Reizen door de Madonie

Vandaag rijd ik voor een groot gedeelte door een van de grootste natuurgebieden van Italië en waarschijnlijk ook Europa. Ik reis eerst door een bosgebied dat plotseling overgaat in graslanden. Daarna bezoek ik op aanraden van het Nationaal Verkeersbureau van Italië het plaatsje Troina. Daarna ga ik naar Castella di Sperlinga. Aan het einde van de dag rijd ik weer naar het Noorden om morgen weer verderop naar het westen het binnenland in te gaan. (167 km).

Reizen door de bergen van de Madonie

Ik rijd vandaag eerst in zuidelijke richting door een prachtig bosgebied heen. Het kost even wat moeite om de juiste weg te vinden en moet daarvoor weer over onmogelijke wegen rijden. Maar als ik eenmaal op de route ben is de weg heel goed (SP185). Bovendien blijk ik zowat de enige berijder van de weg te zijn. Het zit er vol met wild. Ik zie reeën, wilde zwijnen en er vliegt zelf een grote roofvogel ca. 100 meter met mij mee om tenslotte mijn camper aan te vallen. Je moet maar durven als vogeltje.

Twee keer mezelf klemgereden

Vandaag een wonderschone lange wandeling gemaakt maar om het beginpunt van die wandeling te vinden moesten er vele hindernissen genomen worden. (54 km).

Een moeizame rit naar de Cascata del Catafurco

Vanochtend ben ik al om 8.00 uur vertrokken. Het leek een kort en makkelijk ritje te worden van nog geen 20 km. Maar de TomTom en ook Google Maps haalden vreemde streken uit. Nog geen 10 km na het vertrek stuurde TomTom me linksaf. Dat vond ik al wat vreemd maar de weg zag er goed uit dus het zal wel kloppen. Maar helaas de weg werd smaller en smaller en het wegdek werd slechter en slechter en de steilte nam toe. De weg was te smal om te kunnen keren dus er zat niets anders op om door te rijden. Totdat ik een scherpe bocht naar rechts moest nemen waarvan de weg ook nog eens heel smal was. Ik rekende er niet op dat ik de bocht nemen kon en keren zat er ook niet in omdat een inrit waar ik eventueel kon keren voor de camper te steil was om weer omhoog te kunnen.

Nog steeds rond de Etna

Vandaag heb ik in de ochtend de motorolie laten verversen en daarna het Castello Nelson Bronte bezocht en het stadje Randazzo. Omdat het vandaag heel mooi weer was ben ik relatief vroeg gestopt met rijden om nog wat buiten te kunnen zitten hetgeen ook weer in twee ontmoetingen resulteert. (51 km).

Herstel

Gisteren heb ik ten onrechte vermeld dat ik rond de Monte Soro verbleef. Maar nu blijkt dat de besneeuwde berg die ik de hele tijd zag niet de Monte Soro was maar altijd weer de Etna was. Hij is dan ook 1.200 meter hoger dan de Monte Soro.

De Etna kan dus terecht een imponerende berg genoemd worden. Niet in de laatste plaats omdat hij zo overheersend in het landschap is maar ook omdat er altijd de sfeer van dreiging rond deze berg te voelen is. Maar ook omdat de vulkanische activiteit tot veel vruchtbare grond leidt.