Camperreis Spanje dag 6; Segorbe-Valencia-Segorbe

Valencia

Valencia

De 6e dag van de camperreis Spanje heb ik geheel in Valencia doorgebracht. Een heel charmante stad, dat helaas nu al vol toeristen zat.

Vanochtend niet zo vroeg wakker geworden met het bericht dat de zuster van mijn zwager overleden was. Eerst dus gecondoleerd. Er is haar gelukkig een lange lijdensweg bespaard gebleven nu haar gezondheidstoestand de laatste tijd sterk achteruit ging.

Ik wil de dag vandaag doorbrengen in Valencia en omdat ik gisteren mijn overnachtingsplek vlak bij het sfeervolle stationnetje van Segorbe gevonden had, lag het voor de hand om niet met de bus de stad in te rijden of aan de rand te parkeren maar om de trein te nemen die een rechtstreekse verbinding heeft met Valencia Nord, het centraal station van Valencia.

Met de trein naar Valencia

Na het ontbijt naar het station gewandeld om kaartjes te kopen. Maar alle deuren waren stevig gesloten met kettingsloten. Op het perron aan reizigers gevraagd waar men kaartjes kon kopen. Thuis kon ik tegen de computer bij de Spaanse les de ene volzin na de andere debiteren. Maar hier hakkelde ik van het ene woord naar het andere zonder mij te bekommeren om de volgorde er van. Maar het werd gewaardeerd. Bij ieder verstaanbaar Spaans woord gingen de duimen omhoog en het ontbrak er nog net aan dat ze niet opmerkten dat mijn Spaans uitstekend was. Toen ik mijn vraag gesteld had met veel omhaal van woorden antwoordde een leeftijdgenoot (dacht ik) in bijna vloeiend Engels dat ik de kaartjes op de trein kon kopen. We raakten in gesprek. Hij bleek twee zonen te hebben die beiden in de USA woonden. Hij was er diverse keren geweest en had zichzelf Engels geleerd. Châpeau, want hij deed dat voortreffelijk. Al doorpratend bleek dat hij niet 68 maar 88 jaar oud was: ‘tja’, zo zei hij ‘Iberische levensstijl.’

De trein deed er ruim een uur over om naar Valencia te reizen en inderdaad kon ik op de trein bij de conducteur een kaartje kopen dat heel veel handelingen vergde. Vrijwel iedereen kocht kaartjes op de trein. Ik ben er zeker van dat de helft van de reizigers niet hoefde te betalen omdat het printen van de kaarten en het betalen met contant geld veel tijd vroeg.

Inmiddels werd het zonnig en het is de hele dag zonnig/half bewolkt gebleven en… temperatuur van 22°. Niet slecht voor eind februari.

Plein Valencia

Valencia

Het station van Valencia is heel mooi en stamt vermoedelijk uit de 19e eeuw. Het geeft direct toegang tot de stad. Valencia is bijna net zo groot als Amsterdam maar heeft een nog compacter centrum. Je loopt in het centrum van de stad in nog geen half uur van noord naar zuid en van oost naar west, De wandeling die ik wilde maken besloeg nog geen 10 km. en dan kun je ook alles gezien hebben.

Spijtig is het dat veel gebouwen gesloten waren en dat je voor menig gebouw een soms forse entreeprijs moest betalen. Voor toegang tot de Santa Maria Kathedraal moest je bij voorbeeld € 5,50 betalen en menig andere kerk was gewoon gesloten tenzij er een dienst gehouden werd. De kathedraal is gelegen aan een sfeervol plein: Placa de Virgin. De constructie van de kerk doet wat bizar aan. De ingangpartij ligt aan het plein met daar vlak naast een soort arena en daar boven uit is de achtkante toren zonder spits te zien.

Stadhuis Valencia

Ik heb ook het indrukwekkende Ayuntamiento bekeken (het gemeentehuis en letterlijk vertaald ‘hulpgevend’. Als we ons gemeentehuis zo in Nederland zouden noemen zou er een algemene opstand uitbreken.

