Dag 24: Palermo

Wat een stad! Palermo

Vandaag de hele dag door Palermo gelopen. Wat een prachtige en sfeervolle stad. Een stad om naar terug te keren. (15 km openbaar vervoer).

Met de metro naar Palermo centrum

Ik ben vandaag vroeg opgestaan om het optimale uit de dag te halen voor een bezoek aan Palermo. Vanaf de camping is het ongeveer 20 minuten lopen naar het Metrostation. Daar vertrekt om het uur een heel comfortabele trein naar het metrostation Palermo Palazzo Reale.

Natuurlijk weer de weg kwijt op weg naar het station. Bij een degelijk uitziende oudere slager de weg gevraagd. Hij legt het duidelijk uit. Maar als ik weer naar buiten ga staat er een man voor de deur die ook nog een extra uitleg wil geven maar duidelijk om een praatje verlegen zit. Na zijn uitleg waar ik maar bitter weinig van snap vraagt hij waar ik vandaan kom. Ahh Olanda. Of ik van voetbal houd. Mwahhh. Welk voetbalteam goed is bij mij in de buurt waar ik woon. Ik antwoord Mechelse Boys. Daar moet hij hard over nadenken maar hij kent het team niet. Nog een andere club dan misschien: us MVV’ke. Zegt hem weer niets. Nog een club. Ik kies nu voor PSV. Nu beginnen zijn ogen te glanzen. Ja, ja die club kent hij wel. En hij begint gelijk zijn kennis te spuien: welke spelers er in het elftal zitten, welke prijzen ze hebben behaald, dat een van die, ik meen financieel, managers is overleden kortgeleden. Ik sta versteld over zijn kennis, al kan ik zijn kennis natuurlijk niet controleren. Maar de naam Xavi komt me bekend voor.

Al gauw komt hij er achter dat ik er niet zo bijster veel van weet en verandert van onderwerp. Hij wil een keer naar Nederland komen. Maar niet Amsterdam. Lijkt Venetië wel en veel te veel drugsgebruik in Amsterdam. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hij ook liefhebber is van deze geestverruimende middelen. Dus wat moet ik er van denken. Zo zie je maar opportunisme en wijsheid kunnen soms samen optrekken.

Geen mens te bekennen op het station en je bent dus overgeleverd aan een kaartjesautomaat. Meestal dat betekent dat dat je verschillende pogingen moet wagen om uiteindelijk een kaartje uit de machine te toveren.

De dom van Palermo

In Palermo aangekomen loop ik eerst naar het hartje van het centrum door een mooie stadspoort

Ik kom o.a. langs de dom van Palermo. Een mooie buitenkant maar de binnenkant valt me iets tegen. Ik had er voor een dom meer van verwacht.

Bovendien blijkt het er ontzettend druk te zijn. Je kunt je afvragen of deze kerken nog primair bestaansrecht hebben vanwege het geloof of vanwege de toeristische attractiviteit. Maar ik de loop van de dag merk ik dat het merendeel van de toeristen slechts bepaalde routes volgen en als je daar van afwijkt blijkt de drukte best wel mee te vallen.

De Chiesa del SS Salvatore

Vervolgens loop ik naar de Chiesa del SS Salvatore. Het is nog slechts een van de weinige ‘theater-kerken’ in Italië. En het is wat mij betreft het hoogtepunt van de dag. Het heeft inderdaad alle kenmerken van een theater. De gelovigen zitten in een soort theaterzaal in half ronde kringen rond een podium waar de mis gelezen wordt. Het is een typische barokkerk met veel beeldhouwwerk en vooral veel putti’s. Zeer indrukwekkend.

Teatro Massimo

Dan loop ik door naar het Teatro Massimo: het bekende operahuis (op twee na het grootste operahuis van Europa). Het is inderdaad een gigantisch gebouw. Helaas kun je er (begrijpelijk) niet naar binnen lopen.

Hop on hop off

Ik heb inmiddels al een paar uur in de stad rondgelopen en heb nog steeds niet zo goed in de gaten hoe de stad in elkaar steekt. Dus om uit te rusten en langs de hoogtepunten te rijden neem ik een ‘hop on hop off bus’). Veel kom ik er niet van te weten want de gids is niet erg geïnteresseerd om er iets interessants van te maken

De Ballaro markt

Ik stap weer uit bij de Ballaro markt in de oude binnenstad nadat ik eerst een grootse en schitterende fontein, de Fontana Pretoria, bekeken heb.

De Ballaro markt is een fenomeen op zich. Hij is midden in een oude wijk gelegen met tal van smalle straatjes waar je snel de weg ik kwijt raakt. Het mooiste gedeelte is de voedselmarkt: groente, fruit, vlees, vis, kruiden enz. Maar vooral street food dat je hier langs de weg in allerlei variëteiten kunt krijgen. Ik heb er een paar geprobeerd en vraag me niet wát ik gegeten heb maar het was allemaal van een ongekend goede kwaliteit. Daarna nog een pasta frutti di mare genomen om weer op krachten te komen voor het laatste bezoek. Ook al zo voortreffelijk.

Het is een zinsbegoocheling bezoek. Al je zintuigen worden geraakt: de geuren, de smaak, de kleuren, het lawaai en de ongelooflijk aardige bediening. En dat alles voor een grijpstuiver. Nu ik er over denk vond ik dit eigenlijk het hoogtepunt van de dag.

Op weg naar het Palazzo de Normanni kom ik langs de rechtenfaculteit van de Universiteit van Palermo. Er blijkt een congres bezig te zijn en dat geeft mij de kans om even over de binnenplaats heen te lopen. Op een van de muren van de binnenplaats hangt een plaquette ter nagedachtenis van de onderzoeksrechters Falcone en Borseallino die uiteindelijk vele honderden maffialeden in een massaproces veroordeeld wisten te krijgen. Ze hebben het met de dood moeten bekopen. Ze leven nog volop in de gedachten van de Sicilianen. Veel oudere mensen stoppen bij de plaquette en het is te zien dat het wat met ze doet.

