Dag 34: Van Palazzo Adriano naar San Carlo

Plaats en wandeling die ik in geen enkele reisgids ben tegengekomen

Ik wil vandaag verder naar de zuidkust rijden. Maar zoals gewoonlijk is er zo veel te doen en te belopen dat ik de zuidkust bij lange na niet haal. Ik vertrek eerst naar de prachtige stad Sambuca di Sicilia en reis dan door naar San Carlo waar ik een wandeling langs de Fiume Sosio wil maken. (57 km).

Natte start

Het is een beetje miezerig weer als ik vanochtend wakker word en een gedeelte van de dag zal dat zo blijven. Voor morgen wordt er zelfs veel regen verwacht. Het ziet er buiten uit alsof het een beginnende herfstdag betreft zoals we die in Nederland kennen.

Naar Sambuca di Sicilia

Ik rijd eerst ca. 30 km in de richting van Sambuca di Sicilia. Het is een prachtige route ondanks het tegenvallende weer. Ik rijd door zeer verschillende landschappen: heuvelachtig, hoge heuvels, iets dat in de buurt van bergen komt. Landbouwgrond, wijnakkers, olijfboomgaarden, sinaasappelboomgaarden enz. Bovendien verschilt het weer van minuut tot minuut: zonnig, regen, bewolkt. Kortom je krijgt wel heel veel facetten van het Siciliaanse weer en land te zien. Het grootste deel van de route rijd ik over SS188, een route die ik iedereen kan aanraden maar neem er de tijd voor: slow traveling.

Op een gegeven moment moet ik rechtsaf slaan naar Sambuca di Sicilia maar die weg begint de eerste paar honderd meter met instortingen en geweldige kuilen in de weg en ik ben er niet zo zeker van of ik deze weg wel wil berijden gezien mijn eerdere ervaringen. Maar uiteindelijk blijkt het allemaal erg mee te vallen. Het helpt ook dat er bijzonder weinig verkeer op de weg is. Over 30 km ben ik ca. 25 auto’s tegengekomen.

Sambuca di Sicilia

Uiteindelijk kom ik bij Sambuca di Sicilia aan. Weer zo’n stad die in werkelijkheid precies dat is wat ik me er van voorgesteld had. Het verbaast me in hoge mate dat in geen van de gidsen die ik geraadpleegd heb bij de planning van de reis deze stad niet genoemd wordt. Wel wordt de stad genoemd door het verkeersbureau van Sicilië. Ze revancheren zich nu door de laatste keren schoten in de roos doen met goede suggesties.

Sambuca di Sicilia is een langgerekt dorp dat op een heuvelrug gelegen is. De bovenstad omvat de Arabische wijk waar vroeger de emir zijn paleis had. Daar is niet veel van overgebleven maar de Sambucanen (Sambucezen???) hebben er wel een mooi belvedère aan overgehouden. De benedenstad is dan van latere tijden maar toch nog heel oud. De twee wijken zijn te herkennen door het straatpatroon. Bestaat het Arabisch gedeelte uit smalle en kronkelige straatjes met relatief kleine huizen, de benedenstad heeft een brede centrale straat en smallere zijstraten. Langs de brede centrale straat, de Vale Enrico Berlinguer (nu eens niet de Via Roma, de Via Umberto I, Via Vittoria Emanuelle of Avenido di Mayo 25) staan vele palazzi van diverse bouwstijlen.

Het is erg opvallend dat vele huizen er goed onderhouden uitzien. Bovendien is de stad ronduit schoon te noemen. Er staan veel afvalemmers en er ligt bijna geen papier of plastic flesjes aan de kant van de weg. Ronduit een zeldzaamheid op Sicilië omdat de Sicilianen weliswaar erg aardig en beleefd zijn maar ronduit zwijnen te noemen zijn als het om het verwerken van hun afval gaat.

Slimme monumentenzorg?

Later op de dag spreek ik de beheerder van het Stadstheater en die vertelt me dat de gemeente vele jaren geleden het besluit heeft genomen om de gemeente te reorganiseren waardoor er heel veel kantoorruimte vrij kwam (vrijwel altijd gevestigd in palazzi). Vervolgens hebben ze geconstateerd dat het niet te doen was om alle monumenten zelf te restaureren dus hebben ze het besluit genomen om een groot aantal gemeentegebouwen voor 1 Euro te verkopen. Nou daar hadden buitenlandse vermogende investeerders wel oren naar ondanks het feit dat er een  restauratieverplichting aan vast zat.

Sambuca di Sicilia is nu een internationaal georiënteerde stad door de internationale investeerders. Ik hoop van harte dat de gemeente zijn ziel niet aan de duivel verkocht heeft door deze bijzondere constructie maar daar ziet het niet naar uit op dit moment.

