Sicilië op het programma. Ik ben vroeg opgestaan en heb besloten de route iets aan te passen. Ik voel er niet veel voor om weer door Palermo heen te moeten rijden. Daardoor mis ik 1 programmaonderdeel dat ik niet zo heel verschrikkelijk vind.

Borgo Parrini

Ik ga eerst naar Borgo Parrini. Zoals zal blijken is dit een zelfbenoemd ‘kunstenaarsdorp’ waar enkele ‘artiesten’ wonen die zichzelf niet erkend weten. Het dorp is een aanbeveling van het Siciliaanse verkeersbureau en zoals we al eerder hebben gezien is dit bureau er niet vies van om echte kwaliteit op te offeren aan economisch gewin.

In de eerste plaats is de weg die ik naar het dorp volg aan alle kanten bezaaid met plastic vuilniszakken en dan niet hier of daar een enkele zak maar echt heel veel. Ik snap niet dat zo een regio zo een probleem maar laat voortbestaan. Al jaren zeggen ze er aan te werken maar het resultaat is nog niet te zien. Het kan aan gebrek aan geld liggen maar ik ben er vrijwel zeker van dat gebrekkig organisatievermogen ten minste een even grote rol speelt.

Er is een heel groot parkeerterrein aangelegd en daar kun je dan voor 5 Euro een paar uur staan (5 Euro is voor Sicilië een ongekend hoog parkeertarief).

Ik had van te voren gelezen dat dit dorp het Barcelona van Sicilië moet zijn. Maar ik denk dat de organisatoren nog niet één keer in Barcelona geweest zijn. Het dorp staat er om bekend dat er veel muurschilderingen zijn die voorzien zijn van tal van citaten van bekende mensen. Bovendien zouden alle deuren blauw geschilderd zijn.

De muurschilderingen stellen niet zo heel veel voor en de teksten zijn naar mijn menig willekeurig van bekende mensen overgenomen. Heel anders dan de murals die ik in Orgosolo in Sardinië bekeek.

Er is één grote muurschildering met als thema Frida Kalo. Totaal onduidelijk wat de relatie van haar met dit dorp of de thema’s die er te zien zijn van doen heeft.

Tenslotte staan de straatjes behoorlijk vol met tal van goederen die de bewoners verkopen. Of dat nu eigen frutsels zijn, wijn of zelfgemaakte souvenirs, het ziet er allemaal even klunzig uit. Ik wil nog even vers brood en wat voor bij de koffie bij de ambachtelijke bakker halen en betaal daarvoor de hoofdprijs.

Na een half uur heb ik alle zes de straatjes gezien en ik denk niet dat het diepe indruk op mij zal maken tenzij het betrekking heeft op de commerciële uitwassen van dit totaal mislukte project. Snel vergeten en hopend op een beter vervolg van de dag.

Parco Archeologico Segesta

En dat betere vervolg komt er al snel aan. De volgend stop is bij een aantal bekende monumenten uit de Griekse tijd in het Parco Archeologico Segesta. Het betreft o.a. een tempel, een theater en een Acropolis. Maar ook zijn er duidelijke restanten te zien uit de tijd dat de nieuwe heersers hun invloed uitoefenden o.a. de Turken bouwden er een moskee.

Ik rijd eerst met de shuttlebus mee naar boven om daar o.a. het amfitheater te bekijken. Dat is nog steeds verbazingwekkend goed in takt gebleven. Het is weliswaar een stuk kleiner dan het Epidaurus theater in Griekenland maar de kwaliteit is vergelijkbaar.

Ook hier valt me weer op hoe goed de akoestiek was van dit soort bouwwerken. Iemand vraagt om stilte en laat een steentje vallen op de speelvloer en de val van het steentje is duidelijk in de bovenste ring te horen. Verbluffend. En dan natuurlijk het uitzicht van de tribunes over het omringende landschap. Bonus voor dit jaargetijde: de bloeiende voorjaarsbloemen.

Daarna loop in naar beneden om ook langs de Acropolis te lopen maar daar is helaas niet heel veel van over.

Tenslotte loop ik naar het piece de la resistence: de tempel. Het is bekend dat deze tempel nooit afgebouwd is omdat de Grieken hier een verschrikkelijk verlies hebben geleden en zij uit dit gebied moesten vertrekken. Het is duidelijk dat de Grieken van plan waren om er wat moois van te maken. Het begin van de versieringen van de friezen is nog te zien  en ook de iets uitstekende zuilen (6 x 14) geven aan dat nieuwste stijl van tempelbouw gevolgd werd. Maar bijvoorbeeld met het aanbrengen van de canules in de zuilen is nog geen begin gemaakt.

De tempel ligt er fantastisch mooi. Daar hadden die Oude Grieken toch een goed oog voor.

Aan het einde van de dag reis ik door naar Scopello waar ik de nacht wil doorbrengen om daar morgenvroeg een wandeling te maken door het natuurreservaat van Zingaro. De kust is hier fantastisch mooi en het dorp Scopello is heel sfeervol. Daar kan Borgo Parrini nog heel veel van leren.