Camperreis Ierland: Dag 8: Van Golden naar Granreigh

Op weg naar de kust

De achtste dag van de camperreis Ierland brengt me weer naar de kust toe. Ik rijd eerst nog het laatste stukje van route 3 naar de Rock of Cashel. Daarna rijd ik door een mooi landbouwgebied over weer zeer smalle weggetjes naar het zuiden  om uiteindelijk bij Kinsale route vier te beginnen langs de Atlantische kust. Het is een lange rit geweest vandaag dus bij een van de eerste uitzichtpunten over de Atlantische Oceaan geef ik me maar al te gemakkelijk over om die plek maar als overnachtingsplaats uit te kiezen. (156 km).

Rock of Cashel

Ik word relatief laat wakker en het lijkt vandaag weer mooi weer te worden. Veel opklaringen en temperaturen tot 20 graden. Na ontbijt en afwas vertrek ik naar de Rock of Cashel waar ik rond 9.30 uur aankom. Deze rots speelde in de vierde eeuw al een grote rol als residentie van de Koningen van Munster. Sint Patrick zorgde er voor dat deze koningen tot het christendom bekeerd werden en kroonde ze waardoor deze koningen zowel een wereldlijke als een geestelijke macht bezaten.

Cormac’s Chapel

Het oudste gebouw dat er staat is de Cormac’s Chapel van rond 1130. Het is het belangrijkste romaanse bouwwerk van Ierland en vertoont zowel Engelse als continentale invloeden. Objectief gezien en gerelateerd aan de romaanse kerken van het continent is het niet zo een heel bijzonder mooie romaanse kerk. Maar vanuit het Ierse perspectief is het dus een heel bijzondere kerk. Met name de aangebrachte fresco’s zijn uniek voor Ierland.

Het gebouw oogt van buiten als heel groot. Met name als je er naar kijkt vanuit de basis van de rots. De gevel suggereert door de versieringen namelijk dat het gebouw vier verdiepingen kent terwijl de kerk eigenlijk de hoogte heeft van slechts twee hoge verdiepingen. Bijzonder is de loodzware constructie van het dak. Die bestaat niet uit hout of anderszins licht materiaal maar wordt gevormd door grote gehakte stenen waardoor het dak vele tonnen zwaar weegt. Bij de latere restauratie konden niet meer dan 7 stenen per dag aan- en afgevoerd worden.

Een moeizame restauratie

Nabij deze kerk kom ik per toeval in gesprek met iemand die bij de restauratie en het behoud van de kerk betrokken was. Ongeveer 50 jaar geleden kwam men er achter dat de kerk in slechte staat verkeerde. Door de voortdurende regen, de vele bezoekers, het verzadigd raken van de grond waarop de kerk staat en de verzadigde zandsteen waaruit de kerk opgetrokken was, stond hij op instorten omdat de rot van binnenuit de stenen plaatsvond.

Men heeft toen besloten om de kerk lange tijd te sluiten en om rond de kerk een heel bouwsel op te trekken om de kerk de gelegenheid te geven om al het overtollige vocht kwijt te raken. Dat heeft ongeveer 1,5 jaar geduurd en er zijn vele tienduizenden liters water aan het gebouw onttrokken.

Na verdere restauratie is het gebouw deze eeuw weer opengesteld voor publiek maar al na een paar maanden kwam hetzelfde probleem naar boven. Het bleek dat de stenen onvoldoende bewerkt waren en dat de massale komst van bezoekers in een afgesloten ruimte zonder ventilatie de doodsteek zou worden voor de kerk (vocht van regenkleding, adem, transpiratie). Men is nu bezig opnieuw maatregelen te treffen o.a. door het aanbrengen van een klimaatbeheersingssysteem.

De kathedraal

Meer aandacht dan deze bescheiden kerk trekt de kathedraal die uit de 13^e eeuw stamt. Het is een gigantisch gebouw en zou makkelijk nog een of enkele kleinere kerken kunnen bevatten.