Wat ook opvalt is dat het een cultureel actieve stad is: er is een klein theater en er waren zo in het vroege voorjaar al verschillende tentoonstellingen te zien en ook het verenigingsleven blijkt te bloeien. Men hecht er waarde aan. Ik was bij een vernissage van een tentoonstelling van verschillende kunstenaars en mij werd vol trots getoond waar de lokale kunstenaars toe in staat waren. Ik was nu niet bepaald diep onder de indruk van de werken maar de ruimte waarin de tentoonstelling werd gehouden was een prachtige barokke kerk. Toen ik daar naar verwees was het antwoord: ‘ja er was geen andere ruimte beschikbaar dus toen hebben we het hier maar gedaan’. Alsof het een schande was om in deze prachtige kerk zo een tentoonstelling te houden.

Archeologisch museum

Bij een van de gebouwen die te bezoeken zijn werd ik er op gewezen dat ik bij het archeologisch museum een passe-partout kon kopen die recht geeft op toegang tot alle gebouwen. Ik loop er naar toe. Het museum is gevestigd in een prachtig palazzo. Als ik het passe-partout wil kopen krijg ik te horen dat dat 3 Euro kost. Ja, is mijn antwoord, maar ik wil toegang tot al deze stedelijke gebouwen daar is een apart ticket voor. Ja, ja, zegt ze dat is 3 Euro. Dat kan niet zeg ik zooo goedkoop? Ze trekt haar wenkbrauwen op en maakt een gebaar van zo is het nu eenmaal. Daarmee tonend dat ze het ook een belachelijk lage prijs vindt.

Overigens, het museum is zeer de moeite waard. Ten zuiden van Sambuca di Sicilia zijn grote opgravingsvelden gevonden met een schat aan vondsten die prachtig tentoon gesteld zijn in dit museum.

Ik slenter uren door dit sympathieke en mooie stadje. Dan blijkt dat er in de zijstraten nog heel veel restauratiewerk verricht moet worden. Maar ze zijn er mee bezig. Opvallend is wel dat in die zijstraten de begane grond vrijwel geheel in beslag genomen wordt door garages. Weliswaar aangepast door roestige garagedeuren en goddank geen helwitte deuren maar toch… De Siciliaan is getrouwd met zijn auto en zijn telefoon en o ja, ook met zijn vrouw.

Na de vele gebouwen bekeken te hebben eindig ik bij het kleine stadstheater. Het is een vroeg 19^e eeuws gebouw en destijds gebouwd door een vermogende inwoner die flink wat voor de stad betekend heeft. En het is een heel leuk theater: 200 plaatsen waarvan 100 in de zaal en de overige 100 zijn verdeeld over drie verdiepingen met loges. Zo moet een theater zijn! Er worden jaarlijks enkele professionele voorstellingen gegeven maar het merendeel bestaat uit schoolvoorstellingen, voorstellingen van plaatselijke verenigingen en boekpresentaties. Het geeft weer aan hoe actief de stad is op dit gebied.

Falcone en Borsselino

Op de gevel van het theater hangt ook hier weer een spandoek ter herinnering aan de start van het massaproces tegen de mafia dertig jaar geleden met een afdruk van de bekende en ontroerende foto van Falcone en Borsselino die elkaar lachend wat influisteren. Het is een iconische foto voor de Siciliaan en er wordt alleen maar met hoogachting en respect over deze dappere rechter en magistraat gesproken. Terecht want het was een ware bevrijding voor Sicilië.

Veel langer dan gepland ben ik in dit stadje gebleven en ik vind het verbijsterend dat deze mooie stad niet vaker vermeld wordt. Misschien is het wel goed zo voor deze stad zodat ze niet het slachtoffer worden van het massatoerisme.

Wandeling langs de Sosio

Ik rijd ca. 20 km verder en kom dan aan bij het dorpje San Carlo. Daar wil ik een wandeling maken langs de rivier de Sosio.

De wandeling begint bij een inmiddels in ongebruik geraakt stationnetje. Het is prachtig: een ruime wachtkamer en een ruim woonhuis voor de stationsbeheerder. Er is watertorentje om de stoomtrein van water te voorzien. De wandeling loopt over het toenmalige enkelspoor. Slechts bij het station is het traject wat breder voor perron en dubbelspoor om treinen te laten passeren. Het stationnetje wordt nu verbouwd en men wil er een bar/eethuis van maken.

Het is een makkelijke wandeling want zoals dat bij treintrajecten het geval is; men maakt liever een paar extra bochten om daarmee grotere daling en stijging van het traject te voorkoen. Inmiddels zijn de rails weggehaald en is er steenslag voor in de plaats gekomen als wandelpad en toegangsweg naar de terreinen van verschillende sinaasappel- en olijfboomgaarden. Om grote stijging en daling mogelijk te maken moest het spoortraject over diverse viaducten geleid worden. Enkele staan er nog maar een is inmiddels gedeeltelijk ingestort en moet er dus een alternatieve route gezocht worden.

Het wandelpad is prachtig: zoveel planten en zoveel bloemen! En wat een geuren! Uiteindelijk komt het pad bij de rivier uit en dan kun je nog verder een kloof inlopen. Ik vind het wel goed voor vandaag en keer terug op mijn schreden. Uitrusten, koken, eten, blog schrijven. Weer zo een mooie dag aan deze reis toegevoegd.