Camperreis Spanje dag 7; van Segorbe naar Castell de Guadalest

De Ciudad de las Artes y las Ciencias en de costa’s

Dag 7 van de Camperreis Spanje keert eerst nog even terug naar Valencia om aldaar de Ciudad de las Artes y las Ciencias te bezoeken. Indrukwekkend en hoopgevend!!! Daarna verder naar het zuiden gereden voor een groot gedeelte langs de kust. Deprimerend hoop verliezend. De dag eindigt in majeur op een mooie overnachtingsplaats in het hoog gelegen Castell de Guadalest.

Niet zo vroeg opgestaan en na douchen, ontbijten en reparatie deur van bagageruimte ben ik om ongeveer 9.00 uur weggereden. Het eerste doel was de Ciudad de las Artes y las Ciencias (stad van kunst en wetenschap) in Valencia. Zonder problemen er heen gereden maar parkeren was een probleem. De parkeerhavens zijn klein en liggen langs een drukke weg zodat je niet het risico wil nemen om buiten de vakken te staan. Een aardige zwarte parkeerwachter suggereerde me om achteruit de parkeerhaven in te rijden omdat de achterkant van de camper ongeveer 1,5 meter voorbij de achteras ligt. Veel meer afstand dus dan bij de vooras. Maar hoe draai je nu achteruit de parkeerplaats in op een drukke weg. Heel eenvoudig volgens deze aardige man. Hij legt het verkeer stil en leidt mij uitstekend de parkeerhaven in. Veel dank en een dikke fooi was zijn beloning.

De schoonheid van de Ciudad de las Artes y las Ciencias

Een korte wandeling door de Jardin de Turia in de droge rivierbedding van de Turia brengt mij bij de Ciudad. Ik had er veel over gelezen maar de realiteit overtrof al mijn verwachtingen. Wat een schoonheid. Dit is wat je noemt architectuur van het grote gebaar. Het complex is gebouwd onder architectuur van de bekende architecten Santiago Calatrava en Felix Candela. Calatrava is bij ons bekend van het mooie centraal station van Luik en van het helaas nooit begonnen campus-project van de Universiteit Maastricht.

Een compliment verdient ook de gemeente Valencia en de andere founding fathers die het aandurfden om zo een gigantisch project van de grond te tillen. Het grote gebaar heeft betrekking op verschillende zaken zoals deze getoonde moed maar vooral door de grootsheid van deze architectuur. Het betreft gigantisch grote gebouwen die van een moderne schoonheid getuigen zoals je die zelden tegenkomt. Het grote gebaar heeft ook betrekking op de lay out van deze stad. Groots opgezet.

Witte gebouwen met harmonische vormen die van elkaar gescheiden worden door brede wandelpaden en gigantische vijverpartijen van wit mozaiek. Niet een vijvertje van 10 bij 10 meter maar naar ik schat 200 bij 50 meter. De niveauverschillen worden overbrugd door trappen. En niet door een paar lullige trapjes maar ook hier weer een trap van zeker 100 meter breed. Zoals gezegd zijn de gebouwen groot en hebben hele aparte vormen. Het gaat daarbij om de grote lijnen. Interessante details zijn niet te vinden maar de grote lijnen van de gigantische en dramatisch dragende constructies maken op zich zelf al indruk genoeg. Deze architectuur heeft het detail niet nodig maar maakt indruk door zijn eigen hoofdvormen. Alle gebouwen zijn geheel verschillend en hebben elk hun eigen stijl maar door de grote lijnen en de witte kleur ontstaat er een grote eenheid.

Heel bijzonder is dat ik me volkomen thuis voelde in dit groots opgezette project. Grote moderne gebouwen hebben vaak een vervreemdend effect omdat ze niet aansluiten bij de menselijke maat en beleving. Maar voor mij gold dat hier totaal niet. Ik voelde me er volkomen thuis, veilig, onbedreigd en niet onnodig geïmponeerd. Ik heb er bijna 3 uur rondgelopen en geen enkele tentoonstelling bekeken. De architectuur nam me geheel in beslag.

Ja toch nog een zeurderige opmerking van mijn kant. Waarom zijn de dranghekken en de vele rondrijdende schoonmaakkarretjes van een bedroevende gemeentelijke vormgeving en waarom is hier niet even aandacht aan besteed in relatie tot de gebouwen. Maar ik geef toe het is gezeur op de vierkante millimeter. Ik maak een diepe buiging voor deze kunstenaars die met zo veel lef deze schoonheid gecreëerd hebben. Iedereen die naar Valencia gaat MOET dit project bezoeken.

De geruïneerde costa’s

Rond 13.00 uur verder doorgereden naar het zuiden. En hier kreeg ik een volstrekt tegenovergestelde ervaring. De weg leidde langs de bekende costa’s met de bijbehorende toeristenplaatsen. Wat een deceptie. Wat een lelijkheid, wat een mensonterende opzet. Het is werkelijk afschuwelijk om te zien hoe mensen ook hun eigen leefomgeving in de vormgeving volkomen kunnen vernielen. Het afgebeelde op de onderstaande foto is nog heilig bij wat ik verderop gezien heb.  Ik ben voor grote prijzen voor goede architecten en projectontwikkelaars als er ook maar straffen worden uitgedeeld aan de anderen die er maar een zootje van maken.

Ik had muziek van Granados opstaan maar heb die maar snel uitgezet omdat hij zich waarschijnlijk in zijn graf zou omdraaien als ik deze muziek als een tribuut aan deze walgelijke omgeving zou beluisteren.

Castell de Guadalest

Ik kon het niet langer aanzien en ben het binnenland ingereden om aldaar een overnachtingsplaats te vinden. En dat is gelukt. Ik rijd door een mooi berglandschap met heel veel (deels overdekte) citroen- en sinaasappelboomgaarden. Eindelijk eens een mooi landschap sinds ik de Spaanse grens ben overgegaan.

De overnachtingsplek vind ik in Castell de Guadalest met een prachtig uitzicht als het niet zo hard regende. Ik kon nu zonder terughoudendheid de muziek van Granados weer aanzetten als afsluiting van deze dag met absolute hoogtepunten maar even absolute dieptepunten.