Camperreis Spanje dag 72; van Loyo naar El Acebo

El Cebrero

Langs de Camino via Portomarin, Paradela, Barbadelo, El Cebro-en Villafranca del Bierzo

Vandaag op de 72e dag van de Camperreis Spanje wordt veel gereisd want het is niet zulk mooi weer. Pas in de namiddag wordt het helder. Ik bezoek verschillende dorpjes met kerken die veelal dienen als controlepost voor de camino pelgrims. Ik begin met boodschappen doen in Portomarin. Vervolgens reis ik door naar Paradela,   Barbadelo en El Cebro. Daarna wordt het mooi weer en blijf ik wat langer in het zeer gezellige stadje Villafranca del Bierzo. In Ponferrada moet ik de rest van de boodschappen doen en dan reis ik door naar de overnachtingsplaats nabij El Acebo hoog in de bergen.

Portomarin

Vanochtend met dikke bewolking wakker geworden. Het is ook vrij koud en het ziet er naar uit dat er buiten niet veel ondernomen kan worden. Ik reis eerst een kilometer terug naar Portomarin om boodschappen te doen. De koelkast is vrijwel leeg en ook de andere voorraden raken op. In een kleine supermarkt hebben ze alleen het broodnodige dus later op de dag moet ik een nieuwe poging wagen.

Hoofdstraat Portomarin

Portomarin is een aardig stadje gelegen aan een stuwmeer. Zoals ik gisteren schreef lag het vroegere stadje op de plek van het stuwmeer. In de jaren ’60 is de hele stad afgebroken en volgens de borden weer steen voor steen opgebouwd in precies dezelfde constructie op een hoger niveau. De beloofde nummering van de stenen om ze op de juiste plaats te krijgen heb ik niet kunnen vinden. Het stadje beschikt over een merkwaardige kerk die doet denken aan sommige kerken in het noorden van ons land. Bovendien beschikt het over diverse straten die aan weerszijden galerijen hebben.

Klooster en Kerk Castro de Rei te Paradela

Paradela

Ik reis door naar de Igrexa e Mosteiro de Castro de Rei te Paradela. Het betreft hier een heel klein klooster met een nog kleinere kerk. Hij is helaas gesloten en aan de buitenkant is hij niet heel erg mooi. Maar dat is nog niets vergeleken met het vlak tegen de kerk gepositioneerde kerkhof met grafnissen in vele kleuren marmer en voorzien van vele bossen plastic bloemen.

Kerkhof Castro de Rei te Paradela

Barbadelo

Mooier is de Iglesia de Santiago de Barbadelo. Het is een stempelpost voor de pelgrims. Op de parkeerplaats voor de kerk krijg ik een intekenlijst voor een goed doel onder mijn neus geschoven. Of ik ook een bijdrage wil leveren. Dat wil ik uiteraard en ik teken in voor € 5,–. Maar dan wijst de collectante mij er op dat het meer moet zijn en ze verwijst naar de giften van €20,– tot € 50,–. Dat riekt naar bedrog en als het dat niet is dan erger ik me aan het vragen om meer geld. Dus ik trek mijn gift terug tot stomme verbazing van de collectant.

Portaal van Iglesia de Santiago de Barbadelo

De kerk is uiterst simpel maar heeft een mooi Romaans protaal versierd met monsters vegetale motieven menselijke figuren, leeuwen, schelpen en de tekens van onsterfelijkheid: de dennenappel. De teruggetrokken gift van zonet geef ik nu voor de verdere restauratie van de kerk. Ik loop nog een half uurtje rond de kerk en spreek een tijdje met een Duits echtpaar dat net van start is gegaan met hun pelgrimage. De vorige trajecten hebben ze de vorige twee jaren gelopen. Ze hopen deze week in Santiago aan te komen. Maar kijken erg uit naar een verblijf langs de kust. Ik kan dat uit ervaring bevestigen en daar worden ze blij van.

 

El Cebrero

De zacht glooiende heuvels gaan langzaam aan plaats maken voor het middengebergte. Ik kom uiteindelijk aan op de bergpas bij El Cebrero. Hier liggen een groot aantal Pallozas (ronde hutten waarin gewoond werd tot het begin van de 20e eeuw). Het zijn kleine hutten zonder schoorsteen maar met een rookgat in het dak en wat primitieve kamers. Dat moeten zware tijden geweest zijn om in zulke omstandigheden te wonen. Zeker als je bedenkt dat het er in de winter heel koud zal zijn (de sneeuwstokken staan nog langs de weg).

Palloza El Cebrero

Er is ook een kerk. Het verhaal gaat dat in een strenge winter rond het jaar 1300 een oude man iedere dag naar de mis kwam ondanks de kou en de sneeuw. De pastoor sprak er zijn afkeuring over uit dat deze man al die moeite ondernam om het brood en de wijn te zien. En op het moment dat hij dat dacht veranderde het brood in vlees en de wijn in bloed. Uiteraard heeft Isabella zich er ook mee bemoeid door ampullen te schenken waarin het vlees en het bloed bewaard moesten worden. En die staan er dan ook nog. Ook kun je nog het houten Mariabeeld zien waarin Maria vóór het wonder recht voor zich uit keek maar daarna haar hoofd iets naar beneden neigde. Dat je maar beseft dat er veel mogelijk is tussen hemel en aarde.

Villafranca del Bierzo

 

Villafranca del Bierzo

Verder weer. Het volgende doel is het stadje Villafranca del Bierzo. Dat is een heel gezellig en mooi stadje. Het beschikt over een mooi kasteel dat helaas niet open was. Er is bovendien een eenvoudig kerkje aan de rand van de stad waar pelgrims, als ze erg ziek of gewond waren en niet meer in staat waren om de pas naar El Cebrero te nemen, een korting van 150 km op hun pelgrimage konden krijgen.

De laatste, en in dit geval, profane stop betreft de Carrefour van Ponferrada. Ik bezoek niet de binnenstad maar de buitenwijk waar wederom een gigantische shoppingmall is ingericht. Ik koop de ontbrekende zaken van de boodschappenlijst en zie in het wijnrek de wijn die ik gisteren zo aanprees. Nu niet van het jaar 2013 maar van het jaar 2012. Ik heb gelijk een doos gekocht. Helaas stond de bus een eind verderop geparkeerd dus het was een hele sjouw om de flessen heelhuids in de bus te krijgen. Daarna ben ik zo snel als mogelijk weggereden want deze buitenwijk draagt niet bij aan de levensvreugde van de mens.

Uitzicht vanaf overnachtingsplek nabij El Acebo

Ik kom nu door een heel mooi berggebied. Sommige toppen zijn nog met sneeuw bedekt. De weg is heel smal en ik moet geregeld stoppen op een iets breder stuk om tegenliggers voorrang te geven. Ik kom relatief laat aan bij het gehucht El Cebrero dat de moeite van het bezoeken waard is. Maar dat stel ik uit tot morgen. Ik zoek even buiten het dorp een overnachtingsplek met een magnifiek uitzicht. Ondanks het late uur kook ik toch nog wat eenvoudigs en schrijf mijn blogbijdrage als afsluiting van de dag.

Delen met je netwerk?
(Visited 263 times, 1 visits today)