Dag 23: Van Gratteri naar Palermo

Op weg naar Palermo

Vandaag slechts een korte post. Ik verlaat vandaag de prachtige Madonie en reis verder naar het westen met als einddoel Napels. In de ochtend eerst nog even door Gratteri gelopen en daarna o.a. via de autostrada naar Napels gereisd en daar het hoogstnoodzakelijke huishoudelijk werk gedaan. (102 km).

Tweede poging om Gratteri te bezoeken

Gisteren raakte ik verstrikt in de zeer nauwe straatjes van Gratteri. Zelfs de GPS gaf het op. Hij reageert te traag om de vaak nog geen vijf meter van elkaar gelegen straatjes op tijd te detecteren dus je loopt de hele tijd heen en weer. Gisterenavond kwam ik er achter dat een andere GPS sneller reageert (Trails).

Dus besloten om vandaag in de morgen vóór mijn reis naar Palermo alsnog een poging te wagen. Dat lukte en het is inderdaad een prachtig stadje.

Op weg naar Palermo

Vervolgens eerst een mooi traject gereden naar de autostrada toe met uitzicht op zee. Uiteindelijk in Napels aangekomen. Was ik in Messina al geïntimideerd door het verkeer aldaar en de rijstijl van de Italianen, Palermo kan er ook wat van. Slechte wegen zonder belijning dus iedereen rijdt maar daar waar hij denkt dat er nog plaats is en dat levert chaotische tafrelen op. Maar uiteindelijk ben ik op de enige camping rond Palermo aangekomen waar ze de faciliteiten hadden die ik nodig had (wasmachine, gasflessen vullen enz.).

Camping degli ulivi.

Zoals de meesten van jullie weten ben ik een notoir campinghater. Maar de campingbeheerder deed er alles aan om het toch zo leuk mogelijk te maken: vriendelijke ontvangst en uitgebreide uitleg over de beschikbare faciliteiten en openbaar vervoer naar het centrum van Napels. Nog geluk gehad dat er nog precies  één plek vrij was. Daarna een begin gemaakt met de huishoudelijke taken: kleren in de wasmachine en afval lozen.

Ik was verbaasd over de nauwkeurigheid waarmee het afval hier gescheiden wordt. In Italië neemt men het niet zo nauw. Eerder schreef ik al over het vele afval dat gewoon op straat gepleurd wordt. Ik wijtte dat aan een door mij veronderstelde staking van de reinigingsdienst. Maar dat blijkt helemaal niet het geval te zijn. Zo gaat het hier altijd. Dus verwonderlijker was het dat de terreinbeheerder me uitgebreid instrueerde in het scheiden van afval. Ik ben inmiddels zodanig ver-Italiaansd dat ik ook maar alles bij elkaar doe in container en plastic zakken en dat moest nu dus weer gescheiden worden. En hij was streng hoor: één flintertje plastic in het organisch afval en het moest er uit gepeuterd worden. Maar goed beter zo dan hoe de gemiddelde Italiaan zich zorgen maakt over de leefbaarheid.

Dit was dus het zeer korte reisbericht voor vandaag. Ik neem tenminste aan dat jullie niet erg geïnteresseerd zijn in de wijze waarop ik de was doe.