Camperreis Spanje dag 1; van Mechelen naar Marey les Fussey

Naar Midden-Frankrijk

De eerste dag van de camperreis Spanje leidt mij naar Marey les Fussey. De route er naar toe heb ik grotendeels via de snelwegen afgelegd. Niet zo boeiend maar het schiet wel op.

Wat vooraf ging aan het vertrek

Het verlangen naar het voorjaar en een warmer klimaat zorgen er voor dat ik vandaag na het smelten van de laatste sneeuw op pad ben gegaan. Gedurende de afgelopen weken heb ik naast andere werkzaamheden de camper voorbereid. Grote beurt, schoonmaken van interieur en (laten) schoonmaken van exterieur, inkopen gedaan, noodzakelijke dingen veranderd enz.

Na de grote beurt en een grote reparatie (als gevolg van een aanrijding) door het onvolprezen bedrijf Caravan & Camper Limburg bleek dat de rechterband in ca. drie dagen leeg liep. Na een controle en het wederom leeglopen van de band, is de velg (gratis) vervangen. Helaas was hierdoor het probleem nog niet opgelost. Uiteindelijk bleek dat de lekkage zat in het door mijzelf aangebrachte drukmetende ventieldopje: een kapitaalvernietiging van ca. € 5,00 en een investering van € 0,40 voor nieuwe gewone zwarte ventieldopjes op alle banden. Probleem opgelost.

Ik maak deze reis alleen. Irina werkt nog en heeft slechts een beperkt aantal vrije dagen. Ze wil een deel van die vrije dagen besteden aan de zorg voor haar moeder in Riga. Bovendien wil ze op 17 april in Riga zijn bij de herdenking van de eerste sterfdag van haar vader. Hopelijk heeft ze nog mogelijkheden om gedurende mijn reis voor enkele dagen met Alex naar Spanje te komen.

Alex heeft een vakantie ook verdiend. Hij heeft keihard gewerkt aan het laatste jaar van zijn studie International Business bij Zuyd Hogeschool. En dat is niet zonder resultaat gebleven. Geen enkel herexamen en hoge eindcijfers. Wat een verschil met ca. 15 jaar geleden toen hij strikt begeleid moest worden in het maken van zijn huiswerk, want computerspelletjes en buiten spelen waren natuurlijk veel belangrijker. En nu is de situatie omgekeerd. Nu moeten we als ouders hem aanmoedigen om ook even pauze te nemen en naar buiten te gaan. Ik ben heel trots op hem. Zeker omdat ik veel van mijzelf in hem herken: Een pest hekel aan school toen ik jong was maar een geleidelijk steeds succesvollere schoolcarrière (lagere school, mulo, havo, hbo, wo) en een groeiend verantwoordelijkheidsgevoel

Het vertrek is niet geheel zonder zorgen. In december kreeg ik het bericht dat een vriend van mij die ik al bijna 60 jaar ken, geconfronteerd werd met maar liefs 3 ernstige ziektes. Ik was er behoorlijk door van de kook gebracht en heb gedurende enkele weken gedacht om de reis maar af te blazen om bij te dragen aan de mantelzorg. Maar mantelzorg op 250 km afstand is vrijwel onmogelijk en ik ben gerustgesteld dat hij in Amsterdam kan rekenen op een grote vriendenschare die op uitstekende wijze de mantelzorg organiseert. De situatie is nu wat stabieler en ik voel me niet bezwaard om de reis toch maar te maken, ook al glijden mijn gedachten meerdere keren per dag naar hem toe.

Op 14 februari, de dag voor vertrek, nog een mooie avond gehad met een gezamenlijk eten met Irina en Alex. Het was Valentijnsdag dus grote bos bloemen voor Irina en Nordic walking sticks voor Hans. Ik vlieg nu de bergen op denk ik.

Onderweg

Op 15 februari rond 9.00 uur vertrokken. Ik heb eerst Irina naar haar werk gebracht. Was lastig om voor zo lange tijd afscheid te nemen maar Whatsapp maakt dagelijks contact mogelijk.

Het heeft de hele dag geregend en dat deed mij weer denken aan mijn reis door Noorwegen 2 jaar geleden. Het stuk door de Ardennen was mooi. Er lag nog veel sneeuw en dat leverde mooie Breugheliaanse plaatjes op van zijn fantasielandschappen. Donkere, bijna zwarte boslandschappen met scherpe contouren die fel afsteken tegen de besneeuwde vlaktes en heuvels. Er was veel mist en ik verbaasde mij er over dat zo veel Belgen gewoon zonder licht over de snelweg racen.

