Dag 8: Van Elleholseken naar Kronobäcks klosterkyrkoruin

De grote teleurstelling van Karlskrona

Ik breng vandaag een bezoek aan de stad Karlskrona die in de reisgidsen enthousiast wordt aangeraden te bezoeken. Maar helaas op alle fronten worden de beloftes niet waargemaakt. Ik eindig de dag bij een kloosterruïne uit de 15e eeuw.

Geen Karlshamn maar Karlskrona

Nu ik de camper gisterenavond goed verduisterd had heb ik weer goed geslapen. Het wordt weer een heldere dag met voor Zweden hoge temperaturen: 23 C. Eerst weer even gelopen met Luna langs de kustlijn en toen ze uitgeraasd was zijn we na het ontbijt vertrokken.

Verder naar het noorden. Gisteren meldde ik dat ik Karlshamn wilde bezoeken omdat dat plaatsje aangeprezen werd om te bezoeken. Maar bij nader bekijken van mijn route bleek dat plaatsje niet Karlshamn te zijn maar Karlskrona. Karl en Kristian zijn populaire bekende vorsten wiens namen graag in plaatsnamen opgenomen worden. Het blijkt dus dat Karlskrona het reisdoel moet zijn. Geen ramp want het ligt niet heel veel verder weg dan Karlshamn.

De teleurstelling van Karlskrona

Ik rijd dus naar het oude stadsgedeelte ven Karlskrona en vind een gratis parkeerplaats (want weekend) aan de haven. Het stadje is gebouwd op verschillende eilanden. Het ontwerp van het stadje is geïnspireerd door zowel Versailles als Rome. Dat belooft dus wat. Het centrale plein van het stadje is het Stortorget. Beweerd wordt dat dit het grootste plein van Noord Europa is. Dat belooft dus wat. Bovendien staat de architectuur op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Dat belooft dus wat.

Dus klaar om me te laten overweldigen door al dat moois loop ik van de haven naar de binnenstad. Het is doodstil op straat. Slechts een enkele toerist loopt de weg omhoog naar het Stortoget. Er valt nog niet zo veel te genieten van de uitnemende architectuur. Over het algemeen zijn het vlakke gevels met vierkante gaten die opgevuld worden door ruiten. Vergelijkbaar met de 20^e  eeuwse architectuur van de Duitse steden. Niet bepaald Unesco-waardig.

Op het Stortoget aangekomen valt te constateren dat het inderdaad een groot plein is. Maar ik betwijfel of het het grootste plein van Noord Europa is. Ik kan er vele andere noemen die groter zijn. Bovendien maakt het plein een doodse indruk. Er zijn bijna geen bezoekers. Het maakt een naargeestige indruk. Toch is het een gewone zaterdag. Of liggen de Zweden nog laveloos in bed na een al te wilde midzomerviering de vorige dag met veel aquavit?

Op het plein zijn het raadhuis en twee kerken te vinden (naast  veel lelijke gevels van gebouwen uit de jaren 60 van de vorige eeuw). Helaas zijn de kerken gesloten. Ik loop nog wat verder door het stadje heen maar tref daar een even doodse boel aan. Het is net na de middag en de meeste winkels zijn zojuist gesloten. De café’s en restaurants met veel terrassen zijn wel open maar er is op enkele bezoekers na weinig volk aanwezig. Weer zo een lugubere indruk. En dan hangen er ook nog slierten feestelijke vlaggetjes. Dat maakt het totaal beeld nog triester. Na nog wat straten doorgelopen te hebben keer ik maar terug naar de haven.

Op alle beloofde punten komt Karlskrona zijn beloofde zegeningen niet na. Ik heb geen invloed van Versailles en Rome kunnen terugvinden. Ook de architectuur is niet bepaald indrukwekkend ook al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Ook valt me op dat er geen enkel bordje te vinden is met verwijzing naar de werelderfgoedlijst van Unesco. En tenslotte: Karlskrona is niet bepaald een levendig stadje te noemen. Het is er doods en saai.

Een overtocht naar Gotland?

Diep teleurgesteld stap ik maar in de camper om verder naar het noorden te rijden. Ik wil tot voorbij Kalmar komen om morgen vanuit Västerik de boot te nemen naar Gotland. Gotland is een belangrijk eiland aan het worden in het huidige verstoorde geopolitieke klimaat. Ik ben benieuwd hoe zo een eiland daarmee omgaat. Bovendien heeft het eiland veel te bieden. Er is zelfs een aparte reisgids van verschenen en er is het officiële Ingmar Bergmann archief te vinden.

Maar bij nadere bestudering van de website met de veertijden en prijzen van de overvaart is het even schrikken: De prijzen zijn dusdanig dat je voor dat geld ook een budgetvlucht naar New York kunt boeken (ok, beetje overdreven). Ook blijkt dat sinds kort er op het eiland geen huisdieren meer worden toegelaten. Tja, ik kan Luna toch moeilijk een paar dagen alleen in de haven achterlaten (ook al ben ik er van overtuigd dat ze trouw zal blijven wachten).

Kronobäcks klosterkyrkoruin

Vanavond maar de reis opnieuw plannen. Na het bezoek aan Karlskrona rijd ik verder door naar het noorden. De weg leidt weer veel door korenakkers afgewisseld door bosgebiedjes. De wegen zijn stil een uitstekend. Uiteindelijk kom ik tegen 17.00 uur aan in de buurt van Kräkebäck (mijn rug voelt door de lange tocht vergelijkbaar). Daar is een kloosterruïne te bezoeken alwaar ik ook kan overnachten.

Het Johanniter-klooster is laat in de vijftiende eeuw gebouwd. Het deed vooral dienst als verzorgingsplaats voor zieken uit de regio en pelgrims die onderweg waren. Het klooster was destijds heel bekend en had vele banden met andere Johanniter-kloosters door heel Europa waardoor de medische kennis groot was. Het klooster is ten onder gegaan doordat de bezittingen opgekocht werden en het katholicisme in de ban werd gedaan. Over dat laatste ben ik niet heel erg zeker. Dat moet ik thuis nog maar eens nazoeken.

Na het koken en eten heb ik nog een wandeling met Luna gemaakt die even al haar energie kwijt moest door de laatste auto-etappe van 2 uur. Bij terugkomst valt ze na al dat geren als een blok in slaap. En ik ook.