Camperreis Spanje dag 71; van Touro naar Loyoke

Iglesia El Salvador de Vilar de Donas en Wandeling Vantas de Naron

Het wordt vandaag mooi weer dus ik zet een lange wandeling op het programma van deze 71^e dag van de Camperreis Spanje. Maar daarvoor bezoek ik eerst een werkelijk prachtig 14^e eeuws kerkje: El Salvador de Vilar de Donas. Een prachtige wandeling maak ik in de buurt van Alto do Hospital die qua lengte een beetje uit de hand loopt. Tenslotte kom ik, op zoek naar een overnachtingsplek, weer in moeilijkheden met de camper waar weer een tractor aan te pas moet komen. Ik vind de overnachtingsplaats in Loyo vlak bij Portomarin.

Na een goede nachtrust ben ik vroeg opgestaan en na douchen en ontbijten ben ik vertrokken om in eerste instantie naar Vilar de Donas te rijden. Het is een ritje van ruim 25 kilometer die voor een deel over de Camino de Santiago gaat. Er zijn al veel pelgrims op pad en het valt me op, evenals de vorige dagen, dat het percentage vrouwen dat deze pelgrimage onderneemt heel erg hoog is. De conditie van de pelgrims is wisselend. Er zijn er die er zeer monter bij lopen maar er zijn er ook die van de ene voet op de andere vallen. En het is toch nog ver naar Santiago. Ook zie ik een aantal fietsers die de camino uiteraard per fiets afleggen. Later zie ik op een parkeerplaats een bus een grote groep wandelaars uitlaten die met rugzak, staf en schelp ook gaan lopen. Eigenlijk dus fraude.

Ik rijd door een afwisselend landschap. Veeteelt wordt afgewisseld door productiebos in een heuvelachtige omgeving waar, anders dan in het zuiden, de bomen net in blad beginnen te komen. Productiebos klinkt saai maar dat is het hier niet omdat men naast Eucalyptus ook dennen en diverse soorten loofbomen plant.

Onderweg op de smalle wegen kom ik drie keer een kudde koeien tegen die naar een ander weiland verhuizen. Ze gaan heel beleefd aan de kant van de weg lopen maar ik blijf er netjes achter rijden en de koeien kijken verbaasd achterom waarom ik ze niet inhaal.

 

Iglsesia Santa Maria de Melide

Alvorens naar Vilar de Donas te rijden bezoek ik eerst kort het kerkje van Santa Maria de Melide. Ik schat dat het stamt uit de 13^e of 14^e eeuw. Helaas is het gesloten. Maar de buitenkant is ook de moeite waard met twee mooie eenvoudige portalen. Rond de kerk zijn veel stenen grafkisten te zien met aan alle kanten inscripties die ik niet kan lezen omdat ze in het Gallicisch gesteld zijn.

Vlak naast het kerkje spreek ik een Zweeds stel dat op pelgrimage is. Zij is al op pad vanaf St. Jean in de Pyreneeën en hij is gestart in Burgos. Ze zijn heel enthousiast over de pelgrimage maar kijken er ook naar uit als ze over twee dagen in Santiago aankomen. Iedere ochtend, en ik herken dat van mijn vroegere wandelvakanties, zien ze er tegen op om te beginnen maar dat verdwijnt al snel als ze aan de wandel zijn. Ze lopen per dag ongeveer 40 kilometer. Ik heb er diepe bewondering voor en vind mijzelf al een held als ik een wandeling van 15 km maak. Ik vind mijzelf toch een beetje een proleet dat ik in alle luxe met mijn camper deze reis maak.

 

Vilar de Donas

Dan rijd ik weer een paar kilometer door naar Vilar de Donas. Ook daar staat een prachtig kerkje uit de 13^e of 14^e eeuw. Het portaal is rijk versierd en er voor staat een portico. De kerk is vooral bekend om zijn wandschilderingen eveneens uit de 14^e eeuw in de absis. Maar helaas worden die net gerestaureerd dus daarvan is slechts een klein gedeelte te zien. Ook zijn er twee sarcofagen van ridders die gesneuveld zijn in de gevechten tegen de Moren. Er is ook een altaarstuk uit de barok dat een beetje wezensvreemd aandoet tussen al de veel oudere kunstwerken.

Wandeling Vantas de Naron

Na een uur rijd ik weer een paar kilometer door naar O Hospital bij Vantas de Naron. Hier begint een wandeling die ik vanmiddag wil maken. Er blijkt inderdaad een piepklein hospitaaltje te zijn waarschijnlijk voor eerste opvang van gewonden en zieken uit de omgeving. Ik lunch eerst even en ga dan op pad. De omgeving is weer schitteren. Hetzelfde afwisselende landschap variërend van weilanden tot bossen.

De wandeling blijkt over verharde en onverharde wegen te gaan. Maar het is heel makkelijk lopen. Slechts een paar steile hellingen maar geen geklauter van steen tot steen of over rotsen heen. De wandeling heeft een lengte van ongeveer 10 km. Maar het gaat me zo makkelijk af dat ik er een lus aan toe voeg en aan het einde staat de teller op 19 km. Maar dat is dus nog lang niet de 40 km die de pelgrims per dag aflegden. Overigens merk ik hoezeer mijn conditie en uithoudingsvermogen is verbeterd. Ik voel nauwelijks vermoeidheid.

Onderweg zie ik ook hoe verwoestend de werking is van de bladen van de Eucalyptusboom. Daar waar geen Eucalyptusbladeren liggen komen de varens mooi de grond uit. Waar deze bladeren wel liggen komen de varens verschrompeld de grond uit.

Onderweg kom ik nog een mooie plek tegen die uitnodigt om de overnachtingsplek voor vannacht te worden met een fantastisch uitzicht over de heuvels.

