Camperreis Spanje dag 43; van Castellar de la Frontera naar Medina Sidoniado

Naar de westkust

Het wordt vandaag voor een groot gedeelte een reisdag. Op de 43^e dag van de Camperreis Spanje reis ik eerst naar de kust naar Conil de la Frontera. Vandaaruit ga ik weer richting noorden en beëindig de dagetappe in Medina Sidonia.

Te veel cafeïne leidt bij mij altijd tot slapeloosheid. Cola en koffie die ik gisteren laat gedronken heb is dan een niet zo een goede combinatie. Dus vrijwel de hele nacht gelezen en pas vanmorgen vroeg in slaap gevallen.

Na bus schoonmaken vertrek ik rond 9.30 uur. Ik rijd eerst in de richting van de kust. De route is niet heel erg bijzonder. Alleen is het wel apart dat de elektriciteitsmasten voorzien zijn van vier stangen die de lucht in priemen en waarvan ooievaars graag gebruik maken om stevige nesten te bouwen Ik zie er tientallen bij elkaar. Bovendien valt het op dat in slechts 3 dagen tijd de bladerloze bomen volledig in blad gekomen zijn.

Daarna wil ik boodschappen doen bij Carrefour maar de winkels blijken op witte donderdag vrijwel alle gesloten te zijn. Geen probleem want ik heb nog genoeg vers-producten.

Na een uur rijden kom ik in Conil de la Frontera aan in de hoop nu eens een leuke badplaats te zien. Heel veel van de plaatsen in deze regio hebben het achtervoegsel ‘de la Frontera’. Dat stamt nog uit de eindjaren van het Moorse bewind toen deze plaatsen een verdedigingslinie waren tegen de oprukkende katholieke koningen.

De badplaats Conil de la Frontera valt, ik had het kunnen weten, vies tegen. Ook deze badplaats is hemelschreiend lelijk. Dus maar snel doorgereden een paar kilometer verderop naar Medina-Sidonia.

Daar roept de TomTom mij op om rechtsaf te slaan hetgeen ik doe maar ik merk dat ik op een heel steile weg sta. De voetrem en de handrem kraken dus ik vind het niet verantwoord om hier de auto te parkeren. Iets verderop zie ik een inrit waar ik waarschijnlijk kan keren. Dat probeer ik dan ook, maar de kiezelgrond is erg rul en de ruimte om te keren erg klein. Dat gaat zonder hulp dus niet lukken want het komt aan op centimeters. Een man komt een nabijgelegen huis uit en schat de situatie in en geeft mij aanwijzingen hoe uit deze positie te komen. Dat duurt ongeveer 20 minuten terwijl hij om de minuut roept: Geen paniek, geen paniek. Uiteindelijk lukt het om de auto gekeerd te krijgen en ik bedank de man en de inmiddels toegestroomde familie hartelijk.

Medina Sidonia

Vervolgens heb ik een andere weg genomen naar Medina-Sidonia die veel makkelijker is. Ik kan aan de rand van het dorp parkeren met een prachtig uitzicht over een vallei.

In de middag maak een wandeling van ongeveer een uur door het dorp. Het dorp heeft een prettige sfeer en is nog een echt woon-werk dorp. Men heeft zich nog niet gek laten maken door het toerisme. Maar die situatie zal niet zo lang meer duren als ik de omvang van de lager gelegen parkeerplaatsen zie die niet voor de bewoners bedoeld zijn.

De Plaza de España zit vol met Medinezen of hoe je ook zo wilt noemen. De terrassen zitten vol met mensen die de siësta met een maaltijd vieren op deze vrije dag. Ik merk niet veel van de sfeer van het verraad van Witte Donderdag.

Er zit een goed gesorteerde bakker. Ik besluit om daar wat gebak te kopen voor de mensen die mij vanochtend zo goed geholpen hebben. Ik zal het ze morgen geven.

De rest van de middag lees ik wat en geniet ik van het uitzicht. Ik schrijf mijn blog al vroeg in de veronderstelling dat er vandaag niet veel bijzonders meer zal gebeuren.