Dag 44: Van Ragusa naar Costa Bianca

Een bijna waardeloze dag

Was ik gisteren zeer positief over het verloop van de dag, vandaag is het tegengestelde aan de hand. Ik bezoek Siracusa en dat wordt een behoorlijke domper. Het wordt vandaag dus een beetje chagrijnig reisbericht. (105 km).

Vanochtend redelijk vroeg opgestaan en vanaf mijn overnachtingsplek het trappenpad naar de bovenstad proberen te vinden. Dat had nogal wat voeten in aarde maar is uiteindelijk gelukt. Het is een behoorlijk lange trap van een paar honderd treden. Maar het pad is wel heel mooi met altijd veranderende uitzichten.

Het Palazzo Bertini

Eenmaal bovengekomen merk ik dat de bovenstad wel mooi is maar veel minder indrukwekkend dan de benedenstad. Één palazzo was de moeite van het bekijken waard: het palazzo Bertini.

Ook hier zijn het weer de balkonconsoles die fraai uitgewerkt zijn in uitgesneden steen: een tandeloze oude man, een rijke koopman en een edelman. Heel fraai hoe het is vormgegeven. De koppen kijken spottend of met minachting naar het voorbijlopende publiek.

Mooie rit naar Siracuse

Daarna moet het weer naar beneden en nu heb ik veel meer tijd om om me heen te kijken. Als ik beneden ben aangekomen maak ik me klaar voor vertrek naar Ciracuse. Dat blijkt voor de eerste helft van de rit een heel mooi traject te worden. Het is sterk heuvelachtig en de afwisseling in het landschap is fascinerend. Olijfboomgaarden, wijnvelden, graan- en grasakkers, bosgebied, fruitboomgaarden wisselen elkaar af langs een weg vol haarspeldbochten. Ik begin te overwegen om het vandaag rustig aan te doen en al vroeg mijn overnachtingsplek te zoeken in dit zo mooie landschap. Maar helaas, als ik het serieus begin te overwegen zit ik al in de hectiek van het verkeer in de richting van Siracuse. Had ik maar naar mijn intuïtie geluisterd.

Internetstoring

Tijdens de lunchpauze probeer ik mijn reisberichten van gisteren en eergisteren up te loaden. Maar dat lukt niet omdat mijn internetbundel op is. Normaal kun je voor een paar euro capaciteit bijkopen. Maar dit keer lukt het niet. Geen toegang tot de app en de bankapp werkt ook al niet. Ik probeer het op te lossen maar dat lukt niet. Budgetmobiel bellen helpt ook niet want ze kunnen niet achterhalen wat het probleem is. Morgen terugbellen.

Het Archeologische Park van Siracuse

Ik rijd Siracuse binnen en word gelijk van de toegangsweg doorgeleid naar het archeologische park. Het is er niet druk en ik kan er ruimschoots dicht in de buurt parkeren. Ik koop een combikaartje voor dit park en het beroemde archeologisch museum: 18 Euro. Ik vraag of er een vast route is bij het loket en dat wordt bevestigd; het staat overal duidelijk aangegeven volgens de caissière.  Nee dus.

 

Verdwaald in een park

De logistiek deugt van geen kanten. Je wordt van hot naar her gestuurd en hebt geen idee waar je bent. Op goed geluk heb ik toch bijna alles gezien. Maar wat er te zien was viel bitter tegen.

De grotten van Siracuse

Het merendeel van de bezienswaardigheden bestaat uit de grotten waar voor de bouwwerken de steen uit gehaald werd. Vaak moesten de slaven die dat werk deden meerdere dagen in de grotten doorbrengen. Het was bovendien niet ongevaarlijk. Vaak stortte het gangenstelsel in. Maar ach, het waren toch maar slaven.

