Camperreis Griekenland dag 29; van Korinthos naar Delphi

Op weg naar Delphi

Op de 29e dag van de Camperreis Griekenland wil ik naar Delphi reizen. Het is aanvankelijk niet zo een heel boeiende reis maar dan dient zich tussentijds een bezoek aan het Byzantijnse klooster Hosios Loukas aan. En dat is een grote verrassing.

Omdat ik vanuit de overnachtingsplek eerst door Korinthos moet rijden en dat ook nog op de maandag in een beetje chaotische stad, besluit ik om pas na 9.00 uur weg te rijden. Ik moet eerst de keuze maken of ik in het noorden van de Poleponnesus wil blijven of dat ik naar midden Griekenland reis. Ik ben al een dag door het noordwesten van de Poleponnesus gereden en zoals je gisteren hebt kunnen lezen ben ik gisteren door het noordoosten van de Poleponnesus gereisd. Dat viel tegen en zorgde er voor dat ik mijn pen in azijn moest dopen.

Dus de keuze is om het noorden van de Poleponnesus te laten voor wat het is (wellicht een heel verkeerde keuze) en vandaag te reizen naar Delphi. Het is een relatief lange tocht waar ik ongeveer 4 uur over zal doen. Maar ik heb de tijd en wil alleen maar vanavond in Delphi zijn om morgenvroeg me te melden voor een bezoek aan het bekende archeologische centrum van Delphi.

Kanaal van Korinthos

Dus  kort na 9.00 uur op pad gegaan. De drukte in Korinthos valt ontzettend mee. Ik ben in nog geen kwartier door de stad heengereden. Het eerste reisdoel is het kanaal van Korinthos. Dat ligt een paar kilometer ten oosten van het centrum van Korinthos. Een grote parkeerplaats en informatiekiosken kondigen aan dat het kanaal nabij is. Het was nog niet zo druk dus er kon makkelijk geparkeerd worden. Het is inderdaad indrukwekkend om te zien hoe steil en diep het kanaal gegraven is. Diep beneden je zie je, waarschijnlijk niet eens zo heel kleine boten, onder je door varen. Een toeristenboot met aan boord waarschijnlijk een klas met kinderen vaart joelend onder de brug door.

Daarna verder gereden. Het eerste gedeelte van de route bestaat uit een mooie kustweg met tal van huizen die niet door de zieligste Grieken bewoond worden. Daarna wordt de route minder aantrekkelijk met als dieptepunt de randen van Athene. De weg rond Athene leidt langs de haven, een petrochemisch industriecomplex en een non-descripte verzameling van allerlei soorten industrie. Daarna volgt een mooi heuvelgebied dat vervolgens in een wat saaie vlakte overgaat. Daarna gaat het weer de heuvels in ten noorden van de Korinthische Golf. Het landschap wordt weer steeds mooier en heuvelachtiger, zelfs bergachtig.

Klooster Hosios Loukas

Omdat ik het eerste stuk relatief snel gereden heb is er tijd genoeg om het Byzantijnse klooster Hosios Loukas te bezoeken. Ik heb er incidenteel wel wat over gelezen maar ik heb daar nou geen hooggespannen verwachtingen aan overgehouden: er schijnen fraaie mozaïeken te zijn. Ik kom er om ongeveer 13.00 uur aan. Er zijn niet veel bezoekers aan de drukte op de parkeerplaats te zien. Maar als ik de auto parkeer wordt er een toeristenbus geleegd en ik besluit om eerst maar te lunchen en dan na een half uur het klooster te bezoeken.

Als ik de trap naar beneden afloop zie ik op een bord dat het klooster opgenomen is op de wereld erfgoedlijst vanwege de perfecte mozaïeken en de mooie fresco’s. Dan moet het toch wel wat zijn. Beneden aangekomen heb je zicht op een prachtig kloostercomplex dat gedomineerd wordt door een hoge catholica. Als ik de poort door ga sta ik paf. Twee prachtige tegen elkaar aangebouwde Byzantijnse kerken, daar tegenover om het binnenplein heen, de cellen van de monniken die via een arcade uitzicht hebben op dat binnenplein. Aan de andere kant de onlangs gerestaureerde refter die nu als tentoonstellingsruimte dienst doet en achter de kerken nog ruimtes voor stallen, een verwarmingsruimte voor de monniken en een oudere ingang tot het complex dat destijds de hoofdingang was.

