Dag 21: Van Polizzi Generosa naar Pizzo Carbonara

Twee wandelingen in het Parco delle Madonie

Vandaag lijkt het mooi weer te worden. Naar buiten dus. Ik maak eerst een korte en eenvoudige wandeling niet ver van Polizzi Generosa en ongeveer 20 km verderop wil ik de Pizzo Carbonara beklimmen maar dat valt een beetje tegen. (29 km)

Wandeling nabij Polizzi Generosa

Ik ben i.v.m. het mooie weer vroeg opgestaan. Ik wilde aanvankelijk het stadje Polizzi Generosa bezoeken dat op een bergkam gelegen is. Maar als ik de beschrijving nog een keer lees heeft het volgens mij niet zo heel veel te bieden. Dus overslaan. Ik was wel benieuwd hoe sociaal het beleid van dit stadje zou zijn omdat de vertaling van de naam betekent: genereus beleid.

Ik rijd langs het stadje en kom dan terecht op de SP 119. Al na een paar kilometer staat er een bord dat de weg verderop afgesloten zal zijn. Maar ik zie toch enkele auto’s de weg opdraaien. Na een paar kilometer wordt de aanvankelijk redelijke weg opeens ontzettend slecht. Afgebrokkelde wegranden, geheel ontbrekend asfalt en diepe kuilen over de hele breedte van de weg die vol met troebel water staan en waarvan het maar de vraag is hoe diep die kuilen zijn. Ik stap uit om te kijken hoe slecht het is en of ik me er aan wil wagen.

Een automobilist ziet mij denken of ik deze weg wel wil rijden. Hij stopt en zegt dat dit het aller slechtste gedeelte is over een lengte van een paar honderd meter. Daarna wordt het beter en hij vertelt me ook dat die weg helemaal niet afgesloten is. Dus ik kan rustig doorrijden. Maar rustig aan. Soms kun je niet harder dan stapvoets rijden.

Ik kom bij de plek aan waar mijn eerste wandeling begint. Het is slechts een wandeling van 5 km, niet steil en redelijk goede paden. Het blijkt een heel mooi traject te zijn.

Het gaat door dennenbossen, bossen met cipressen en kale vlakte waar vanaf je een mooi uitzicht hebt op het omliggende heuvelgebied en het berggebied met de Pizzo dell’Inferno en de Monte San Salvatore. Er is ook een plek waar je een schitterend uitzicht hebt op het stadje Polizzi Generosa dat diep in het dal gelegen is. Het gebied is doodstil. Alleen enkele kraaien en andere vogels laten zich horen.

De Pizzo Carbonara

Na 2 uur ben ik weer terug bij mijn vertrekpunt en rijd ik door naar naar de voet van de Pizzo Carbonara. De route is weer een prachtig afwisselend landschap. Ik eet een vroege lunch en ga dan op pad. Het betreft een wandeling naar de top van de op twee na hoogste berg van Sicilië (1979 meter) en ik moet bijna 400 meter stijgen.

Helaas moet ik erkennen dat deze wandeling zwaarder was dan ik vermoed had. Het pad (als er al sprake is van een pad, dus veel op de GPS koersen) ligt vol met losse keitjes, er ligt op sommige stukken nog sneeuw maar het is hard aan het smelten waardoor de kleiachtige bodem spekglad is. En een dag na mijn 73^e verjaardag na 2 uur stijgen moet ik vaststellen dat het te veel van mij gevraagd is. Ik voel ook dat de artrose begint op te spelen. Voor het eerst moet ik capituleren dat ik het niet aan kan en dat ik te veel risico dreig te nemen. Dus alles overwegende neem ik, denk ik, het wijze besluit om op mijn schreden terug te keren. Desalniettemin heb ik toch alles bij elkaar 3,5 uur kunnen genieten van dit woeste landschap.

Na 5,5 uur wandelen zet ik de route door. Ik zak een paar honderd meter omlaag en kom dan wederom op een prachtige plek uit die ik neem als overnachtingsplek. Het is nog niet zo laat dus ik gun mezelf een vroege stop vandaag.

Daarna wat lezen in Pirandello, blog schrijven, wat uitgebreider koken en tenslotte nog een cadeautje met een mooie zonsondergang die de kloof waarin ik sta in een mooi licht zet. Dat gecombineerd met pianomuziek van Granados brengt me in een wat melancholieke stemming omdat ik vanmiddag voor het eerst een voorgenomen wandeling niet tot het einde heb kunnen brengen. Maar goed dat is nu eenmaal de prijs die je voor het ouder worden betaalt. Ik moet tevreden zijn met alles dat ik nog kan.