Dag 22: Van Pizzo Carbonara naar Gratteri

Gratteri; het balkon van Sicilië

Vandaag was ik van plan om in de ochtend het dorp Gratteri te bezoeken om vervolgens door te reizen naar Palermo waar ik ten minste 2 dagen wil verblijven. Maar het loopt natuurlijk weer anders. (26 km).

Gratteri

Ik ben vanochtend vroeg opgestaan en na ontbijt en douchen was ik al rond 8.00 uur onderweg naar het ca. 25 km verderop gelegen Gratteri. Het dorp schijnt een mooi centrum te hebben maar vooral de omgeving schijnt uitzonderlijk mooi te zijn met uitzicht op de Tyrreense Zee.

De route er naar toe over o.a. de SP54 is weer adembenemend mooi. Maar het is weer eens een overwegend slechte weg en harder dan 25 km gaat het dus niet. 5 Km vóór Gratteri moet ik linksaf slaan over nog zo een lokale weg en ik vrees na een paar honderd meter dat de kwaliteit van de weg verder achteruit zal gaan. Maar het zit mee vandaag. De weg blijkt overwegend veel beter te zijn dan verwacht.

Wandeling naar Abbazia di San Giorgio

Ik vind een parkeerplek vlak bij het begin van de wandeling. Het is mooi weer: zonnig en een goede looptemperatuur. De wandelroute loopt van Gratteri naar de Abbazia di San Giorgio. De route is ca. 6 km lang en ik kan hem dus makkelijk in 2 uur lopen.

De route gaat eerst door een bosgebied over een steil maar goed te belopen pad die o.a. langs de Pinaeta di Grotta Grattara: een merkwaardige uitstekende rots met een groot rond gat er in.

Zolang de route over het platgelopen bospad gaat, gaat alles goed. Maar al spoedig gaat de route over een rotsgebied en daar zijn de paden minder platgetreden en moet ik dus de hulp van de GPS inschakelen. Maar dan zie ik ook ineens dat de gehele route niet 6 km zal bedragen maar 12 km zal zijn. Ik had bij de planning vergeten om de terugweg ook mee te rekenen. Maar het loopt vrij goed dus ik wil hem gewoon uitlopen.

Niet welkom op bezoek

Onderweg staan er ineens vlak bij mij 4 biggetjes van een wild zwijn. Ze schrikken zich dood en als ik wat foto’s wil maken hoor ik ineens zwaar en agressief geknor achter me. Ik vermoed dat het de moeder is en ik weet dat je je niet in de rechte lijn tussen moeder en kroost moet bevinden om een aanval van de moeder tegen te gaan. Dus maar snel een 50 meter teruggelopen en het boze geknor houdt op. Als ze uit het zicht verdwenen zijn zet ik mijn route zonder verder probleem voort.

De natuur is onbeschrijflijk mooi. Hier in dit lagere gebied is het voorjaar veel verder gevorderd dan boven. De eerste insecten laten al van zich horen. Uiteindelijk kom ik over een dalend en stijgend karrespoor uit bij de abdij.

De Abbazia di San Giorgio

De abdij ligt fenomenaal in een mooi natuurgebied met uitzicht op de Tyrreense Zee. Ik heb momenteel even geen informatie bij de hand over deze mooie en gerestaureerde abdij waar de muren nog van overeind staan en de structuur van de binnenkant te herkennen is.

Ook is nog bij de toegangspoort een nis te ontdekken waarin waarschijnlijk vondelingen werden neergelegd.

Terugweg en verdwaald in Gratteri

Dan loop ik over een andere maar minstens zo fraaie route terug naar Gratteri. Ik denk dat ik daar na het beklimmen van een heel steile weg dan binnen een paar minuten bij het begin van de route ben. Dat blijkt een illusie te zijn want ik heb niet gerekend op het doolhof van zeer nauwe en steile straatjes en spoedig ben ik het spoor bijster. Er is ook bijna niemand op straat, want rustpauze, om de weg te vragen.

Op een plein zitten twee oudere mannen op een bankje en zien mij puzzelen op mijn GPS. Ze vragen waar ik naar toe moet. Als ik dat zeg volgt er een onnavolgbare uitleg over welke steegjes ik achtereenvolgens moet nemen. Ik zeg maar dat ik het begrijp. Dan de vraag of ik Duitser ben. Nee Nederlander. Oh, en zijn ogen klaren op, daar heeft hij gewoond en in de mijnen gewerkt. Hij bleek jaren lang in Wylre gewoond te hebben een paar kilometer van mijn woonhuis verwijderd. Waar ik dan woonde: Mechelen, kende hij niet. Vlakbij Epen, oh ja dat kende hij wel. De wereld is toch klein.

Ondanks de niet begrepen uitleg kom ik na een lange omweg toch weer bij de camper terecht.

Het is 15.00 uur als ik weer terug ben. Ik was eerder van plan na het bezoek aan Gratteri door te reizen naar Palermo. Maar de plek waar ik sta is zo mooi, het weer is zo lekker en het uitzicht is zo fraai dat ik besluit vannacht hier maar te blijven en morgen naar Palermo te gaan.

Het was een prachtige dag. Het lijkt wel of de dagen elkaar beconcurreren wie van hen de mooiste dag weet te realiseren. Voorlopig is dat wat mij betreft: Gratteri.