Camperreis Spanje dag 36; van Almodovar del Rio naar Malaga

Cordoba

De 36^e dag van de Camperreis Spanje besteed ik vrijwel geheel in de wonderschone stad Cordoba. In de avond reis ik door naar Malaga om morgen op tijd in de garage te zijn voor een reparatie.

Het belooft qua weer een mooie dag te worden. Een strak blauwe lucht en een snel stijgende temperatuur. Ik vertrek vanuit Almodovar del Rio om ca. 8.30 uur voor een half uur durende reis naar Cordoba.

Van te voren heb ik via internet kaarten proberen te kopen voor de beroemde Mezquita en het Alcazar. Op de websites van beide bezienswaardigheden krijg ik het bericht dat er geen kaarten meer beschikbaar zijn. Maar door ervaring wijs geworden laat ik me niet afschrikken. Voor de Mezquita lukt het me om bij een commerciële organisatie een ticket te bemachtigen (wel voor de dubbele prijs). Ik moet me daarvoor om 17.30 uur bij een bepaald adres melden. Maar ik neem dat maar voor lief want de Mezquita wil ik niet missen. Het lukt me helaas niet om via welke website dan ook om een kaart te kopen voor het Alcazar.

Joodse wijk

In Cordoba kan ik in de schaduw parkeren op een grote parkeerplaats. Deze parkeerplaats blijkt op nog geen 300 meter afstand te liggen van de hele mooie Joodse wijk van Cordoba. De weg oversteken en je bent er. Dat dus maar gedaan.

De wijk is werkelijk prachtig. Mooie straatjes met geen enkel detonerend gebouw. Ik loop ongeveer een half uur door deze wijk heen en kom in de verleiding om te veel foto’s te maken.

Alcazar de los Reyes Catolicos

Daarna loop ik door naar de Alcazar de los Reyes Catolicos om te proberen om nog bij de kassa een kaart te kunnen kopen. Ik verwacht dat er een lange rij staat. Maar er staat niemand en ik kan gewoon een kaart kopen en naar binnen doorlopen.

Dit doet me wel mijn strategie voor het kopen van toegangskaarten herzien en kom tot de conclusie dat je het beste eerst via de website van de te bezoeken instelling een kaart kunt reserveren zodat je niet in vaak lange wachtrijen moet wachten. Als dat niet lukt dan kun je het beste naar de bezienswaardigheid heen gaan en proberen ter plekke nog een toegangskaart te bemachtigen. Als dat niet lukt of de wachttijd te lang is dan kun je het beste via internet bij een van de vele commerciële organisaties een kaart kopen.

Ik had hoge verwachtingen van het Alcazar in Cordoba. Maar het paleis valt me eigenlijk wat tegen. Het is niet erg groot, het maakt niet werkelijk een oude indruk en er zijn slechts enkele ruimtes te bezoeken. De tuinen bij het Alcazar zijn de grootste bezienswaardigheid hier. Ze zijn architectonisch mooi ontworpen met uiteraard veel waterpartijen. Maar qua onderhoud valt het hier ook weer een beetje tegen. Het zal ook wel heel moeilijk zijn om in dit klimaat bloeiende tuinen tot hun recht te laten komen.

Romeinse brug

Na het Alcazar van Cordoba loop ik in de richting van de rivier en loop over de gerestaureerde Romeinse brug over de Guadalquivir. Van hieruit heb je uiteraard een mooi uitzicht over de rivier maar ook op de hoger gelegen stad met de dominerende Mezquita.

Vervolgens loop ik een stuk door de stad heen. Het centrum rond de Mezquita en het Alcazar is nu reeds vergeven van de toeristen met alle uitwassen van dien.

In een van de smalle straatjes loopt een groep weinig geïnteresseerde leerlingen met hun leraar. Ze bezetten de gehele breedte van de straat, nou ja, gehele breedte, de straat is niet breder dan 2 meter dus dan is die snel geblokkeerd. Een wat oudere Fransman windt zich daar behoorlijk over op en begint in het Engels te vragen aan de leraar of het echt nodig is dat de hele straat geblokkeerd wordt.

