Door de Connemara

Vandaag reis ik door de Connemara. Ik bezoek eerst het leuke vissersplaatsje Roundstone en moet daar van een visser een heel verhaal aanhoren over de beperkende maatregelen van de EU voor de visserij. Dan rijd ik door naar Clifden de belangrijkste plaats van de Connemara. Weer een leuke stad waar ik gelukkig mijn gebroken telefoonkabel kan vervangen. Een mooie kustweg brengt me uiteindelijk in het Connemara National Park waar ik met mooi weer een wandeling maak. Tenslotte rijd ik door naar de bijzondere Kylemore Abbey en daarna rijd ik nog een paar kilometer naar Lough Inagh waar ik een overnachtingsplaats vind aan de rand van het meer. (87 km).

Roundstone en de visserij

Ik rijd vanochtend eerst verder naar het westen en moet daarvoor eerst door een kaal en ruig gebied reizen.

De eerste kilometers in Joyce’s Country

Vandaag leg ik de laatste kilometers af in The Burren. Daarna moet ik langere tijd over een snelweg rijden naar de volgende route op weer een noordelijker schiereiland. Ik rijd daar de eerste kilometers van route 9 in de buurt van Galway. (166 km).

Afscheid van de The Burren

Ik heb vannacht uitstekend geslapen waarschijnlijk omdat ik de nacht daarvoor bijna niet kon slapen door de storm. Als ik wakker word regent het en het zal de rest van de dag ook veel regenen. Maar er is goed nieuws: de komende dagen wordt het weer aanzienlijk beter. Morgen krijgt het weer zelfs het waarderingscijfer 8 in de weerapp.

Bologna revisited

Op de veertigste dag van de camperreis Sardinië rijd ik al vroeg naar Bologna toe. Een mooie stad. Omdat een bezoek aan deze stad ingelast is en niet voorbereid is doe ik hem maar een beetje op de bonnefooi om ten minste een indruk te krijgen van deze stad. En die indruk is zeker niet negatief!

Op weg naar Bologna

Ik word al vroeg wakker van het geluid van de filmploeg die al vanaf 7.00 uur bezig is met allerlei kabels te leggen. Ik heb genoeg geslapen en besluit ook maar op te staan en het ochtendritueel aan te gaan. Rond 8.00 uur rijd ik weg.

Ik was al twee keer eerder in Bologna geweest. Één keer voor een internationaal project waaraan mijn faculteit deelnam en één keer voor een conferentie. Beide keren is het me niet gelukt om iets meer van de stad te zien dan de restaurants waar we aten; te vol programma, te veel afspraken.

Niets bijzonders

Ik begin de dertigste dag van de camperreis Sardinië met een wandeling door een rotsig en heide-achtig landschap en vervolg dan mijn reis naar het zuidoosten. Er gebeurt niet veel bijzonders dus het wordt een kort verslag.

Wandeling rond de toppen van de Montiferru

Ik sta weer vroeg op om de hitte te ontlopen tijdens de voorgenomen wandeling. De voorspelling is dat morgen de temperatuur ongeveer met zes graden zal dalen. 27 Graden! Dat moet aanvoelen als vriesweer.

Ik begin de dag na het ontbijt met het vullen van de watertank en de drankflessen met het superieure water (althans dat zegt men) van een van de 7 bronnen. Daarna rijd ik de korte afstand naar het begin van de wandeling: een aantal zendmasten van de RAI. De laatste 2 kilometer gaat soms vrij steil omhoog over een onwaarschijnlijk slechte weg.

Op het Pinisola del Sinis

Op de negenentwintigste dag van de camperreis Sardinië bezoek ik de bekende opgravingensite van Tharros en het historisch museum van Cabras. Dan ga ik verder naar het noorden om een wandeling te maken door een van de droogmakerijen in Capo Mannu. Dat lukt niet helemaal. Onverrichter zaken rijd ik door naar San Leonardo de Siete Fuentes om daar te overnachten.

Gisteren

Graag wil ik, alvorens aan het dagverslag te beginnen, nog even iets vertellen over een ontmoeting gisterenavond. Na het avondeten zit ik nog wat in de avondkoelte naar muziek te luisteren als er een bestelbusje stopt die het langs de weg liggende terrein wil oprijden. Er stapt een uit de kluiten gewassen man uit en hij zegt me met woord en gebaar dat het prima is dat ik hier overnacht maar dat het plezierig zou zijn als ik een paar meter naar voren kan rijden zodat hij morgenvroeg met zijn landbouwvoertuig makkelijk het zandpad op kan rijden. Natuurlijk wil ik dat doen.

Hij blijft echter zonder te reageren luisteren naar de muziek en dan vraagt hij wat voor muziek dat is. Ik zeg hem dat het de Hongaarse Dansen zijn van Brahms. Hij luistert geboeid verder en hij vraagt mij na enige tijd of ik het voor hem wil opschrijven. Natuurlijk wil ik dat maar ik geef hem eerst een glas witte wijn. Als ik de titel en alles genoteerd heb en voor hem neerleg luisteren we nog samen zonder iets te zeggen naar 3 of 4 tracks. Zijn grote ronde hoofd deint zachtjes mee op de maat van de muziek. Dan zegt hij met een diepe zucht dat het prachtig is. Hij bedankt me voor de wijn en het papiertje en wenst me goede nacht en rijdt zijn terrein op.