Dag 30: Van San Cipirello naar Portella della Ginestra

En dan eindelijk Monreale

Vandaag begonnen met een behoorlijke wandeling omhoog naar het Parco Arceheologico di Monte Iato. Ik heb er een zeer levendig beeld gekregen van een stad in de Griekse Oudheid. Daarna doorgereden naar Monreale om daar de bekende Kathedraal Sante Maria Nova te bekijken, en ik was niet de enige. Tenslotte doorgereden in de richting van Ficuzza waar ik morgen met een wandeling wil beginnen. (203 km).

Het Parco Archeologico di Monte Iato

De overnachtingsplek waar de parkwachter mij op geattendeerd had was inderdaad schitterend. Van grote hoogte keek ik uit over een vallei waarin veel landbouw bedreven werd.

Gelijk ’s ochtends maar gelijk naar het begin van het park gereden om daar een toegangskaartje te kopen. Maar kopen hoefde niet; de toegang was gratis. Twee meisjes legden mij uit wat ik op het vier kilometer lange pad zou tegenkomen. Ik wilde gelijk op pad gaan maar er werd een waarschuwende wijsvinger opgestoken: niet zonder water de heuvel op. Het is weliswaar nog niet heel erg warm maar zo vol in de zon lopen vraagt om veel water drinken.

Het eerste gedeelte is nog niet veel te zien maar dan liggen er verspreid over de helling enkele tientallen stenen hutten die voor bewoning bedoeld waren. Bij sommigen zie je het grondplan nog maar de meeste huizen zijn volledig ingestort en verworden tot een berg stenen.

Dan zijn verderop duidelijk de dikke stadsmuren te zien om de stad te verdedigen en daarachter zie je dan het centrum van het stadje. Ik zeg expres stadJE omdat het heel erg klein is maar daardoor overzichtelijk. Je ziet duidelijk de hoofdstraten van het stadje, de agora, enkele grondplannen van tempels, een café, een cisterne en uiteraard een klein amphitheater.

Het leuke van deze opgravingsplek is dat hij klein is. Ik schat niet veel groter dan 150 bij 100 meter. Maar daar zijn dan ook alle functies in te herkennen. Het was wat moeilijk om je te oriënteren omdat niet altijd de aanduidingen eenduidig waren en omdat op de informatieborden alle kaarten op het noorden georienteerd waren terwijl dat niet overeenkwam met de plek waar ze stonden. Dus moest je continu je hoofd 90 of 180 graden keren om een goed beeld te krijgen. Maar omdat het zo klein was kreeg je heel snel een levendig beeld.

Daarna een wat langer stuk naar Monreale waar ik rond 13.00 uur aankom. Omdat de kerk pas om 14.30 open is voor bezoek heb ik in de tussentijd wat aan mijn blog gewerkt.

Illegaal (?) parkeren?

Het was redelijk makkelijk om te parkeren. Dat zal in de zomer wel anders zijn. Een parkeerwachter wees de richting waar ik moest parkeren en hielp me met achteruit inparkeren. Maar ik stond vlak voor een bord verboden te parkeren. Ik wees de parkeerwachter er op maar die antwoordde: Io sono il capo. Ik vroeg: Il capo di capi? Dat vond hij een leuk compliment en hij legde mij uit dat ik me hier niets van de verkeersborden hoefde aan te trekken. Waarop ik antwoordde: ‘it’s an offer i can’t refuse’. Hij herkende deze overbekende Engelstalige zin uit de film ‘The Godfather’. ‘Prego’ was het antwoord met een grote glimlach.

Kathedraal Sante Maria Nova

Van de parkeerplek is het nog een kwartiertje lopen naar de kathedraal. Eerst moet je je door de nodige ongein heen werken zoals files voor de parkeergarage, een ongelooflijk grote kermis in opbouw en een doolhof aan souvenirstalletjes. Maar dat schijnt er tegenwoordig bij te horen. Maar het staat wel in schril contrast met de missie van de kerk.

Als je de kathedraal binnenstapt maakt hij een overweldigende indruk. Het is weer een mix van verschillende stijlen maar de eerste idee is overeind gebleven: een druk versierde kerk met overal goudkleurige mozaïeken. Prachtig in harmonie met uitzondering een hevig detonerend orgel uit de jaren ’50 van de vorige eeuw: zoooo lelijk. Lijkt mij een goede reden om de verantwoordelijken hiervoor voor eeuwig te excommuniceren.

Zoals zo vaak zijn de mozaïeken veelal beeltenissen van heiligen en uiteraard Jezus Christus en Maria. Maar ook hebben vele mozaïeken betrekking op Bijbelse taferelen waardoor je de bijbel hier als een soort stripboek kunt lezen.

De kerk is gesticht door de Normandische koning Willem II. Dat vond hij zelf zo belangrijk dat hij boven de stoel waar hij pleegde te zitten tegen een muur een mozaïek boven die stoel liet aanbrengen waardoor het lijkt of hij de kroon door God zelf opgezet krijgt.

Daarna heb ik nog de kruisgang van het naastgelegen Benedictijnse klooster doorlopen. Vergelijkbaar met de kruisgang als zoveel Zuid-Europese kloosters: vier zijden met een wandelcolonnade afgescheiden van het middenperk met dubbele zuiltjes die afwisselend versieringen kennen van bloemmotieven en motieven uit de bijbel.

Ik ben blij dat ik deze bekende kerk heb gezien. Hij was indrukwekkend mooi. Maar toch, maar toch, het haalt het niet bij de kerken en kloosters van Ravenna waar ik nog overduidelijk de voorkeur aan geef. Het is daar meer ingetogen en hoe vreemd het ook mag klinken minder gericht op het uiterlijk vertoon.

Daarna nog even enkele tientallen kilometers naar het zuiden gereden om niet ver verwijderd te zijn van de start van mijn wandeling morgen.