De leraar haalt vermoeid zijn schouders op. Hij heeft het waarschijnlijk al eerder proberen te verhinderen zonder veel succes. Dat accepteert de Fransman niet en woedend verlaat hij het Engels om over te stappen op het Frans en met het geweld van rond roeiende ellebogen vecht hij zich een weg door de groep leerlingen heen die verbijsterd zijn over zo veel woede. Zijn vrouw achtervolgt hem links en rechts zich verontschuldigend voor het gedrag van haar man. De man keert zich om en eist meer solidariteit van zijn vrouw. Dat wordt nog een leuke dag en avond voor beiden.

Maar zodra je uit die buurt weg bent van het drukke centrum kom je bijna geen toerist meer tegen. Ik loop lange tijd door de stad heen. De ene straat is nog mooier dan de andere. Ik bezoek een Moors huis uit de 12^e eeuw; een ware oase van rust dankzij de mooie binnenplaats en de aangrenzende ruimtes die in de zomer voor veel koelte zullen zorgen.

Synagoge

De synagoge had ik ook graag bezocht maar helaas wordt die op dit moment gerestaureerd. De teleurstelling is waarschijnlijk duidelijk van mijn gezicht te lezen want een voorbijkomende man met keppeltje legt mij uit dat de synagoge voor langere tijd dicht zal zijn. Maar hij kent wat mensen en biedt mij aan om de bouwplaats op te gaan. Heel aardig maar het is een heel grondige verbouwing zodat er niet zo heel veel bijzonders te zien is. De man legt mij het een en ander uit en vertelt o.a. over de rol van Maimonides die geboren is in Cordoba en bepalend is geweest voor het huidige joodse denken. De man bezweert mij om over een jaar terug te komen omdat het wel heel erg mooi gaat worden.

Plaza de la Corredera

Dan kom ik op de Plaza de la Corredera aan. Het is een indrukwekkend plein met uniforme woonhuizen en appartementen die uit de 18^e eeuw stammen. De volkomen gelijke architectuur van het plein en de bebouwing zorgt voor een zeer rustgevende ervaring. Het is een levendig plein met uiteraard veel restaurants en veel spelende kinderen. Maar om wat te eten loop ik door naar een kleiner volgend plein en eet daar de bekende Rabo de Toro (stoofpot van stierenstaart). Een gerecht met een heel eigen smaak. Ik krijg er een heel goede rode huiswijn bij.

Mezquita

Ik word gebeld door het bureau waarbij ik een boeking heb gemaakt voor het bezoek aan de Mezquita. In onbeholpen Engels legt ze mij uit dat de tour om 17.30 uur niet door kan gaan maar dat ik wel kan deelnemen aan een tour om 16.30 uur alleen is die wel in het Spaans. Ik moet me dan melden op een bepaald adres. Ik besluit dat maar om te doen omdat ik de Mezquita niet wil missen. Maar dan moet ik me wel haasten om op tijd op dat adres te zijn. Als ik op dat adres aankom staat daar een medewerkster van het bureau die zegt niets te weten van een tour naar de Mezquita. Er vindt wel om 16.30 uur een ‘verrassingstour’ door de stad heen.

Ik stel dat ik telefonisch ben geïnformeerd dat er wel degelijk een tour vanaf dit adres georganiseerd wordt naar de Mezquita. Nee, dat ontkent ze. Ik heb waarschijnlijk bij een ander bureau geboekt. Ik toon haar aan de hand van de app aan dat er daadwerkelijk een reservering is gemaakt. Ze ontkent dat dat dezelfde organisatie is ondanks het feit dat ze een nylon jasje draagt van diezelfde organisatie. Ik wijs haar daarop en nu wordt ze kwaad. Maar mijn toorn is groter en ik weet haar af te troeven.

Ze biedt uiteindelijk haar excuses aan en raadt mij aan om bij de organisatie mijn beklag te doen. Hetgeen ik zeker zal doen. Of dat leidt tot terugboeking van het betaalde kaartje betwijfel ik. In de avond lees ik een sms die om 16.00 uur verzonden is, dat de oorspronkelijke excursie om 16.00 uur zal plaatsvinden. Veel gekker kan het dus niet worden. Later ontvang ik bericht dat het geld teruggestort zal worden.