Palazzo dei Normanni

Bijgesterkt door de veelzijdige lunch loop ik naar het Palazzo dei Normanni en de bekende Cappella Palatina. Dit paleis geeft goed weer hoe Sicilië onder de macht kwam van de Finiciërs, de Arabieren, de Normandiërs en nog een hele trits machthebbers. Gedurende de geschiedenis heeft het paleis tal van functies gehad, van verdedigingsstelling, via paleizen van koningen tot tegenwoordig de zetel van het Siciliaanse parlement.

Naast de woonvertrekken van de voormalige koningen (overheersers) van Sicilië en het Siciliaanse parlementsgebouw is er de bekende Capella Palatina. Ook hier weer een mix van tal van bouwstijlen: een driebeukige Latijns-christelijke zuilenbasiliek, Grieks Byzantijnse overkoepelde centraalbouw, Byzantijnse mozaïekkunst en veel Arabische ornamentiek.

De mozaïeken zijn overweldigend en deden me denken aan de mozaïeken van Ravenna. Maar ik moet wel toegeven dat die mozaïeken van Ravenna aanzienlijk ouder en veel verfijnder waren.

Op weg naar het station

Ik heb er inmiddels bijna 20 km opzitten en heb het idee dat ik 5 cm gekrompen ben door afgesleten benen. Ik heb nog even overwogen om de markt in de avonduren nog een keer te bezoeken maar ik ben behoorlijk moe en merk dat ik niet meer zo veel op kan nemen. Dus met de metro naar de camping terug.

Dat is nog niet zo simpel. Want als ik vraag waar het treinstation ligt dan krijg ik vele tegenstrijdige antwoorden. Het geeft aan hoe marginaal het belang van het openbare vervoer in Palermo is. Uiteindelijk biedt een Pakistaan aan om me naar het station toe te brengen want hij moet toch die kant op. Als we er aan komen laat hij met een breed gebaar zien dat we er zijn. Maar o jee. Dat blijkt helemaal niet het station te zijn dat ik zocht. Dit is namelijk het treinstation en dat is heel wat anders dan het station van de metro-trein. Ik laat mijn teleurstelling maar niet blijke want hij was zo trots dat hij mij gebracht had en het was tenslotte mijn fout om niet de nuancering van het metrostation aan te brengen. Na veel omlopen tenslotte bij het goede station aangekomen.

Beroepskeuze- en studiestress

Maar dan moet ik weer een kaartje uit de kaartjesautomaat toveren. En weer lukt het niet in één keer. Mijn station staat niet in de lijst van bestemmingen en je moet het dus apart intypen maar dan wel op precies de manier waarop het station officieel geregistreerd staat. Een letter verkeerd en je krijgt het bericht dat dat station niet bestaat.

Achter me staat een jongen die de eigenaardigheden van deze appraten kent en hij helpt me. Maar ook hij moet twee pogingen doen om het kaartje er uit te krijgen. Hij moet toevallig ook met mijn trein en vraagt me of ik het goed vind om Engels met hem te spreken. Dat vind ik altijd leuk. Hij spreekt eigenlijk al heel goed Engels.

Nadat hij gehoord heeft hoe ik mijn reis doe zucht hij diep en zegt dat hij dat ook allemaal wel wil. Ik zeg hem dat dat allemaal nog in zijn verschiet ligt en dat daarvóór nog zo veel andere dingen te beleven zijn. Ik vraag hem gelijk hoe hij zijn verschiet ziet. Dat weet hij nog niet zo precies. Hij zit nu nog op de middelbare school en moet binnenkort een keus maken wat hij wil gaan doen. Hij weet dat nog niet zo precies. Er zijn zoooo veel dingen die hem interesseren en het is zoooo moeilijk om te kiezen. Ik zeg hem ter bemoediging dat de keuze zich meestal als vanzelf gaat aandienen. Maar kies niet primair voor het geld maar in de eerste  plaats voor je talenten en wat je werkelijk interesseert want je moet er een heel leven mee verder kunnen als het goed is.

Wat heb ík dan gedaan wil hij weten. Ben ik gelukkig in mijn werk geweest. Ik bevestig dat maar vertel hem wel dat je de verwachtingen niet te hoog moet stemmen. In ieder werk zitten elementen die niet leuk zijn. Als je nou voor 80 % gelukkig in je werk bent en 20 % taken moet doen die je niet zo leuk vindt of waar je ronduit de pest aan hebt dan heb je het geweldig gedaan. Zo had hij er nog niet tegenaan gekeken en hij zal er verder over nadenken zegt hij. Maar eerst maar eens uitstappen om nog wat te eten thuis te krijgen. Hij wenst me nog een mooie reis toe. Sicilië is prachtig vindt hij. En dat vind ik van de Sicilianen zeg ik. Daar heeft hij zo zijn gedachten over. Het zal wel goed met hem komen.

Als ik bij het station Sferracavallo aankom moet ik uitstappen en nog in 20 minuten naar de camping lopen en dat gaat in één keer goed.

Als ik weer in de camper ben val ik half dood neer van vermoeidheid, meer dan 20 km gelopen, maar wel op vlak terrein. Pas een uur later ben ik weer in staat om het gekochte streetfood van de markt op te eten. Weer zo goed. Of de originele keuken van de Italianen nu zo verrijkt is door de invloed van de naar o.a. Amerika verhuisde Sicilianen of niet zal me een zorg wezen. Het resultaat geldt en dan is de Italiaanse keuken toch echt onovertroffen.