Camperreis Ierland: Dag 14: Van Staigue Stone Fort naar Gap of Dunloe

Rit langs prachtige kusten

Ik rijd vanochtend eerst naar de prachtige kust bij Derrynane House en loop daar ongeveer 2 uur. Daarna bezoek ik het Derrynane House zelf waar Daniel O’Connel gewoond heeft. Hij was een bekend advocaat die pal stond voor de rechten van de mens en een grote rol heeft gespeeld in de Ierse geschiedenis. Na dat bezoek rijd ik langs de prachtige kust van de Atlantische Oceaan, variërend van rotskusten tot zandstranden. Tenslotte rijd ik door tot bijna bij de voet van de hoogste berg van Ierland die de Ieren toch nog bescheiden Carrauntoohill noemen. Morgen vroeg wil ik daar beginnen met een wandeling maar dan niet naar de top maar naar de voet van deze berg. (117 km).

Kustwandeling in Derrynane National Historic Park.

Ik vertrek relatief laat vanaf Staigue Fort maar ben al rond 9.30 uur bij Derrynane House van waaruit ik een kustwandeling  maak.

Het is een relatief makkelijke wandeling die voor een gedeelte over een verharde weg gaat maar voor het grootste gedeelte over een stil strand met hard zand gaat.

Het weer is hetzelfde als gisteren maar met veel minder regen en meer zon. De combinatie van zee, strand en wolkenvelden is indrukwekkend. De camera wordt zeer regelmatig uit de cameratas gehaald.

Het is laag water en het eiland waarop een kerkhof met kerk staat is makkelijk te bereiken. Er blijkt zelfs een Nederlandse vrouw begraven te zijn.

Ik kan geen genoeg krijgen van het almaar wisselende landschap dat gedomineerd wordt door donkere regenwolken en uitbundige witte wolken in een blauwe hemel. Rond 12.00 uur ben ik weer op de parkeerplaats waar ik eerst lunch alvorens Derrynane House te bezoeken.

De OPW

Derrynane House is het zomerhuis van Daniel O’Connell, waarover later wat meer. Maar eerst wil ik de loftrompet opsteken voor de OPW (Organisation of Public Works). Deze organisatie werkt aan de restauratie en het beheer van staatsmonumenten. Die taak wordt breder opgevat dan alleen maar het technisch onderhoud. Ze doen ook aan historisch onderzoek en bij vrijwel ieder monument dat OPW in beheer heeft is een gids aanwezig die ook in dienst is van OPW. Zeer deskundig en vriendelijk. Dat wilde ik maar even vermelden.

Daniel O’Connell

Dan terug naar die Daniel O’Connell. Zijn bijnaam in Ierland is ‘The Liberator’. En dat zegt al veel. Hij leefde in het begin van de 19e eeuw en was een bekend advocaat en parlementariër. Voor een groot gedeelte van zijn tijd was hij een soort sociaal advocaat en een voorvechter van mensenrechten (fel gekeerd tegen slavernij en lijfeigenaarschap). Hij was maatschappelijk zeer betrokken en speelde een grote rol in het realiseren van de onafhankelijkheid van Ierland. Rond 1800 had Londen het gedecentraliseerde bestuur van Ierland overgenomen. Na de Franse revolutie sloeg in Ierland de vlam in de pan en begonnen grote groepen te ijveren voor een onafhankelijk van Ierland. O’Connell ijverde voor een vreedzame en geweldloze onafhankelijkheidsstrijd. Hij was een meester in het op de been brengen van mensen. In 1922 werd Ierland officieel een onafhankelijke staat.

Hij streed ook succesvol voor de katholieke vertegenwoordiging in alle bestuurslagen omdat die vertegenwoordiging tot dat moment slechts toegekend werd aan protestantse vertegenwoordigers.

O’Connell was dus een belangrijk figuur in Ierland en de paar bezoekers die ik sprak kenden zijn naam en verdiensten van de geschiedenislessen op school. Ikzelf begin inmiddels ook wat meer te begrijpen van de complexe Ierse geschiedenis en ik begin een beetje de verbanden te ontdekken.

Langs de kust

Na dit bezoek ga ik een vrij lange rit maken langs de kust van Ierland. En de uitzichten, met name in het eerste gedeelte, zijn fenomenaal. Gelukkig zijn er veel parkeerplaatsen langs de weg waar je kort kunt parkeren.

Het tweede gedeelte is wat minder boeiend maar eindigt dan toch weer met een prachtig uitzicht over de oceaan bij Rossbeigh Strand.

Carrauntoohil

Het laatste traject van vandaag leidt me naar de hoogste berg van Ierland de Carrauntoohil. Bij een vertrekplaats voor de bergwandelingen, Cronin’s Yard, waar ik rond 18.00 uur aankom, blijkt er niemand aanwezig te zijn. Dus dan maar op de bonnefooi ergens in de nabijheid de camper neergezet voor de overnachting. Morgenvroeg, de weersverwachtingen zijn goed, wil ik een wandeling maken naar de voet van deze berg.

Even na 19.00 uur komt er een vrachtwagentje met twee monteurs van een kabelbedrijf naast mijn bus staan. De monteurs moeten aan de houten palen voorzieningen aanbrengen voor een betere tv-ontvangst. Ik zeg dat ze nog wel laat aan het werk zijn. ‘Geeft niets hoor; lekker veel overwerkloon beuren aan het einde van de maand.’ Aan hun accent te horen zijn het immigranten maar ze zijn al geheel ‘verierst’. Ondanks de harde regenbui blijven ze op hun laddertje staan om de voorziening aan te brengen. Geen enkel gemopper.

Delen met je netwerk?
(Visited 124 times, 1 visits today)