Weer een garage-dag

Deze 7e dag weer voor de helft in de garage doorgebracht. Morgen nog een keer terugkomen om de reparatieklus te beëindigen. (31 km).

Vanochtend rond 8.00 uur weggereden om er zeker van te zijn om 8.30 uur bij de garage te zijn. Ik werd weer ontvangen door de vriendelijke baas en zijn vrouw die beiden de receptie en de financiële administratie doen. De vrouw spreekt een paar woorden Engels maar dat is genoeg om (in combinatie met mijn zeer gebrekkige Italiaans) ons wederzijds verstaanbaar te maken.

De vrouw is een perfecte receptioniste. Bij een binnenkomend telefoontje is ze het toonbeeld van empathie: zo vervelend dat u een probleem heeft met uw auto. We gaan dat oplossen. Afspraken worden gemaakt. Perfetto, perfetto! Va bene, va bene. Dan volgt het afsluitingsritueel van het telefoongesprek. Dat duurt bijna langer dan het bespreken van het probleem en het maken van de afspraak: “ik ben er zeker van zijn dat u weer snel kunt rijden, ik wens u een mooie dag, veel plezier op uw werk, we zijn blij dat u een klant van ons bent, het zal allemaal in orde komen, nogmaals een mooie dag gewenst en tot morgen”. En soms het eindigt het met een ‘bacio’.

De Amalfikust in de regen waarvan de auto gaat bibberen

Vandaag een lang stuk langs de Amalfikust gereden en langs de noordkant van de teen van Italië. In de regen natuurlijk… (300 km)

Voor de vele neerlandici onder mijn lezers: De teksten zal ik nog na mijn terugkomst redigeren. Voor de fotografen onder jullie: de foto’s worden na thuiskomst nog in aantal uitgebreid en bewerkt waar nodig. Het komt dus allemaal goed.

Toch maar eerst gedwongen de snelweg te nemen

Rond 9.00 uur weggereden verder naar het zuiden. Ik wilde de Amalfikust volgen maar kwam bij vergissing op de A2 terecht. En als je in Italië eenmaal op de autostrada zit dan zul je niet snel een afslag tegenkomen. Niet als in Nederland waar om bijna elke paar kilometer weer een dorp zijn aansluiting opeist op de snelweg.

Eveneens zijn de benzinestations aan de autostrada dun gezaaid. Je doet er dus goed aan om niet je hele tank bijna leeg te rijden want dat wordt lopen met een tankje in je hand.

De eerste uren was het redelijk zonnig maar daarna bewolkte het en viel er weer veel regen. Niet echt geschikt om de traditionele kustfoto’s te maken.

4 Garages van binnen bekeken.

Ik heb inmiddels een reistraditie opgebouwd die bestaat uit veel regen en vrijwel altijd een pechgeval. Zoals ook op deze reis. Vandaag staat in het teken van een buitje, regen en heel zware regen en in het oplossen van het trilprobleem van de camper. Geen opwindend mooie dag dus. (135 km)

Ik heb vannacht overnacht op een mooie plek aan zee in Ceramida Pellegrina. Maar van het uitzicht viel niet veel te genieten. Het stroomde van de regen en de kleuren buiten beperkten zich tot grijs in een heleboel tinten. Door het lawaai van de harde regen op het dak kwam er van slapen niet veel terecht. Dus veel gelezen in Pirandello. Ieder verhaal is een juweeltje van karakterbeschrijving.

Scafi Pompeï

Het hoogtepunt van de dag was op afstand een bezoek aan de opgravingen van Pompeï. Wat groot, wat mooi, en waar kun je je het Romeinse leven beter voorstellen dan hier. Diep onder de indruk. (280 km).

Op weg naar Pompeï

Vanochtend, ondanks het vroeg naar bed gaan gisteren, toch vanochtend pas rond 9,00 uur vertrokken. Dat betekent dus dat ik een lange nacht heb kunnen doorslapen. Na ontbijt, schoonmaken en afwassen ben ik op pad gegaan. Het is vandaag zonnig en af en toe sluierbewolking met in de middag een temperatuur van 17 C. Mij zul je dus niet horen klagen over het weer.

Weer een lange reisdag

Vandaag is het gelukkig droog en ik ben gevorderd tot ca. 150 km vanaf Napels en mijn overnachtingsplek gevonden bij het kerkhof van Orta Frosione. (549 km)

Luc de vrachtwagenchauffeur

Gisteren na het schrijven van de blog heb ik nog een beetje buiten rondgelopen. Het was zowaar droog geworden. Als ik buiten van de droge avond geniet komt er rond 22.00 uur een vrachtwagen de parkeerplaats oprijden. De chauffeur parkeert zijn wagen in de nabijheid van mijn camper en stapt hevig geagiteerd uit zijn truck. Hij blijkt een circa 35-jarige Fransman te zijn en is behoorlijk van de kook. Wat een rot dag,  al dat vrachtverkeer, niet acceptabel zo veel files, waarom moeten alle wegen tegelijk gerepareerd worden, het is geen doen om zo chauffeur te zijn, veel te veel uren gereden en gewacht.