Camperreis Spanje dag 5; van Cervera naar Segorbe

Panne

De 5^e dag van de camperreis Spanje is grotendeels een reisdag geworden omdat ik een probleem had met de inspuiting van de brandstof en ik het veiliger vond om er even door een Fiat dealer naar te laten kijken. Maar dat gaat niet zo makkelijk als je van te voren bedenkt.

Panne? Garage 1

Vanochtend rond 8.00 uur opgestaan en na ontbijt eerst water bijgevuld en vuilwatertank geleegd. Daarna op weg gegaan naar een Fiat garage omdat ik gisteren merkte dat het waarschuwingslampje van het brandstof inspuitsysteem oplichtte voor steeds langere tijd. In Cervera was toevallig een Fiat dealer, maar zo vertelde mij een vriendelijke receptionist, de Fiat monteur had een scholingsdag. Het was beter als ik doorreisde naar Lleida, want daar was het moederbedrijf.

Panne? Garage 2

Daar aangekomen, in een spiksplinternieuwe garage met een aparte receptiebalie voor diverse merken, deed bij mij de vrees omhoogkomen dat dit niet zou gaan werken. En inderdaad. Men was mij liever kwijt dan rijk. Eerst werd ontkend dat er een Fiat reparatiepunt was. Toen werd me verteld dat ze geen campers repareerden. Mijn verweer dat het probleem meer met de motor te maken had dan met het fenomeen camper wekte verwarring. Maar toch ‘moeilijk, moeilijk, moeilijk, wij zitten deze hele week vol met reparaties’ De onwil was dus duidelijk. De gesprekken liepen multilinguaal: de paar woordjes Spaans die ik beheers, Engels en Frans door elkaar. Een moeizaam gesprek dus. Maar er was nog een tip: Rijd door naar Zaragosa. Daar is een heel grote Fiat garage. Maar dat was wel een omweg van meer dan 300 km.

Panne? Geen garage 3

Even bedenken wat handig was nadat ik weer getankt had. Toen ik dan toch op pad was naar Zaragosa bleek het waarschuwingslichtje veel minder frequent te knipperen dan voorheen en uiteindelijk was het helemaal gedoofd. Nadenken was dus geboden. Mijn conclusie, als niet-technicus: De voorlaatste keer dat ik getankt had vlak over de grens kwam ik bij een zeer obscuur tankstation terecht dat eigenlijk alleen voor vrachtwagens bestemd was, maar er was één pomp voor personenauto’s die overigens op slot was aanvankelijk. Ik heb er niemand zien tanken. Ik móest er wel tanken omdat mijn tank vrijwel leeg was. Mijn theorie nu is dat het inferieure diesel was en dat dat het alarmsignaal trickerde. Na de tweede tankbeurt bij een gerenommeerd merk ging het dus steeds beter. Ik ben dus niet doorgereden naar Zaragosa maar doorgereden naar Valencia en geheel zonder alarmsignaal. Voor de zekerheid mijn garage om bevestiging gevraagd. Hopelijk is het nu opgelost.

Nu moet ik me zo langzamerhand voorbereiden op Valencia. Ik kan me het liedje ‘Valencia, waar de sinaasappelen bloeien…’ niet uit mijn hoofd krijgen. Voor een allesovertreffende uitvoering klik je het best deze link aan waar Eddy Wally een fenomenale uitvoering geeft.

Op weg richting Valencia

Over de rit valt niet zo veel te vertellen. Rond Zaragosa een droog en kaal gebied. Iets meer naar het zuiden wordt het groener maar nog steeds heel erg kaal. Ik moet een heuvelrug en plateau over dat op ongeveer 1,500 meter ligt en dat voel je aan de temperatuur. Hier en daar liggen nog velden met sneeuw. Als ik Valencia nader en ik tot 500 meter daal wordt de temperatuur veel aangenamer.

Segorbe

Ik vind een overnachtingsplaats in Segorbe vlak bij een mooi oud treinstation. Van hier vertrekken treinen naar Valencia. Wellicht een idee voor morgen.

Het avondeten bestaat uit rijst, rundvleesreepjes met groene asperges en peultjes. Daarna mails behandelen en de blog bijwerken.