Camperreis Spanje dag 66; van Cualedro naar Murosz

Noordwest kust Spanje

angs de Noordwestkust van Spanje

Ook vandaag was ik van plan niet zo veel te reizen maar tegenvallers maakte de reis op deze 66e dag van de Camperreis Spanje langer dan ik gepland had. De route loopt voor het grootste gedeelte langs de kust van de Atlantische Oceaan en is afwisselend schitterend en ergerniswekkend lelijk.

Vanochtend ben ik redelijk vroeg vertrokken. Het is zaterdag en er is dus heel weinig verkeer op de weg. Ik rijd gelijk richting de kust van de Atlantische Oceaan. Het is een mooi bosrijk gebied.

Of ik kan beter zeggen: het wás een mooi bosrijk gebied want grote gedeeltes van het bos zijn vorig jaar verwoest door hevige bosbranden zoals we uit het nieuws hebben kunnen vernemen over Portugal. In enkele gedeeltes zijn hele stukken bos in vlammen opgegaan en die zijn voor het grootste gedeelte al geruimd. Maar de meeste percelen die door de brand geteisterd zijn hebben slechts vuur laag aan de grond gehad. Alleen de onderkant van de stammen zijn zwartgeblakerd en lage struiken zijn allemaal vernietigd. In de top lopen de bomen al weer uit. Hier en daar ruik je de brandlucht nog steeds.

De noordwestkust van Spanje

Ik rijd naar La Guardia, een plaats aan de kust. Vandaar loopt er een weg langs de kust naar het noorden. Het is op mijn wegenatlas een groen gemarkeerde route dus dat belooft veel. En die belofte blijkt uit te komen. De weg loopt vlak langs de kust. Rechts van de weg dicht bosgebied en bergen en links van de weg lichte bebouwing en tot vlak aan zee kleine weilanden en akkers.

Maar het allermooiste is de schitterende branding van de zee. Golven slaan witschuimend stuk op de vele rotsen die er voor de kust liggen. Zelfs langs deze kust hebben de bosbranden hun sporen nagelaten.

Oia

Verderop stop ik in het plaatsje Oia. Hier is een klooster (niet geopend) gevestigd dat vlak langs de zee ligt. Het er naast gelegen dorp is mooi en heel sfeervol. De huizen staan vlak langs de kust en de bijbehorende tuinen lopen vaak ook tot de rotslijn van de kust door. Veel huizen hebben hier in hun tuinen een klein huis op palen staan. Het doet me denken aan de rijstschuren die, naar ik me herinner, de Minankabauers op West Sumatra hadden.  Ik denk dat ze hier ook gebouwd zijn om graan droog en ongedierte-vrij te bewaren.

Zoals Oia hoop je dat de dorpen er uit zien langs deze kust. Ik ben gefascineerd door de branding en in gezelschap van drie vissende jongens blijf ik hier een uurtje hangen. Hun visoogst is mager. Maar, zo zeggen ze, normaal gesproken vangen ze veel meer en veel grotere vissen en om dat te bewijzen geven ze met hun armen aan hoe groot die vissen wel zijn. Ik vermoed eerder dat het hier om walvissen gaat maar ik vermoed nog harder dat de fantasie een loopje met hun herinnering neemt.

Het klooster van Oia

Een adembenemende branding

Een paar kilometer verderop zie ik beneden naast de weg de restanten van wat eens een vuurtoren geweest is. Ik rijd het weggetje in dat later overgaat in een zandpad. Helaas is het zandpad behoorlijk gehavend door de regen die hier ook een paar weken geleden behoorlijk heeft huisgehouden. Dus ik loop verder naar beneden en dan sta je uiteindelijk op een soort landtong midden in de branding van de oceaan. Ik geloof dat ik in mijn leven nog nooit zo een mooie branding gezien heb. Ik blijf hier ongeveer een uur op het muurtje zitten kijken en luisteren. Dan bedenk ik dat het weliswaar vroeg is maar dat dit wel een ideale overnachtingsplek is. Morgen wordt het een regenachtige dag en ik heb er absoluut geen bezwaar tegen om hier 48 uur door te brengen.

