Camperreis Griekenland dag 27; van Kariai naar Ligourio

Mycene en Epidauros

Op de 27 dag van de Camperreis Griekenland verlaat ik met pijn in het hart de prachtige overnachtingsplaats in Kariai. Doel van vandaag is om iets noordelijk te komen in de richting van Mycene en Epidauros.

Gisterenavond laat op de kaart kijkend zie ik op het eerste gezicht dat het een relatief lange afstand is om naar Mycene te rijden. Ik neem me dan ook voor om morgenochtend vroeg te vertrekken zodat ik in de middag de archeologische plaats van Mycene nog kan bezoeken.

Ik was gisterenavond relatief vroeg klaar met alles wat ik wilde doen dus tijd genoeg over om naar muziek te luisteren. Dit keer wordt het Bach met de Mattheus Passie. De Mattheus Passie??? Dat is toch iets voor Goede Vrijdag en Pasen. Ja dat is op zich juist maar het is niet verkeerd om met het naderende pinksterweekend ook nog even terug te denken aan wat er met Pasen is gebeurd. Deze muziek ligt mij zeer aan het hart en hoeveel keren ik het ook beluister, het ontroert me iedere keer weer.

Thea had net geschreven dat al die mooie wandelingen wel een goddelijke indruk moeten maken. En dat is ook zo. En nu ik deze mooie muziek en de herinneringen aan die mooie wandelingen, de herinneringen aan die prachtige Byzantijnse fresco’s, de herinneringen aan de mooie afscheidsceremonie van de Russisch Orthodoxe kerk bij het overlijden van mijn schoonvader enz. enz. weer op me in laat werken, begin ik toch steeds meer in de knoop te komen met mijn rationele ideeën over het leven en de schepping. Met het klimmen der jaren merk ik steeds vaker dat mijn wankelmoedigheid in mijn ongeloof steeds groter wordt.

Nu maar iets prozaïschers. Vanochtend vroeg toen ik even wakker werd en het licht aan wilde doen merkte ik dat de stroom uitgevallen was. Wellicht te veel energie gebruikt, alhoewel ik dat met de omvang van mijn huisaccu waag te betwijfelen. Maar goed, morgen eerst maar eens wachten wat de zonnecollectoren doen. Wellicht wordt het probleem dan vanzelf opgelost.

Op weg naar Mycene

Na het ontbijt dus rond 7.00 uur weggereden omdat ik op deze zaterdag voor 8.00 uur het dorp Kastanitsa gepasseerd wil hebben. Eergisteren had ik moeite met de nauwe straatjes en ik wil voorkomen dat ik tegenliggers tegenkom. Ik vraag de route aan de TomTom en dan blijkt dat het helemaal niet zo’n lange route is en dat ik al rond 9.00 uur in Mycene zal zijn. Des te beter dan is het tenminste niet zo druk.

Als ik op weg ben dan merk ik na ca. 15 km dat ik me betrekkelijk weinig van de route herinner en als ik dan bij een van de dorpen op de kaart kijk waar ik ben zie ik dat ik een heel andere route volg naar Mycene dan ik dacht. Later blijkt dat die nieuwe route mogelijk was dankzij een spiksplinternieuwe snelweg die nog niet op de kaart staat aangegeven en die de gemiddelde snelheid fors omhoog trekt. Het eerste gedeelte van de route is mooi en leidt door het berggebied heen maar het tweede gedeelte valt erg tegen. Ik rijd door een vlakte met veel industrie en kleine akkerbouwgebieden. Rommelig en saai.

Het valt nog niet mee om de weg te vinden naar het archeologische gebied van Mycene. De bewegwijzering is minimaal en veel borden zijn in het ongerede geraakt. Ik rijd dan maar achter een bus aan want die zal wel naar die plek gaan en dat klopt uiteindelijk dan ook.

Mycene

Als ik aan de Myceense beschaving denk dan denk ik ook aan minder beschaafd gedrag omdat de Myceense geschiedenis gepaard gaat met veel oorlogen en plunderingen. Ik denk aan de voorbereidingen van de expeditie naar Troje. Agamemnon die zijn eigen dochter offerde voor een gunstige wind van de Griekse vloot. Zijn vrouw Klytamestra die het daar niet mee eens was en haar man liet doden door haar minnaar waar haar zoon Orestes het niet eens mee was en op aanraden van zijn zus Elektra zijn moeder doodde. Over familiedrama gesproken… Geen halve maatregelen.

Die rauwe geschiedenis zie ik terug in de robuuste architectuur van de stad die ik bezoek. Ik noem enkele zaken die indruk op mij maakten:

In de eerste plaats de Schatkamer van Atreus. Spectaculair!!! Je loopt eerst door een monumentale poort die is opgebouwd uit ongelooflijk grote stenen (tot 120 ton!) om dan in de ronde binnenruimte te komen die nog indrukwekkender is. Doorsnee bijna 15 meter, hoogte ca. 13 meter. En de stenen die daarvoor nodig waren zijn allemaal gestapeld en afgesloten en klemvast gemaakt door een sluitsteen.