Ik besluit door te lopen naar de Mezquita om wellicht toch een toegangskaart te kunnen krijgen. Er staan kaartenautomaten en na betaling van € 10,00 floept er gewoon een toegangskaart uit. Zo eenvoudig kan het dus zijn. Het bevestigt mijn hiervoor beschreven herziene strategie.

De Mezquita is werkelijk indrukwekkend. Het is een heel grote moskee van bijna 25.000 vierkante meter. In de 13^e eeuw wordt de moskee tot katholieke kathedraal gewijd. Maar het kan nog brutaler. In het begin van de 16^e eeuw is het middengedeelte van de moskee gesloopt en op die plaats is er een grote katholieke basiliek gebouwd. De arrogantie is werkelijk weerzinwekkend. Ik weet te weinig over de historie om er een werkelijk goed oordeel over te geven. Ik weet bij voorbeeld niet hoe erg de heerschappij van de Moren over de Christenen was. Alhoewel wat ik gelezen heb de indruk wekt dat er vreedzaam naast elkaar geleefd werd. Het betreft hier dus volgens mij een vernederend machtsvertoon dat niets te maken heeft met christelijke en katholieke waarden: het vernederen van andere godsdiensten.

Viel het Alcazar mij een beetje tegen, de Mezquita is veel mooier en indrukwekkender dan ik van te voren had kunnen bedenken. Je loopt het complex binnen en je wordt onmiddellijk geconfronteerd met 860 evenwijdig geplaatste marmeren zuilen. Aan de buitenkant van de moskee zijn vele tientallen kapellen aangebracht. Daarvoor is dus de schil van de zuilen die voor het overgrote deel in tact gebleven zijn. In het midden is dan een grote gotische kathedraal gebouwd. Het contrast tussen de Moorse en de gotische architectuur is indrukwekkend.

 

Op weg naar Malaga

Ik loop er ongeveer een uur rond en ben daarna zo moe, ik ben inmiddels ongeveer 7 uur op de been dat ik besluit naar de parkeerplaats terug te keren. Vanavond wil ik nog naar Malaga rijden. Ik moet daar de volgende dag om 9.00 uur bij de Fiat garage zijn omdat ze eerder een lek in het oliereservoir van de versnellingsbak geconstateerd hebben en dat ze het veiliger achtten om dat te repareren dan nog twee maanden door te rijden.

Ik rijd in ongeveer 1,5 uur terug naar Malaga door een mooi kaal landschap dat gekleurd wordt door de ondergaande zon. In Malaga vind ik de overnachtingsplaats waar ik ook vorige keer stond.

En ook deze keer is er weer een muziekkapel bezig met het oefenen. Waarschijnlijk voor de processie van Pasen volgende week. Er moet zo te horen nog flink geoefend worden. Maar de muziek werkt wel meeslepend. Scherp schetterende trompetten (niet altijd even zuiver maar dat heeft bij volksmuziek ook zijn charme) ondersteund door indrukwekkend slagwerk. Ze repeteren op een vreemde manier. Zowel de passen als de muziek. Eerst repeteren ze tutti het gehele stuk en dan krijgen de musici van de dirigent afzonderlijke aanwijzingen en gaan ze individueel oefenen hetgeen tot een ware kakofonie leidt. Dan weer gezamenlijk en zo gaat het door. En inderdaad het gaat steeds beter.

Ik heb het te doen met een van de jongste leden van de kapel. Hij zet bij voortduring verkeerd in en krijgt dan de ergernis van de hele groep te verwerken. Maar hij houdt dapper stand en uiteindelijk lukt het hem ook om goed in te zetten. Mijn duimen gaan omhoog in zijn richting en dat maakt hem blij. Hij maakt zijn veel oudere collega’s er attent op dat toch ten minste één persoon zijn inspanning waardeert. Daar reageren ze een beetje zuinig op. Tja in zo’n omgeving moet je wel een volhoudertje zijn.

Rond 23.00 uur is het einde oefening en kan ik gaan slapen. Morgen dus vroeg op om op tijd in de garage te zijn.