Een lang leven is de kathedraal niet beschoren geweest omdat deze hoog gotische kerk in 1495 afgebrand is door de Earl of Kildare. Hij dacht namelijk dat de aartsbisschop er aanwezig was en hij vond hem een onnodig personage die maar beter tot de eeuwigheid bevorderd kon worden.

Ook geheel volgens Ierse traditie staat er nog een round tower naast de kathedraal.

The Famine Museum

Na dit bezoek wil ik nog the Famine Museum bezoeken. Dat is een museum over de verschrikkelijke hongersnoden die rond 1850 Ierland hebben getekend. Ik loop het stadje Cashel in en vraag aan een dame, die zo uit de serie Coronation Street weggeplukt kon zijn, of ze de weg weet naar het museum. ‘Yes love, at the end of this street’. En vervolgens steekt ze een lofrede af over het belang en de schoonheid van dit museum. Na enkele minuten denk ik al dat het Rijksmuseum vergeleken met dit museum slechts een verwaarloosbare tentoonstelling is. Het belang ervan is niet te onderschatten. Als ik er naar toe wil lopen draagt ze mij op om de beheerder de hartelijke groeten te doen van Ruth.

Nou dat belooft het hoogtepunt van deze reis te worden. Ik loop naar het einde van de straat en daar blijkt het kleine museum gesloten te zijn. Er wordt geen reden gegeven maar het hangt waarschijnlijk samen met Covid. Ik loop dus onverrichter zake terug. En daar staat Ruth al weer in haar tuintje met haar armen over elkaar en met verbaasde blik.

Ik zeg haar dat het museum gesloten is. Ze kijkt verbijsterd. Dan stapt ze resoluut in wat rafelige pantoffels en gebiedt me mee te komen. Een paar straten verderop klopt ze op een deur en praat in het Iers met de bewoner. Die blijkt later de beheerder van het museum te zijn. En hij heeft haar gezegd dat het museum al maanden lang dicht is en dat er geen uitzonderingen gemaakt kunnen worden. Duidelijk verbolgen legt ze me de situatie uit en vindt het verschrikkelijk dat ik helemaal voor niets naar Ierland ben gekomen. ‘You’ll have to come back love.’

Een lange weg naar de zuidkust

Diep en diep teleurgesteld stap ik in de camper en vraag me af hoe het nu verder moet met deze reis. Eerst maar naar het zuiden van het eiland om daar de kustroute te volgen. Ik rijd weer door een mooi landbouwgebied met af en toe uitbundige zonneschijn. De weiden en gazons zijn van een felle kleur groen zoals ik die nog nooit bij gras heb gezien. Wellicht moet ik een paar kilo Iers graszaad meenemen. Jammer dat de smalle wegen en het gebrek aan parkeerruimtes mij verhinderen om wat foto’s te maken.

De reis duurt ruim een uur en ik moet daarvoor om het drukke Cork heen rijden. Maar alles verloopt goed en voorbij Kinsale wordt die kustweg erg mooi. Het is nog geen 15.00 uur maar ik besluit toch om bij het eerste uitzichtpunt mijn overnachtingsplaats te creëren.

 

Een mooie overnachtingsplek

Het is fantastisch mooi weer en de baai verandert vrijwel iedere minuut van kleur. Ik loop naar beneden naar het brede strand (het is eb) om vele foto’s te maken.

Eindelijk eens tijd om daar wat extra aandacht aan te besteden. In de verdere middag zit ik te kijken hoe de vloed de baai doet overstromen. Fantastisch gezicht.

Aan het begin van de avond gekookt en gegeten en zo lang als mogelijk buiten gezeten. Als het donker is ga ik naar binnen om een volgend deel van de podcast te beluisteren en wat mails te sturen. Fantastisch einde van deze eerste kustdag.