Hoogtepunt van de dag: Anders Zorn

Weer een stuk naar het zuiden gevorderd veelal via onverharde wegen. Ik kom uiteindelijk weer in de dichter bevolkte regio’s aan. Een bijzonder bezoek betrof het museum Anders Zorn in Mora. Zorn is een van de bekendste schilders van Zweden (149/8.645 km).

Op weg naar Evertsberg

Vanochtend weer relatief vroeg, rond 8.00 uur, op pad gegaan. De eerste 50 km betrof een route over onverharde wegen. Het wordt eentonig maar het was weer een schitterende omgeving. Wat ontzeggen mensen zich toch veel als ze alleen op de hoofdwegen blijven rijden. Het is weer overwegend een landschap met niet te hoge en dichte wouden met veel groei van bloeiende heide en vele soorten korstmossen.

Als ik uiteindelijk aankom wat volgens de kaart een verharde weg moet zijn, blijkt dat ook deze weg, evenals de weg waar ik gisteren over reed, flink  op de schop genomen wordt. Het lijkt wel of de hele regio opnieuw ontsloten moet worden.

Een soort tocht naar Chatham

Het hoofdgerecht op het menu van vandaag is een bezoek aan het Nationaal Park Fulufjälet (201/8.496 km).

Het Nationaal Park Fulufjälet

Vandaag staat voor een groot deel in het teken van een bezoek aan het Nationaal Park Fulufjälet. Het duurt ongeveer een uurtje voordat ik er aankom. Het is nog vroeg en onderweg heb ik weer enkele rendieren gezien waaronder een met een enorm gewei. Helaas kon ik niet stoppen op een relatief drukke weg.

Aangekomen bij het Nationaal Park schrik ik van de vele auto’s die geparkeerd staan. Zo veel bijeen heb ik nog niet eerder in Zweden gezien. Maar het park is groot dus het publiek verspreidt zich wel.

Ik loop eerst rechtstreeks naar dé attractie van dit park: de waterval Njupeskar. Het is de hoogste waterval van Zweden met een vrije val van 70 meter. Indrukwekkend!.

Een korte route vandaag

Vandaag een wel heel korte route die grotendeels over onverharde wegen gaat maar veel tijd biedt om veel stops in te lassen. De korte route wordt verlengd door weer een stomme route-fout (189/8.295 km).

Vroeg op pad

Vandaag ben ik al heel vroeg wakker en dus al om 6.00 uur opgestaan. Geen douche maar een duik in het meertje. Luna staat verschrikt toe te kijken. Alhoewel Golden Retrievers in het algemeen gek zijn op water is zij de uitzondering die de regel bevestigt.

De matinale Zweed

Om 8.00 uur dus al op pad. Het is zaterdag dus ik verwacht op dit uur van de dag niet veel verkeer op de weg. Ik had het idee dat de Zweed niet zo matineus ingesteld was maar daar blijk ik me toch in te vergissen. Het is weekend dus vrije tijd.

Aanhangwagentjes worden achter auto’s gehangen, fietsen worden beklommen, bagagekoffers worden op het dag gehesen en velen zijn al op weg voor een ochtend run. Voor sommigen is dat nog niet zwaar genoeg en lopen ze dus met in beide handen een gewicht. Lang leve het weekend.

De mooiste overnachtingsplek

Vandaag rijd ik het laatste stuk van de Flatruet. Daarna breng ik een paar uur door in Funasdalen. Een fantastische lunchplek bombardeer ik gelijk tot mijn overnachtingsplek 57/8.106 km).

Het laatste stuk van de Flatruet

Vanochtend eerst even grote schoonmaak gehouden en rond 9.00 uur vertrokken vanaf mijn overnachtingsplek aan de Flatruet. Ik rijd nu het tweede traject van deze route. Hij is niet zo onherbergzaam als het eerste traject van gisteren. De groene kale vlakte maakt plaats voor het lager gedeelte. Het is een terrein met schaarse begroeiing van berken. Maar allengs wordt het groener en groener en aan het einde van de Flatruet rijd ik weer door het gewone dichtbegroeide dennenwoud.

Ook hier zie ik weer op talloze plaatsen rendieren langs de weg. Ik vind het moeilijk om te bepalen welke rendieren nu ‘wild’ zijn of gedomesticeerd zijn. Die laatste groep zal vrij aanzienlijk zijn omdat in dit gebied 3 groepen/stammen van de Sami het beheer uitvoeren over de rendierkuddes.

Rendieren, rendieren, rendieren

Vandaag rijd ik een route van Trappnas naar Ljungdalen over een schitterende weg waar ik veel rendieren zie. Vanuit Ljungdalen draai ik naar de Flatruet. Dat is de hoogst gelegen (onverharde) weg van Zweden. Daar vind ik mijn overnachtingsplek (154/8.049 km).

Gevangen in routines

Soms raakt men zo zeer vast in zijn eigen routines, of laat ik specifieker zijn, soms raak ik zo zeer vast in mijn eigen routines dat ik er al bijna niet over denk dat zaken ook anders kunnen.

Zoals bij voorbeeld het besef dat de schone onderkleding bijna op is en dat ik dus een camping moet opzoeken om de was te doen. Daar heb ik helemaal geen zin in. Tot ik op het geniale idee kom dat ik een deel van de kleren ook kan wassen in het brandschone water van het meer waarnaast ik overnacht heb. Dat ging prima en aangemoedigd door het resultaat besluit ik ook maar even om de vuile matten van de camper te spoelen.

Echter terwijl ik bezig ben met één van de matten heb ik niet in de gaten dat de tweede mat wegdrijft. Laten gaan of niet? Mijn eer te na en ik besluit, vrezend voor zeer koud water, om de bijna verloren mat te redden. En wat blijkt? Het is heerlijk zwemwater! Dus wat een resultaat: onderkleding schoon, matten schoon, probleem van de camping opgelost en ook nog een gratis zwembad er bij.