Het Griekse Theater

Dan is er nog een Grieks theater. Dat als grootste eigenschap de omvang heeft. Op het moment dat ik daar was werd het theater voorbereid voor een voorstelling van Medea en dat betkende dat er allerlei apparatuur stond voor licht en effecten en dat de tribunes afgedekt waren met houten bekisting. Zoooo lelijk; een afknapper.

Dan wordt er gepocht over een ander Grieks theater dat niet veel meer behelst dan een stenen toneel. En dat was het dan wel zo een beetje. Zeeeer teleurstellend. Op andere plaatsen op Sicilië krijg je veel meer te zien. Maar het zal wel samenhangen met de arrogantie van veel (zelfbenoemde) culturele hoofdsteden die beweren alles in huis te hebben maar in werkelijk slechts over een slap aftreksel beschikken. Het eerst had ik een dergelijke ervaring in Olympia in Griekenland. Volgens mij een van de minder interessante archeologische sites zoals ik later ontdekte. Maar ja de reiswereld houdt de mythe in stand dus jakkeren we er met miljoenen per jaar naar toe.

Het Archeologisch Museum van Siracusa

Na deze teleurstelling besluit ik het beroemde archeologisch museum te bezoeken. In de eerste plaats is dit bekende museum bijna niet te vinden. Het is wel een indrukwekkend gebouw maar het is geheel verstopt achter een muur en een hek en er zijn geen bordjes die je de richting van het museum sturen. Het museum is gelegen naast een foeilelijke kerk, ik schat uit de jaren ’60. Het zou de architect niet misstaan om op basis van dit gedrocht zijn beroepsactiviteiten te staken.

Het museum is vrij groot en laat de geschiedenis van de oertijd tot de Grieks- Romeinse tijd zien. Maar dat wordt met zoveel materiaal gedaan dat het je na een half uur al begint te duizelen en je de grote draad niet meer ziet. De attributen zijn (te) talrijk maar worden mooi uitgelicht. Echter de verklarende teksten gaan geheel op in de omringende duisternis en als je uiteindelijk er in geslaagd bent om een en ander te ontcijferen weet je nog niets: vindplaats, wat het is (soms) en uit welk jaar het stamt. Niets over de context er van. Dat kan beter. De leiding van het museum zou er goed aan doen om eens een werkbezoek te organiseren naar het museum in Agrigento.

Boete

Op de parkeerplaats treedt mij een politieagent breed lachend tegemoet met de mededeling dat ik een parkeerboete heb gekregen. Duizend excuses. Kijkt u maar: daar staat het bordje met taxistandplaats en inderdaad als je er een verrekijker bijgehaald hebt zie je in de verte een bordje met ‘taxi’ staan. Ik sputter nog tegen dat er geen parkeerverbodsbord staat. Maar nee de aankondiging van een taxistandplaats is al voldoende voor een boete. Nogmaals excuses en wegwezen. Ik sputter maar verder niet tegen want mijn Italiaans kan hier toch niet tegenop. Zucht…

Geen wandeling door het papyrusbos

Ik wilde ook nog de havenstad bezoeken maar ik heb een beetje genoeg van Siracuse en besluit mijn reis voort te zetten. Die gaat naar het zuiden. Even ten zuiden van Siracuse had ik een overnachtingsplek gevonden waar je ook een wandeling kunt maken door een papyrusbos langs een rivier. De betreffende zijweg ingereden en wat blijkt: de toegang tot het bos is belemmerd door een sterk uitgebreide marmerwerkplaats. Het bos is onbereikbaar.

Geblokkeerde weg

Weer verder. Langs de kust. Maar de route die ik uitgestippeld had blijkt nu een smalle geblokkeerde weg te zijn. Dus terug. Maar hoe? De weg is te smal om te keren dus ik moet honderden meters achteruit rijden om een andere zijweg te nemen. Dat is uiteindelijk gelukt.

Ongeveer 15 km verderop vind ik een plek vlak aan zee. Maar ik ben te moe om naar de zee te lopen. Dus koken en blog schrijven en slapen, hopend op een betere dag morgen.