Camperreis Spanje dag 47; van Campanario naar Merida

Op weg naar Cabeza del Buey

Door de dehesa’s en langs de oude mijnen van Castuera

Gisteren hebben de uitgebreide steppes een zodanige indruk op mij gemaakt dat ik vandaag op de 47e dag van de Camperreis Spanje nog een keer een vergelijkbare tocht wil maken. Daarna rijd ik door naar Merida.

Het was vannacht niet koud en ik kon voor het eerst op deze reis met een open raam slapen. In de ochtend werd ik gewekt door een oorverdovend concert van vogels. Nog uitgebreider en harder dan gisterenavond. Ik hoorde een enkele bekende vogel maar het overgrote deel kon ik niet thuisbrengen.

Al vroeg op pad gegaan om het laatste deel van de route van gisteren te volgen. Het is een volstrekt rechte weg naar Cabeza del Buey. Er zitten wel veel heuvels in de weg. Klaagde ik gisteren dat ik bijna geen vogels te zien kreeg, vandaag hebben de vogels wraak genomen. Ze vliegen laag vlak voor de auto. Meerdere keren laat ik de voet boven de rem zweven. Maar uiteraard zijn de vogels sneller. Ik overdrijf niet als ik stel dat iedere 20 meter wel een vogelpaartje mijn weg kruist.

Dehesa nabij Castuera

Halverwege deze weg staat er een dode boom aan de kant met vele ooievaarsnesten. Het is er een drukte van belang van wegvliegende en aanvliegende ooievaars. Dat gaat gepaard met veel geklepper. Het is mooi om te zien hoe de grote ooievaars heel langzaam vliegend tegen de wind in het nest naderen en precies op de rand van het nest landen.

De uitgestrektheid maakt weer diepe indruk op mij. Bovendien hoor je continu vogelgeluiden om je heen.

Als ik in Cabeza del Buey ben stop ik even om mijn blog up te loaden want ik had gisteren geen enkel bereik. Dan kies ik er voor nog een route te volgen die langs een aantal gesloten mijnen gaat. Daarvoor moet ik eerst een stuk van de route van gisteren rijden maar in Castuera moet ik een onverharde weg nemen die ongeveer 30 km. lang is. De weg is weliswaar onverhard maar heel goed te berijden. De weg ontsluit een beperkt aantal (soms heel grote) boerderijen. Het zijn allemaal schapenhouderijen en in de velden zie je dan ook vele kuddes rondlopen.

Ik kom langs drie ruines van oude mijnen. Het is mij niet duidelijk wat voor mijnen het geweest zijn.

De weg is adembenemend mooi. Ik stop vele keren om foto’s te maken of om een stuk te lopen. En stelde ik zo-even dat iedere 20 meter vogels voor mijn auto heen vliegen. Op deze weg is dat zowat om de 10 meter. Ik laat mijn voet niet meer boven de rem zweven. Ieder zijn eigen verantwoordelijkheid denk ik maar.

Dehesa nabij Castuera

Tijdens de rit over deze weg kan ik midden op de weg stilstaan voor het middageten. Er komt toch geen auto voorbij. Tijdens de 30 km. ben ik er één tegengekomen. Voor de lunch weer het beproefde recept van brood, kaas, olijfolie, tomaat, zout en peper.

De enige vogel die ik herken is de leeuwerik die hier veelvuldig voorkomt. Ook zie ik veel roofvogels rondvliegen die ik niet herken. In de buurt van Puerto Mejoral meen ik een gier te zien. Het is een enorme vogel met een spanwijdte van 3 meter. Die spanwijdte is zo groot dat hij nauwelijks zijn vleugels hoeft uit te slaan. Hij zeilt van de ene thermiekgolf in de andere. Jammer dat mijn telelens ontoereikend is om hem met de camera in beeld te krijgen.

Bijna aan het einde van de weg kom ik nog een aantal kazematten tegen. Tijdens de burgeroorlog schijnen hier zware gevechten te hebben plaatsgevonden.

Santuario de nuestra señora de Belen

Aan het einde van de route staat een kerk met een hotel ernaast. Het betreft de Santuario de nuestra señora de Belen. Gezien de grootte van de parkeerplaats trekt deze kerk veel gelovigen. Maar op dit moment ben ik de enige bezoeker. De kerk is helaas gesloten. Maar wat heel bijzonder is dat het een soort oase is in de kale vlakte met heel veel bomen. Met als gevolg dat het weer een heksenketel aan vogelgeluiden biedt.

De video die ik opgeladen heb is niet zozeer interessant vanwege het beeld maar veel meer vanwege de kakofonie aan vogelgeluiden.

Zonne-energiecentrale

Daarna verlaat ik met spijt in het hart dit mooie, indrukwekkende gebied. Ik reis verder naar Merida. Dat blijkt niet zo een heel boeiende route te zijn. Veel landbouwgebied en nauwelijks iets interessants te zien. Met wellicht uitzondering van een gigantisch zonnepanelen park. En met gigantisch bedoel ik ook gigantisch. Ik parkeer bij een van de vele ingangen maar daar wordt een bewaker heel erg zenuwachtig van. Hij komt me tegemoet dat ik niet mag parkeren. Maar ik vraag hem hoe groot het is en wanneer gebouwd en dan begint hij te vertellen. Ik weet inmiddels niet meer hoeveel hectaren groot het is en hoeveel kilowattuur het oplevert. Maar hij vertelt er trots en enthousiast over. Mijn vraag of ik binnen mag kijken wordt natuurlijk met nee beantwoord. Maar vooruit een foto maken mag ik wel, van buiten de slagboom.

In Merida vind ik een niet zo geweldige overnachtingsplek. Maar ja het is maar voor één nacht. Morgen wil ik Merida bezoeken. Nu nog koken, bellen en sms’en. Net Ruud aan de lijn gehad en het gaat steeds beter met hem. Wat een energie om het leven weer op te pakken. Het maakt mijn reis een stuk prettiger.

Delen met je netwerk?
(Visited 252 times, 1 visits today)