Het voorgaande was op een eerste deel van de vindplaats te vinden. Dan rijd ik door naar de tweede vindplaats om het paleis en bijbehorende gebouwen te bezoeken. Ik rijd de parkeerplaats op en schrik me een ongeluk. Ik zie wel 20 bussen staan en honderden geparkeerde auto’s. En iedereen sjokt over hetzelfde pad met de aangegeven route. Toch maar aansluiten maar niet zonder ergernis want ik denk dat 80% van de groepsreizigers niet of nauwelijks geïnteresseerd is. Een foto voor een gebouw met gekke bekken of een V-teken lijkt belangrijker dan het gebouw zelf. Een dikke man zijgt neer op een bankje onder een boom en kijkt chagrijnig voor zich uit en snauwt zijn vrouw toe dat ze maar flink wat foto’s moet maken dan bekijkt hij die wel als ze weer in de bus zitten.

De leeuwenpoort is ook indrukwekkend. Groot van omvang en weer met die hele forse stenen opgebouwd. Logisch dat hij meer dan 3 millennia overleefd heeft.

De Koninklijke grafcirkel waarvan de constructie nog duidelijk te herkennen is

De waterput. Water was belangrijk uiteraard en er was een ingenieus systeem ontwikkeld om water te distribueren. Een geheime bron die 12 meter diep ligt gaf voldoende water om in tijden van belegering te overleven.

Tenslotte bezoek ik het archeologisch museum. Prachtige tentoonstelling. En wat een verschil met de ruwe basisarchitectuur. Zeer verfijnd aardwerk, artistieke sieraden, mooie gebruiksvoorwerpen die naast de architectuur het verfijnde van de Myceense beschaving weergeeft. Ik ben blij dat ik Mycene bezocht heb want het heeft mijn beeld geheel doen kantelen.

Ik ben ongeveer 4 uur in Mycene geweest en wil dan doorrijden naar Epidaurus. Niet om die vanmiddag te bezoeken want ik vrees de grote drukte, maar om morgen als eerste voor de deur te staan als het nog niet zo druk is om 8.00 uur.

Pech met de elektra

Als ik in de camper terugkeer is de elektra voorziening nog niet hersteld. Tegenvaller want ik kan nu niet koelen en geen water en licht gebruiken.

Ik kom om ongeveer 4.00 uur aan in Epidaurus en kan een overnachtingsplek krijgen nabij het grooooote parkeerterrein. Die omvang geeft aan dat het hier, zeker in de zomer, een ware hel moet zijn. Nu valt de drukte zo kort voor sluitingstijd wel mee.

Een eerste taak is om de elektravoorziening te herstellen. Dus logisch proberen te redeneren: Alles wat op de motor-accu werkt functioneert prima. De omvormer die zorgt voor 230 V stroom werkt ook. Dus de huisaccu moet ook in orde zijn en dat klopt ook omdat de laadgroep van de zonnepanelen, zo te zien aan de lampjes, volledig functioneert. Bovendien zie ik bij het starten van de motor dat de indicator van het vermogen van de accu aangeeft dat die vol zit. Omdat alle deelsystemen niet werken moet het dus waarschijnlijk iets zijn met de hoofdzekering. Maar waar zit die?

Ik zie het plaatje in de gebruiksaanwijzing maar herken de afbeelding niet in de camper zelf. Iets verder op staan twee Belgische campers. Ik vraag ze of ze verstand van elektra hebben en de vrouw zegt dat haar man alles kan op dat gebied. De man maakt gebaren dat dat een beetje overdreven is. Maar hij is met zijn vriend van harte bereid om mij te helpen. De conversatie verloopt moeizaam omdat ze in plat Vlaams ‘klappen’. Ze hebben het steeds over een plomb hetgeen in het Vlaams zekering is.

Ze volgen mijn redenering en vinden die logisch maar willen dat controleren en er komt een heel instrumentarium met meetapparatuur te voorschijn. De redenering klopt volgens hun. Dan moeten we de hoofdzekering zien te vinden. We hebben zeker een uur gezocht. Maar niets te vinden. Uiteindelijk maar de verkoper van mijn camper gebeld en die zegt dat die zekering dicht bij de huisaccu moet zitten. Weer goed kijken en de lood- en loodzware accu van zijn plaats gehaald.

Niets te vinden. Totdat we een minuscuul zwart doosje tegenkomen met een zekering er in. Maar die zekering heeft slechts 10 A. Dat kan hem dus nooit zijn want de verkoper zei dat het om een zekering van 50 A ging. Uiteindelijk capituleren we. Niets te vinden. Dan komt een van de vrouwen er bij en die vindt dat we niet goed gezocht hebben en ze hijst haar volslanke lichaam in de camper duwt ons opzij en kondigt aan dat ze het wel even zal vinden. Na een half uur komt ze bezweet uit de camper ook zonder resultaat. Ik wil ze bedanken met een fles wijn. Maar dat weigeren ze, ‘want’ zo zeggen ze, ‘we hebben het probleem niet kunnen verhelpen.

Daarna maar eten en vroeg naar bed want in het donker kan ik toch niet veel anders doen dan e-book lezen. Ik val dus vroeg in slaap en slaap heel goed. Nu loop ik even vooruit op de dag van morgen want ik was om 7.00 uur opgestaan om toch nog eens naar die zekering te zoeken. Ik besluit de kleine zekering uit het zwarte doosje te halen en maak hem goed schoon, met name de polen. Ik stop de zekering er weer in en zonder veel hoop zet ik de 12V knop aan en…. Het werkt!!!!