Camperreis Griekenland dag 31; van Portaria naar De Meteora.kl

De Pilio

De 31e dag van de Camperreis Griekenland leidt mij eerst door het noordelijk gedeelte van het schiereiland Pilio. Daarna volg ik een niet al te indrukwekkende rit naar Meteora; het gebied dat bekend staat om zijn hoog op de bergen gebouwde kloosters.

Ik was gisteren naar het schiereiland Pilio gekomen omdat dat bekend staat om zijn schitterende natuur en authentieke dorpen. Gisteren is het niet gelukt om daar al rond te rijden en rond te lopen omdat ik laat was en bovendien een verkeerde afslag had genomen. Vandaag dus de herkansing. Ik vertrek rond 9.00 uur. Maar eerst een afweging maken. De tocht naar het hogere gedeelte van de Pilio was gisteren lastig: steil en smalle straatjes in de dorpen voorbij Volos. Dus zal ik de tocht alsnog afmaken of direct doorreizen naar De Meteora. De verleiding van de overweldigende natuur en de mooie dorpen is te groot om door te reizen naar De Meteora. Dus ik waag nog een tweede kans.

De rit blijkt alleszins mee te vallen. De wegen zijn goed en relatief breed met uitzondering uiteraard van de dorpen. Het is inderdaad een prachtig gebied: veel loofbos afgewisseld door kleinschalig landbouwgebied, met name boomgaarden. En ook het uizicht aan de zuidkant op een golf en aan de noordkant op de Egeïsche zee is indrukwekkend. Ook hier weer, op forse hoogte, is het bloeiseizoen op haar hoogtepunt. De dorpen doen me iets minder authentiek aan dan ik me voorstelde en zijn vaak toeristisch maar ademen een heel aangename sfeer.

Aan de rand van een van de dorpen is een imker een kleine nering begonnen met allerlei soorten honing. Ik mag ze allemaal proeven en ik had nooit vermoed dat er zo veel verschil in smaken is. Bijzonder vond ik dat de honing die gemaakt is van boomvruchten alle aan de bittere kant zijn wat een heel aparte smaaksensatie geeft.

Bij het proeven laat ik het lepeltje vallen en dat leidt tot consternatie bij de eigenaar: Toch niets op mijn kleren gekomen? En o, o, o, wat een kleverige handen. Ik wil het met een tissue afvegen maar dat vindt de eigenaar overduidelijk half werk. Koud water is ook niet goed genoeg. Er moet een pannetje water op de houtkachel gezet worden. En als dat warm genoeg is mag ik het met een vaatdoekje afnemen. Dat is beter vind de eigenaar en kijkt trots naar mijn schone handen.

Ik kan de verleiding niet weerstaan om flink wat potten in te slaan. Irina is immers dol op honing. Alle potten worden fors onder de aangekondigde prijs afgerekend en bovendien krijg ik een potje appelgelei mee die door de moeder van de eigenaar gemaakt is. Met een buiging doet hij de deur voor mij open en met zijn hand op zijn hart neemt hij afscheid. Wat hebben die Griekse mannen toch een vanzelfsprekende en natuurlijke charme.

Ik rijd door naar het dorp Zagora en doe daar mijn gewone boodschappen in een kleine winkel: stevige eigen gekweekte prei. Rijpe perziken. Een fles witte wijn op de gok en kakelvers brood, ook al zeg je van een brood natuurlijk niet dat het kakelvers is. Ovenvers dan maar. Het is lunchtijd en ik zet gelijk maar het broodmes in het brood. Overheerlijk met kaas en een soort ham.

Het reizen gaat heel langzaam door de Pilio en ik heb nog geen kwart van de afstand afgelegd die ik me voorgenomen had. De verleiding is groot om hier nog een etmaal te blijven en nog wat wandelingen te maken door dit mooie gebied. Maar ik wil zeker ook De Meteora nog zien en ik wil ook niet dat ik met al te veel stress en te lange reisdagen naar Nederland moet terugkeren. Dus verstand laten zegevieren en de reis voortgezet naar De Meteora.

De Meteora

De reis naar de Meteora is niet heel erg boeiend. Eigenlijk ontzettend saai. En ik begin eigenlijk al spijt te krijgen van mijn besluit om door te rijden. Ik rijd in drie uur naar de Meteora toe. En dan wordt het ineens heel boeiend. Ik volg de route langs de kloosters en gezien het late uur is het niet meer zo druk. Het is indrukwekkend om te zien hoe die kloosters tegen en op de bergen gebouwd zijn. Ik besluit om vandaag nog geen klooster te bezoeken maar dat tot morgen uit te stellen wanneer ik in alle vroegte hopelijk kan rekenen op de aanwezigheid van weinig toeristen.

Ik vrees dat het lastig zal zijn om een overnachtingsplek te vinden. Maar dat valt erg mee. Ik vind een soort brede nis tussen twee rotswanden waar een klein eikenbos staat met een egaal zandterrein. Volkomen in de schaduw en dat is dus een ideale plek voor de camper (en mij) om af te koelen op deze hete dag (29 graden). Met uitzicht op een van de kloosters.

En dan gaan we weer koken, eten, afwassen en lekker in de schaduw buiten zitten om aan de blog te werken onder begeleiding van het gefluit van heel veel merels die zich in het eikenbosje ophouden. Verbazing! Eerder meldde ik dat in de nabijheid van kloosters de internetverbinding meestal uitstekend is. Nu zit ik in de nabijheid van ongeveer 15 kloosters en er is geen enkel bereik. Dat hebben deze monniken slecht geregeld!!!

Delen met je netwerk?
(Visited 292 times, 1 visits today)