Daarna via de gebruikelijke weg naar Frankrijk gereden. Vandaag heb ik in Frankrijk voornamelijk gebruik gemaakt van de péage. De alternatieve routes via de RN ken ik grotendeels en ik wil zo snel als mogelijk in warmere streken aankomen. Ik maak gebruik van de télepéage waarmee de tolkosten automatisch via een in de auto aangebrachte tolbadge afgeboekt worden van je bankrekening. Dat scheelt veel wachten in een file, zorgt er voor dat je niet bij sommige tolstations op je kop hangend uit het autoraam geld in een te laag aangebracht bakje moet (mis)gooien of kaarten in sleuven moet manoeuvreren. Dat geldt eveneens voor de tegengestelde beweging: de rekoefeningen die je vaak moet doen om je creditkaart in de sleuf voor de vrachtauto’s te krijgen. Kortom, zonder oponthoud rijd je de tolpoortjes door.

In de middag luister ik naar het verslag van de Olympische Winterspelen (10.000 meter schaatsen heren). Helaas, helaas, helaas is er tegen de (overspannen) verwachting in geen medaille voor Sven Kramer. Het is ook altijd hetzelfde: ben ik een paar uur uit Nederland weg en het loopt allemaal weer volkomen in de soep.

Marey les Fussey

Ik had gepland om vandaag tot Lyon te rijden. Maar zoals gebruikelijk had ik dat te optimistisch ingeschat. Mijn gevoel voor afstand en tijd laat mij vaak in de steek met als gevolg dat ik een overnachtingsplek ten zuiden van Dijon gezocht heb. Die vond ik rond 17.00 uur bij La Maison aux Mille Truffes et Champignons in Marey les Fussey. Normaal gesproken zou mijn verslag hier ophouden maar helaas. Ik werd de weg gewezen naar de overnachtingsplek. Maar dat bleek een heel hobbelig terrein te zijn en dat vertrouwde ik niet helemaal en ik ben dus iets verder gereden om te zien of daar een betere plek was.

Het bleek een doodlopende weg naar een huis te zijn. Ik wilde omkeren maar de berm bleek zo zacht te zijn dat ik met mijn 3.500 kg (inclusief auto en bagage) in de grond wegzakte. Lukte niet om met schep en plastic platen er uit te komen. Een aardige vrouw van het naast gelegen huis bood aan om hulp te roepen. En inderdaad 5 minuten later stond er een tractor klaar met twee man: de burgemeester van Marey les Fussey en zijn zoon. De burgemeester??? Ja, in Frankrijk is de bestuurlijke hervorming nog niet gerealiseerd met als gevolg dat de kleinste dorpen nog vaak een eigen burgemeester hebben. Veelal een invloedrijke landbouwer of wijnboer.

Eerst de opties bekeken wat we het beste konden doen. Achteruit trekken had geen zin want zelfs de tractor zou vast lopen. Vooruit er uit trekken dus. Maar daar deed zich het probleem voor dat ik vlak voor een laag overhangende tak stond hetgeen betekende dat bij vooruit trekken de zware tak over het dak zou bewegen en waarschijnlijk een cabriolet tot resultaat zou hebben.

Wat nu te doen. Ik zag de beide mannen begerig naar de boom kijken en even dacht ik dat ze de boom wilden omhakken. Maar nee, het oog van de vader viel op een vlakbij gelegen omgehakte boom. Hij sleept de boom onder de overhangende tak en met een oerkreet, waarvan zelfs de zoon schrok, trekt de Lord-maire de boom overeind en tilt daarmee de overhangende tak ongeveer een halve meter omhoog. Dat was het sein voor de zoon om de tractor zijn werk te laten verrichten en langzaam werd de camper uit de aarde getrokken.

De hele operatie was gratis. Ze wilde van betaling geen weet hebben en schenen bijna beledigd toen ik aandrong. Daarna hartelijk afscheid genomen en ben ik terug gereden naar een vlakkere en stevigere plek.

Daarna gegeten. Door het oponthoud heb ik het maar bij brood gehouden en daarna dit verslag geschreven. Voor het moment zonder foto’s. Die zal ik later toevoegen. Maar ik heb er heel weinig gemaakt vandaag.