De noordwestkust van Spanje

Als ik het zandpad omhoog loop dan zie ik dat het pad toch wel behoorlijk gehavend is met veel kuilen en open richels en ik twijfel of ik dit avontuur wel moet ondernemen. Ik heb me per slot van rekening deze reis wel voldoende laten wegslepen door tractoren. Op de wegenatlas zie ik dat er nog heel veel lange groene routes op mij wachten. Dus, denk ik, later op de dag zal ik ongetwijfeld een wellicht nog mooiere plek tegenkomen.

De invloed van de mens op wat eens een mooie kust was

Maar al spoedig blijkt dat dit de grootste vergissing is die ik deze reis heb kunnen maken want daarna kom ik in het plaatsje Vigo aan. Plaatsje??? Ja zo ziet het er uit op de wegenatlas. Maar in werkelijk is het een stad met grote stadsallures. Alleen maar hoogbouw, een grote haven, snelwegen die de stad doorkruisen. En dan niet in de meest gunstige zin van het woord. Ik schrik van de lelijkheid. Wellicht ben ik wat naïef geweest om mijn planning te baseren op een wegenatlas van 30 jaar geleden.

Ik rijd maar door in de hoop dat het na deze stad wel beter zal worden maar helaas het mag niet zo zijn. Ik kom na Vigo in een gebied waar het ene dorp aan het andere is gegroeid en waar zo te zien het toerisme eveneens aan het groeien is. Van natuur is nog nauwelijks sprake en de wilde oceaan is vervangen door wat slome baaien waar overigens wel gevist wordt. De dorpen/stadjes zijn afschuwelijk lelijk.

Er heeft volgens mij hier een bevolkingsexplosie plaatsgevonden en er is dus veel nieuwbouw gepleegd. Maar wat een rotzooi, wat een lelijkheid, wat een fantasieloosheid!

Het doet me denken aan de deprimerende woningbouw in Oost-Europese landen. Ik begrijp dat mensen voor weinig geld een redelijke huisvesting willen hebben maar het lijkt wel of hier geen paal en perk wordt gesteld aan hetgeen gebouwd wordt. Ook de omgeving wordt slecht onderhouden: open vuilniscontainers, mensen die om de kilometer hun eigen afval aan het verbranden zijn. Kortom een deprimerende ervaring. Ik wilde nog foto’s maken maar ik kon niet zo ver komen. Ik heb wel via de dashcam wat video’s gemaakt. Maar die video’s zijn lang niet het aller-lelijkst wat ik ben tegengekomen.

Het destructieve van de mens

Spanje is me tot op heden heel erg meegevallen. Schitterende natuur en  prachtige oude steden. Maar zodra de 20e-eeuwse mens zich aan de woonomgeving vergrijpt gaat het helemaal mis. Vrijwel in alle steden/dorpen die ik gezien heb en waar de afgelopen eeuw nieuwe wijken en woningen zijn gebouwd loopt het totaal uit de hand.

Ik las ongeveer twee weken geleden een column in de Volkskrant waarin de schrijver stelde dat Nederland hard op weg is om het lelijkste land van Europa te worden. Dat kan wel zo zijn maar dan heeft Nederland nog een behoorlijke dobber aan Spanje om die eerste positie te behalen.

Die natuur en die oude steden zijn een reden om Spanje opnieuw te bereizen maar kijkend naar de vernieling van de natuur en de woonomgeving die in de 20e eeuw (en nog steeds) plaatsvindt, zijn er even veel redenen te bedenken om niet terug te keren.

In een aantal dorpen/steden zag ik verwijzingen naar toeristische informatiebureaus. Volgens mij moet het personeel daar dwangarbeid verrichten want als medewerker van een dergelijk bureau kruip je toch van schaamte onder je desk zodra er een bezoeker binnenstapt?

Overnachtingsplek nabij Muros

Muros

Genoeg gezeurd. Ik reis weer verder door. Niet meer in de hoop dat het beter wordt. Maar er zijn lichtpunten. Ik kom in de buurt van Muros en daar wordt de natuur steeds mooier en de steden en dorpen zijn acceptabel. Het is inmiddels laat in de middag geworden en ik zoek een overnachtingsplek. Die vind ik aan de rand van een mooie baai. Ik loop na deze lange dag nog een flink stuk langs de baai en als ik terug kom ga ik koken en de gebruikelijke dingen doen. Ik moet nog beslissen wat ik mogen ga doen. Dat laat ik maar afhangen van hoe het weer zich zal ontwikkelen.

Delen met je netwerk?
(Visited 340 times, 1 visits today)