Onderweg maak ik wel een pauze bij een kerkje. Ik eet er wat brood en wat cakes en zie dan een oudere vrouw in blauw schort en een vreemd hoedje op op een bank zitten. Ik bied haar ook een paar cakes aan maar ze weigert beleefd en maakt vriendelijk duidelijk waarom ze weigert en ze wijst op haar maag. Helaas kan ik haar niet verstaan. Spaans is al heel lastig voor mij om te kunnen volgen maar het Gallicisch is helemaal niet te volgen.

Uiteindelijk kom ik uiteraard weer bij de bus aan. Na wat drinken wil ik op weg gaan naar de overnachtingsplek die ik tijdens de wandeling ontdekt heb. Ik rijd het laatste stuk van de wandelroute terug over de smalle weg en bij het kerkje sla ik een weg in die fout blijkt te zijn. Ik kan er niet keren maar ik zie 300 meter verderop een dorpje. Nou ja, een dorpje het zijn niet meer dan 4 huizen.

Als ik er aankom wil ik draaien maar het is daar niet heel veel breder. Ik doe het bij een boerderij. Een vriendelijke boer komt naar buiten en gebaart dat hij mij zal helpen. Kom ik uit Frankrijk? Nee ik kom uit Nederland. Omdat het communiceren moeilijk gaat begint de boer maar wat harder te spreken in de verwachting dat ik het dan beter zal begrijpen. Nu spreken Spanjaarden al luid en duidelijk maar vooral luid. Maar als ze er een schepje bovenop gooien is het oorverdovend.

De boer geeft mij aan dat ik langzaam naar achteren kan rijden naar zijn oprit. Ik volg zijn aanwijzingen op en vervolgens maakt de boer duidelijk dat ik nu weer naar voren kan rijden naar links. Maar helaas ik sta op een zodanig steile helling dat de banden wegslippen en ik geen meter vooruit kom. Sterker nog ik glijd iets naar achteren maar weet net tot stilstand te komen voor de muur van een cisterne. De boer duidelijk opgelucht dat ik hem niet geraakt heb, want, zoals hij zegt, daar zal de vrouw niet blij mee zijn. Dus ik haal eerst wat keien van naast de weg om die achter de banden te plaatsen om verder terugglijden tegen te gaan.

De boer biedt nu aan om me met zijn tractor omhoog te trekken. Dat is inmiddels al de vierde tractor die voor mij in actie moet komen deze reis. Ik maak de kabel vast aan de bus en aan de tractor want daar heb ik inmiddels veel ervaring mee opgedaan. Dat verbaast de boer. Inmiddels zijn ook de andere vijf bewoners van dit dorpje er bij gekomen (waaronder de oude vrouw die ik eerder bij de kerk tegenkwam). De boer rijdt weg, spant de kabel en trekt mij zonder veel moeite de smalle weg op. Applaus van het publiek. Opgelucht dat ik nu weer op de vlakke weg sta bied ik de boer een vergoeding aan maar daar wil hij niets maar dan ook niets van weten.

Dan stel ik voor, want ik heb nog een fles Rioja in de bus staan, om een glaasje te drinken op de goede afloop. Dat wil hij wel en de ander bewoners ook. Dus ik haal de wijn en de 3 wijnglazen en de rest moet maar uit de bierglazen drinken en ik open de wijn. En ik weet niet wat ik proef het is een werkelijk uitstekende wijn: Federico Paternina Reserva 2013.

We drinken op elkaars gezondheid en het wordt nog een gezellige bijeenkomst met veel handen- voeten gesprekken. Dan maken ze duidelijk dat ze zo’n camper wel eens van binnen willen zien. Dat mag natuurlijk ook al voel ik me wel wat bezwaard vanwege de luxe, ook al is het een oude camper. Ze vinden het fantastisch. De bank wordt geprobeerd en ze zijn helemaal verbaasd als ik gebaar hoe ik er een tweede bed van kan maken. Ook de douche vinden ze heel bijzonder. Ook de oude vrouw wordt de bus binnengetild want zij wil het ook zien.

Na een half uurtje maak ik aanstalten om weer verder te gaan. Er worden handen geschud en op schouders geklopt alsof we elkaar al tijden kennen. Het kost me bijna moeite om te vertrekken. Ze zwaaien mij hun mooie dorpje uit en ik zwaai door het raam terug. Als ik wegrijd merk ik dat ik door alle consternatie weer geen foto’s heb gemaakt. Jammer.

Portmarin

Ik besluit maar niet meer naar de eerder gekozen overnachtingsplaats toe te gaan maar ik rijd ongeveer 10 km verder. In de buurt van Portmarin vind ik een mooie plek aan de rand van een mooi stuwmeer. Portmarin is bekend vanwege het feit dat er een stuwmeer moest komen maar dat daarvoor het oude Portmarin moest verdwijnen, dus onder water zou komen te staan. Ze hebben op het laatste moment besloten dat vrijwel het hele dorp weer op een hoger niveau hergebouwd zou worden. Sommige gebouwen zelfs met de oorspronkelijke materialen hetgeen te zien schijnt te zijn aan de genummerde stenen. Morgen maar eens kijken. Als het lange tijd droog is dan komt het oude dorp weer boven de wateroppervlakte uit. Maar van lange tijd droog is hier nog lang geen sprake.

Ik kan nog een uurtje buiten zitten in de C&G-stoel met het prachtige uitzicht op het stuwmeer. Maar zie ik daar op een landtong niet een visser staan met zijn auto en is dat een niet nog mooiere overnachtingsplek? Twijfel. Maar als ik zie dat de visser achteruitrijdend weer wegrijdt, waarschijnlijk omdat het pad te smal zal zijn k0m ik snel van het idee af. Vier tractoren is wel voldoende.