Ik ga eerst de hoofdkerk (catholica) bezoeken. En vanaf het moment dat ik de narthex binnenstap, heb ik even helemaal geen gedachten meer. Zo gaaf, zo indrukwekkend! De mozaïeken zijn zo fris en in perfecte staat dat je denkt dat je genept wordt en dat het allemaal namaak is. Maar dat is niet zo. Ze zijn origineel uit de 11e eeuw. Boven de ingang naar de kerk is een grote Christus te zien met een opengeslagen bijbel. Andere taferelen zijn de kruisiging, de voetwassing, de opstanding en de Ongelovige Thomas.

Voorts zijn er nog vele heiligen afgebeeld waarvan ik er maar enkelen herken. De mozaïeken zijn zo perfect dat het wel lijkt of er geen steentje verloren is gegaan.

Daarna loop ik de kerk in en daar is de emotionele overval nog groter als bij de narthex. Weer tal van perfecte mozaïeken en veel fresco’s die grotendeels nog in tact zijn. De kerk is rijk versierd hetgeen normaliter een indruk maakt dat het te veel is. Maar de volledige symmetrie van de kerk zorgt er voor dat er een goede balans ontstaat. Hier weer veel herkenbare bijbelse taferelen: de verbeelding van Christus, Maria, Johannes de Doper, aartsengelen, de geboorte van Christus, de doop van Christus, Daniel in de Leeuwenkuil, de Heilige kinderen in de stookoven enz.

Heel veel heiligen worden afgebeeld in fresco’s. De marmeren iconostaat bestaat nog maar uit twee panelen (Christus en Maria). De overige twee panelen zijn eind vorige eeuw gestolen. De naastliggende kleinere kerk is ouder dan de hoofdkerk en soberder ingericht. Hier komt vooral de architectuur mooi tot uitdrukking.

Onder de kerk is een lage crypte gemaakt met prachtige wandschilderingen van het laatste avondmaal, de intocht van Christus in Jeruzalem, de kruisafname en de graflegging. Het maakt allemaal diepe, diepe indruk op mij. En het moet van mij af te lezen zijn want een monnik die de kaarsen aan het vernieuwen is komt naar mij toe en fluistert in slecht Engels: ‘this happening a lot to our visitors’ en hij knikt mij bemoedigend toe.

Om aan te geven dat dit geen sentimentele bui van mijn kant is het volgende. Als ik een tweede keer de kerk bezoek hoor ik van buiten het gegiechel en het druk praten van wat waarschijnlijk een Franse schoolklas is vol pubers. Ze wachten op hun leraar en praten en lachen druk door. Als de leraar er is, gaan ze de Narthex binnen en wordt het al stiller. De leraar legt het een en ander uit en dan gaan ze de kerk zelf binnen. En ze zijn doodstil, werkelijk doodstil. En niet omdat ze stil moeten zijn van hun leraar maar, dat kun je aan de gezichten aflezen, omdat ze echt onder de indruk zijn. Ik moet wel zeggen dat het een Franse klas is die in het algemeen toch wel wat cultuurgevoeliger is dan een Nederlandse klas. Maar toch…

Ik bezoek ook nog de overige ruimtes: de stallen, de olijfpers, het watersysteem, de ruimte waar de monniken zich in de winter konden opwarmen. Er is een voorbeeld van een monnikencel (nog steeds zo in gebruik). De refter die nu een mooi overzicht geeft  van o.a. hoe de mozaïeken opgebouwd werden. Tenslotte keer ik weer terug in de kerk, het is bijna sluitingstijd maar ik kan nog ruim een half uur de ruimte op me laten inwerken. Het is doodstil. Slechts de talrijke mussen van de binnenplaats ‘verstoren’ die stilte.

Rond vijf uur vertrek ik richting Delphi om daar een overnachtingsplaats te vinden. En die vind ik. En wat voor een. Aan de rand van een weg met een hoog uitzicht op omliggende dorpen, bergen en de Korinthische Golf. Een van de meest perfecte plekken.

Ik kook simpel en geniet verder tot zonsondergang van het mooie uitzicht. En nu schrijf ik dus de blog van vandaag. Enkele dagen gelden schreef ik dat het bezoek aan Mystras het hoogtepunt van de reis was. Helaas, en zonder afbreuk te doen aan het geweldige Mystras, is de eerste plaats nu overgenomen door de Hosios Loukas.

Delen met je netwerk?
(Visited 367 times, 1 visits today)