Camperreis Noorwegen dag 12: Van Strandtindan naar Holm

Helgelandskysten

Vandaag, op de 12e dag van de camperreis Noorwegen, ben ik verder naar het zuiden gereden via de mooie Helgelandskysten. Onderweg een onverwacht bezoek gebracht aan het zeer mooi vormgegeven Petter Dass Museum

Om acht uur opgestaan. De verwarming sloeg in eerste instantie aan maar daarna niet meer. Op de console was niet te zien hoeveel spanning er nog in de huisaccu zat. Ik heb desondanks de batterijen van de camera proberen op te laden en dat ging goed. Maar de waterkoker die 650W vraagt werd stroom geweigerd. Plotseling lichtte het console op en bleek de accu nog voor ¾ vol te zitten. Vreemd. Alle elektra uitgedaan en op pad gegaan in de hoop dat via de zonnepanelen en de motoraccu de huisaccu behoorlijk opgeladen zal worden.

Het was doodstil op de weg. Logisch. Zondagmorgen. Wel veel regen en dus in hogere gedeeltes door de wolken gereden. Naarmate ik meer in het zuiden kom, is er meer landbouwgebied. Ook de huizen overstijgen het niveau van de visserswoningen die veelvuldig in het noorden voorkomen. Na het landbouwgebied, plotseling weer een ruig rotsgebied. De soorten landschappen blijven elkaar afwisselen. Veel schapen langs de weg. Ze liggen rustig in de berm of op het asfalt te herkauwen en trekken zich van het weinige verkeer niets aan.

Vandaag moet ik op route 17 die over de Helgelandskysten gaat, vier veerboten nemen. Bij alle kan ik gelijk bij de eerste overtocht mee dus ik hoef niet heel lang te wachten. Op de eerste veerboot een Schot gesproken die zijn ergernis over de Brexit kwijt wilde: die ongeïnteresseerde jongeren, als ze massaler gestemd hadden zaten we nu nog in de EU. Er komen barre tijden aan. Hij is inmiddels een sterk voorstander van een zelfstandig Schotland. In de verwachting dat dat zal lukken zullen de Schotten in de toekomst goed overwegen of het dan armlastige Engeland tot Schotland mag toetreden. Duivelse lach.

Hij vindt Noorwegen heel mooi. In veel opzichten lijkt het op Schotland dat volgens hem natuurlijk ook heel mooi is. De vraag of een buitenlander als toerist liever naar Schotland of naar Noorwegen moet gaan brengt hem in gewetensnood. Maar de eerlijkheid wint het van het chauvinisme. Dat is te prijzen, zeker bij een Schot. Met pijn in het hart zal hij dan Noorwegen aanraden. Maar daarna moet je onmiddellijk naar Schotland komen.

Petter Dass Museum

Als verder in het zuiden het landschap een beetje saai wordt besluit ik eerst te gaan lunchen. Er is een parkeerplaats bij het Petter Dass museum. Nooit van gehoord. En als ik niet wilde gaan lunchen dan was ik er aan voorbij gereden. Onterecht. Want ik was namelijk flabbergasted door zowel de inhoud als de architectuur van het museum.

Petter Dass was een Lutheraanse dominee in 1600. Hij is internationaal niet bekend. Maar nationaal is hij van grote betekenis. In de eerste plaats is hij een van de weinige vooraanstaande dichters. Daarnaast heeft hij door zijn gedichten bijgedragen aan een nationaliteitsgevoel van de Noren (los komen van de Denen). Hij was een overtuigd Lutheraan hetgeen in zijn gedichten en liederen duidelijk naar voren komt. Een persoonlijke geloofsbeleving die niet zo zeer gevoed wordt door het doen van goede dingen maar veel meer gericht is op het verantwoording afleggen tegen het Hogere.

Ook was het een ecologist avant la lettre. Zijn gedichten zijn vaak nog heel actueel. En wat ik bijzonder vond was dat zijn gedichten nog steeds intensief gelezen worden en dat zijn liederen nog steeds gezongen worden. Niet alleen in de kerk, maar ook daarbuiten. Zowel op de klassieke wijze als op de eigentijdse manier, bewerkt en onbewerkt. Bovendien is er onlangs een stripalbum over deze dominee verschenen. Kortom een voor zijn tijd heel bijzondere man die nu nog volop in de belangstelling staat.

De tentoonstelling en het gebouw zijn heel bijzonder. Het museum ligt vlak naast het woonhuis en de oude kerk waar Dass gepreekt heeft. Het gebouw is een paar jaar geleden geopend en is gebouwd in een uitgesneden ‘plak’van een nabij gelegen heuvel. Dus de zijkanten zijn muren en de voor- en achterkant bestaan uit grote glazen wanden die uitzicht bieden op de kerk en op een fjord. Alles klopt volgens mij aan dit gebouw. De trappen, de ruimtelijke indeling, het meubilair. Echt een Gesamtkunstwerk. En de tentoonstelling is weliswaar kort maar heel duidelijk met goede teksten en illustraties. Kortom, wat mij betreft een top museum.

Daarna weer verder naar het zuiden. Tot voorbij Holm, het einde van de Helgelandroute. Een prachtige route is het geweest. Iedereen aan te raden. Een mooie plek gevonden aan de rand van de weg met uitzicht op een fjord en een voorstadje van Holm. En nu gaat de zon ook nog schijnen. Het kan niet op vandaag. Oh, ja en de elektra werkt ook weer volgens mij. Accu tjokvol en de waterkoker wordt weer geaccepteerd.