Dag 38: Van Mia de Sao Domingos naar Laranjeiros

Langs de grensrivier de Rio Guadiana

Vanochtend al vroeg vertrokken om nog in de koelte een wandeling te kunnen maken nabij Azinhal. Maar de schitterende korte route vroeg om zo veel stops onderweg dat ik toch pas rond 11.00 uur met de wandeling kon beginnen. Daarna naar mijn overnachtingsplaats gereden en de middag al schrijvend en lezend aan de oever van de Rio Guadiana doorgebracht. (112 km).

Na de hoge temperaturen van gisterenmiddag besloot ik om vandaag al vroeg op pad te gaan om de grote hitte te ontlopen. Ik vertrek rond 7.00 uur en reis eerst het natuurpark uit. Maar buiten dat natuurpark wordt de omgeving zo mogelijk nog mooier: de heuvels worden hoger, er zijn meer bossen te zien.

Langs de Rio Guadiana

Uiteindelijk kom ik op een heel mooie smalle weg langs de Rio Guadiana. Dat is de grensrivier tussen Portugal en Spanje. Het ene uitzichtpunt is nog mooier dan het andere en dat leidt tot veel stops. De route van vandaag bedraagt nog geen 60 km. Maar daar heb ik met alle stops toch bijna 4 uur over gedaan.

Een wandeling vanuit Anzihal

Rond 11.00 uur kom ik in het kleine dorp Anzihal aan waar een wandeling van bijna 10 km begint. Er staat een zachte bries die vanuit de zee landinwaarts blaast en die gelukkig niet zulke drukkende temperaturen veroorzaakt.

De wandeling is mij aangeraden vanwege de grote schoonheid. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik meerdere fraaiere wandelingen gemaakt heb. Maar voor een dinsdagmorgen kan hij er ruim mee door. De wandeling gaat eerst naar beneden met het beloofde uitzicht op de rivier. Dat uitzicht is er wel maar wel heeeeel erg ver weg.

De route loopt over een breed onverhard pad dat goed te belopen is. De bloemenweelde langs het pad is indrukwekkend en vooral de opgroeiende kruiden veroorzaken een bijna hoofpijn gevende geur af.

Het pad liep ook langs een boerderij waar maar liefs 8 honden luid blaffend mijn komst aankondigden. De honden werden vergeefs tot rust gemaand en ze liepen vrij rond. Dus even diep adem halen en maar denken dat blaffende honden niet bijten. Dat bleek inderdaad het geval te zijn.

Beneden aangekomen moet je weer omhoog via een ander pad naar Anzihal. Dat was een lange en behoorlijk steile klim maar knie en heup hielden zich goed en ik ook. Rond 13.30 uur weer in het dorp aangekomen.

De Portugees en de Engelsman en hun huis

Als ik door het dorp terug loop naar mijn camper valt het mij voor de zoveelste keer op dat, alhoewel de meeste mensen hier niet bepaald een topinkomen zullen hebben, ze toch heel goed hun huizen onderhouden. De meeste zijn nog niet zo lang geleden wit gekalkt en de lijsten om de deuren en de ramen hebben alle per huis verschillende kleuren gekregen. Er staan meestal veel  potten met bloemen voor de gevel.

Waarom worden hier die huizen zo goed onderhouden en maken ze bij voorbeeld in Engeland er een klerezooi van: slecht onderhouden, geen verfje dat niet afgebladderd is, vies, heel slechte kozijnen. Het is of het ze niets kan schelen. En waarschijnlijk is dat ook zo. Maar mijn stelling is: als je niet goed voor je thuis zorgt dan zorg je ook niet goed voor jezelf (omgekeerd werkt ook meestal zo).

Ik ga weer terug en kom onderweg een goed verzorgde plek tegen waar ik water kan innemen en lozen en het toilet kan verversen. Ik zou er ook kunnen overnachten maar daar heb ik hier geen zin in. Er is geen beheerder te bekennen maar men gaat er van uit dat je de aangeplakte tarieven hanteert en de optelsom er van deponeert in een brievenbus. Wat een vertrouwen in de mens. Ik moet 5 Euro betalen maar ik doe er ook maar een vertrouwensbonus bij van 5 Euro.

De overnachtingsplek

Ik rijd weer terug op de route. Want tijdens mijn rit naar Anzinal heb ik langs de rivier al een mooie overnachtingsplek gespot. Hij ligt in een bocht van de rivier, omgeven door Eucalyptusbomen. Zoals ik eerder al heb laten weten ben ik geen groot bewonderaar van deze bomen maar er is één uitzondering: de geur van deze bomen is heerlijk.

De plek ligt niet ver van de weg af maar dat is geen probleem. Ik denk niet dat er vaker dan één auto per uur voorbijkomt. Geluid hoor ik wel van de andere kant in Spanje waar een stel een huis aan het bouwen is. Maar dat gaat zo te horen niet helemaal volgens plan. Na een laatste uitbarsting van het conflict wordt het stil. Ze zijn er waarschijnlijk mee opgehouden.

Ik overdenk of ik nog één of twee dagen in Portugal wil blijven. Het wordt één dag. De dagen voor de terugreis wil ik niet helemaal opvullen met alleen maar het afleggen van kilometers. Morgen dus de laatste dag in Portugal waarmee de voorjaarsreis bijna beëindigd is.