De Iglesia de Santa Catalina Catalina. Het is een kerk uit de 14e eeuw maar 4 eeuwen later heeft men er een barokke toren tegen aangeplakt.

Valencia

De lange bouwtijd van de kerken hebben er voor gezorgd dat er een mengeling van stijlen ontstaan is om het maar positief uit te drukken. Maar in de meeste gevallen oogt het niet erg mooi. Een uitzondering vormt El Palacio de la Generalidad. Het is inderdaad een regeringsgebouw en heeft een stijlvaste sobere gevel die sterk doet denken aan Italiaanse palazzi.

Mercado Central Valencia

 

Mercado Central

Ik heb langere tijd rondgelopen over de Mercado Central. Een overdekte markthal die begin 20e eeuw is gebouwd. Heel sfeervol en je kijkt je ogen uit naar de vele soorten (soms onherkenbare) soorten groenten, fruit, vlees en vis.

Via de robuuste Torres de Serranos, het enige overgebleven gedeelte van de ooit ommuurde middeleeuwse stad Valencia kom ik uit bij de droge rivierbedding van de Turia rivier. Er is nu een park en wandelgebied van gemaakt en het is er heel levendig.

Joaquin Sorolla

Via de mooie Puente del Real die over de droge rivierbedding leidt kom ik uiteindelijk uit bij het Museu de Belles Arts de Valencia. Naar men zegt is dit het mooiste museum van Spanje, maar ik denk dat dat een zelfbenoeming door de stad of de regio is. In het Prado zullen ze het er niet mee eens zijn. Het museum is gratis (!!!) toegankelijk en het is open en dat is dus al heel wat voor Valencia. Slechts de 1e etage is gesloten in verband met verbouwing. Er is een heel grote collectie religieuze kunst met heel veel gigantisch grote altaren. Het is voor mij te veel. Op ieder altaarstuk zijn al zo veel taferelen te zien dat je al snel verzadigd raakt.

Schilderij Joaquin Sorolla

Het meeste was ik onder de indruk van een aparte tentoonstelling over Joaquin Sorolla, een mij onbekende 19e eeuwse schilder die prachtige portretten maakte en aan het einde van zijn leven in de moderniteit mee ging en een indrukwekkend schilderij maakte van zijn van tbc genezende dochter. Daarbij brekend met zijn stijl die hij tot dan hanteerde hetgeen de kracht van het werk ten goede kwam.

Schilderij Joaquin Sorolla

Het is geen groot museum en in de gidsen wordt het gebouw van het museum geroemd. Die roem ontgaat mij echter een beetje.

Stierenvechten

Tenslotte nog een beetje kris kras door de sfeervolle stad gelopen om te eindigen bij de Plaza de Toros met de stierenvechters arena.

Arena Valencia

De arena was toegankelijk en er was een kleine duidelijke tentoonstelling over de soorten stierenvechten, de fasen van het stierenvechten en de ceremonies die er bij horen. Het heeft mij niet overtuigd. Het blijft voor mij een walgelijke vertoning en het getuigt van een ongelooflijke antiheroïek. Stieren die al uitgeput worden door de verwondingen die door de picadors worden aangebracht, worden uiteindelijk door de toreador gedood onder vertoon van een elegant dansje. De bombastische overwinningsceremonie doet bijna lachwekkend aan omdat de uitslag van het gevecht al van te voren vast staat. Het is natuurlijk een belangrijke traditie in Spanje maar een geheel mensonterende vertoning. Het geeft hoop dat in Catatonie het stierenvechten inmiddels verboden is. Van een van de bezoekers vernam ik dat het stierenvechten vrijwel geen belangstelling meer wekt bij de jongere generatie. Het is een tijdverdrijf voor de grijze generatie geworden en als die generatie uitsterft is het maar de vraag hoeveel draagvlak er voor het stierenvechten overblijft.

Rond 18.30 uur naar het naastliggende station gegaan om daar de trein naar Segorbe te nemen waar ik weer rond 20.00 de camper binnenstapte om te koken, te mailen en blog te schrijven.

Delen met je netwerk?
(Visited 668 times, 1 visits today)