Camperreis Griekenland dag 12: van Agios Athanadios naar Gortys

De Lousios-kloof

De Camperreis Griekenland brengt mij op de 12e dag in de Lousios-kloof waar ik een wonderschone wandeling maak.

Goed geslapen vannacht. Wel werd ik rond 3.00 uur wakker gemaakt door een hard gebons op de camper. Eerst denk je aan onraad maar vervolgens kom je tot de conclusie dat het een of ander groot dier geweest moet zijn.

Na het ontbijt ben ik pas om 8.30 uur weggereden. Omdat het vandaag rond de 25 graden zal worden en morgen en de dagen daarna rond de 30 graden, kies ik er voor om op deze laatste ‘koele’ dag een wandeling te maken in de nabijgelegen Lousios-kloof. Het is nog geen 20 km rijden vanaf mijn overnachtingsplek.

De 20 km verlopen voorspoedig tot ik in het dorpje Dimitsana aankom. Gisteren meldde ik al dat de doorgaande wegen redelijk goed zijn maar steeds vastlopen in de niet op autoverkeer toegeruste dorpsstraten. Als ik aan kom rijden zit ik in een kleine file omdat vanaf de andere kant een grote takelwagen bouwmaterialen aan het uitladen is. Een ongeduldige Griek die er blijkbaar niet bang voor is om de auto op enkele centimeters te passeren probeert er dus langs te komen maar dat gaat net niet tenzij hij over een steile stoep heenrijdt. En dat doet hij dan ook maar. Maar dat komt hem, of liever gezegd de eigenaar van het aanliggende pand, duur te staan. Want de auto zakt weg in de hoge stoep en de tegels vliegen alle kanten op.

Het stoepje blijkt net een dag geleden aangelegd te zijn en het cement en beton is nog niet uitgehard. De eigenaar van het stoepje rent naar buiten en kijkt verbijsterd naar zijn levenswerk dat hij waarschijnlijk gisteren verricht heeft en dat nu volledig naar de ratsmodee geholpen is. Dan komt de ware emotionele aard van de Griek naar boven. Een uitvoerige scheldpartij van de stoepeigenaar in de richting van de chauffeur en de chauffeur die op zijn beurt de vrachtwagenchauffeur de volle laag geeft. Dat gaat nog even door tot de politie er bij komt en die probeert met succes de gemoederen tot rust te brengen hetgeen uiteindelijk leidt tot wederzijds handen schudden en ongetwijfeld afspraken over de schade. Dan kan de kleine file die inmiddels is aangegroeid tot een grote file (d.w.z. 12 auto’s) zich weer in beweging zetten.

Voorbij Dimitsana en kort voor Stemnitsa moet ik een scherpe bocht naar rechts maken om via een weg die uit ongelooflijk veel haarspeldbochten bestaat naar beneden te rijden tot aan Gortys. De weg is smal en ca. 5 km. lang. Het is niet prettig als je hier een brede tegenligger tegenkomt. Maar alles gaat goed. En het is een prachtige weg. Op sommige stukken rijd je tussen twee hagen door van uitbundig bloeiende brem. Het is niet geheel zonder gevaar als je naar de rotsen kijkt die van de steile helling naar beneden zijn gekomen en op het wegdek zijn beland. Maar ik kom er zonder butsen doorheen.

Wandeling door de Lousios-kloof

In Gortys aangekomen blijkt de middeleeuwse brug tegenwoordig voor het verkeer afgesloten te zijn en moet ik de bus parkeren op een piepklein parkeerplaatsje nabij de Lousios-kloof waar nog twee andere campers staan. Het zijn Nederlanders en ik raak met ze aan de praat over hun reiservaringen. Nou ja, aan de praat…, het is heel veel eenrichtingsverkeer maar het zijn wel boeiende verhalen. Ik zeg dat ik de kloof in wil wandelen en twee kloosters wil aandoen: Mono Prodromou en Mono Filosofou. Ze melden me dat het een heel zware wandeling is terwijl hij in mijn gids als gemiddeld aangegeven staat. Om 10.00 uur ga ik op pad.

En wat een geweldige wandeling is het. De temperatuur is ideaal zo vroeg in de ochtend, ik loop in de schaduw van de talrijke bomen en de natuur is overweldigend mooi. Allereerst is daar de bloemenpracht. Ik ben geen botanicus dus ik weet niet wat voor bloeiende planten ik tegen ben gekomen. Maar ik herken de verschillende soorten klaver en er groeit heel veel salie langs het pad. Ik wist niet dat salie zo uitbundig kan bloeien in geel/oranje kleuren. Bovendien word ik voortdurend begeleid door allerlei soorten vlinders. Arcadië, want daar ligt de kloof, doet zijn naam eer aan.

De weg begint redelijk glad over een goed begaanbaar pad. Dan verandert de bosgrond in kiezel en later verandert de kiezel in steentjes. Die steentjes worden verderop keien en uiteindelijk worden het rotsen. Ook groeit het stijgingspercentage.  Maar ik heb de tijd en volg mijn eigen tempo. Ik passeer een waterinlaatpunt voor de kloosters steek een brug over de Lousios over en kom dan uiteindelijk aan bij het klooster Prodomou.

Moni Prodomou

Moni Prodomou is een klooster dat op stevige fundamenten enkele tientallen meters hoog tegen een rotswand opgebouwd is. Het is net of de bovenste lagen aan de rots hangen. Het is een imposant gebouw. Van te voren had ik bedacht dat als de wandeling echt zwaar is dat ik dan het tweede klooster niet zou aandoen maar het viel allemaal erg mee dus ik loop door naar het klooster Filosofou. Het tweede stuk van de wandeling is een stuk zwaarder omdat sommige gedeelten bestaan uit traptreden waarvan de optrede soms meer dan 50 cm. hoog is. Dat is vermoeiend lopen. Maar de natuur blijft overweldigend zeker daar waar ik de rivier weer over moet steken en een prachtig uitzicht heb op het zich naar beneden stortende water.

Moni Filosofou

Uiteindelijk kom ik bij Moni Filosofou aan. Een heel klein klooster met slechts enkele monniken. Het is idyllisch gelegen. Het kerkje is heel intiem en heeft een oppervlakte van ca 25 m2. Het is volgehangen met ikonen, een grote kroonluchter en op de westwand zijn vele fresco’s aangebracht. Heel mooi.

Er is een deur met het woord receptie er op en als ik binnenkom staan daar kannen met koel water en allerlei zoetigheden voor de bezoekers. Ik maak eerst de foto’s en ga dan lunchen. Dat vinden de rondlopende jonge katjes heel interessant en voor ik het weet zitten ze in mijn rugzak op zoek naar eten en zijn zeer verontwaardigd dat ik ze er uit haal. Ik blijf ongeveer 3 kwartier zitten genieten van het schitterende uitzicht. Als er een God is dan ben je hem hier wel heel nabij…

Ik loop de zelfde route terug. Gedurende de hele route ben ik niet meer dan 6 medewandelaars tegengekomen waarvan er 4 Nederlanders waren. Hoe komt het toch dat je ze ook altijd overal tegenkomt? Op de terugweg ligt er een grote tak midden op het pad die ik op de heenweg niet opgemerkt had. Ik wil hem wegschoppen maar merk net op tijd dat het een anderhalve meter lange slang is met een diameter van zeker 10 cm. Gelukkig verdwijnt hij in de kloof. Als ik doorloop kijk ik toch voor de zekerheid nog een keer achterom.

 

 

Overnachtingsplaats Gortys

Rond 15.00 uur kom ik weer bij de bus aan. Zeer voldaan. En wat is het dan toch fantastisch dat je in de camper over een douchefaciliteit beschikt. Na een rustpauze waarbij ik in slaap val zet ik de C&G-stoel voor de bus neer met uitzicht op de opening van de kloof. Fascinerend en altijd het geluid van het stromende water. Ik probeer wat te lezen in ‘Het achtste leven’ maar de tegenstellingen zijn te groot. De schoonheid en vrede van de kloof in tegenstelling tot het barbaarse beleg van Sint Petersburg en de misdaden van Stalin. Ik leg het boek dus maar terzijde en overdenk de dag.

Rond 18.30 uur ga ik koken. In dit geval voor twee want op het parkeerplaatsje loopt een zwerfhond rond met een heel lieve kop (de rest zal ook wel lief zijn) maar die duidelijk heel angstig is. Hij zorgt er voor dat de afstand tussen ons niet minder dan 5 meter wordt. Ik besluit dan ook maar voor hem te koken. Dankbaar schrokt hij de dubbele maaltijd naar binnen en de afstand wordt korter maar het blijft 3 meter.

Tenslotte de dagelijkse riedel: afwassen, verslag schrijven en plannen voor morgen. Ik zal hier met pijn in het hart vertrekken maar met de voorspelde 30 graden is het wellicht beter om richting kust te rijden. Morgenochtend wil ik eerst nog de opgravingen van Gortys bekijken. Ik heb begrepen dat het hier gaat om de fundamenten van een Grieks badhuis. Na de plannenmakerij ben ik moe maar voldaan gaan slapen. Een fantastische dag!!!