Camperreis Zuidoost Frankrijk dag 5:Van Lods naar Ravilloles

Château Challon

Dag 5 van de Camperreis Zuidoost Frankrijk leidt eerst naar het charmante dorp Château Challon vanwaar de uitzichten adembenemend zijn en waar de bekende vins jaunes geproduceerd worden. Daarna reis ik door naar de overnachtingsplaats Ravilloles.

Vandaag vroeg opgestaan om verder te reizen naar Château Chalon met een overnachting in Ravilloles. Eerst moest chemisch toilet en vuil-watertank geleegd worden en moest de schoonwatertank gevuld worden. Ondanks het feit dat dit de eerste keer was ging het goed. Al het vuil water en chemisch toiletafval zijn in de bestemde putten terecht gekomen. Ik voel me al heel volleerd zo langzamerhand ook al blijf je toch een scherp oor houden voor onverwachte geluiden. Een door de warmte uitzettend knallend pet-flesje doet me in het eerste ogenblik denken dat de hele camper gaat ontploffen.

Sommige dingen begrijp ik nog niet. Waarom kon ik op de camping geen 230 volt krijgen in de bus en waarom doet de omvormer het niet? Ik moet een van de komende dagen maar een drukkere camping opzoeken en aan lotgenoten vragen. Ook vind ik het gasverbruik aan de hoge kant ook al kun je niet precies inschatten hoe vol/leeg de gasfles is. Waarschijnlijk verbruikt de verwarming veel gas. Maar dat is wel nodig want ’s nachts nadert de temperatuur het vriespunt en ’s nachts wil ik het niet kouder dan 15 graden hebben.

Ik moet vandaag ook benzine tanken en boodschappen doen. Het benzineverbruik valt erg mee. Ondanks het feit dat ik veel bochtige en steile wegen heb gereden is het verbruik rond de 1:10. Bij de verkoop was me gezegd dat ik dat alleen op de snelwegen zou halen. Maar al zeg ik het zelf: ik rijd rustig en pas het rijgedrag aan aan de omstandigheden. Het gaspedaal heeft de bodemplaat nog niet gevoeld. Onderweg dus ook boodschappen gedaan. Bij Carrefour. Vreemd die Nederlandstalige verpakkingen. Wat regionale kaas en regionale wijn van de Jura gekocht (vin jaune). Bleek ’s avonds ok te zijn. Maar ook weer niet heel bijzonder. Niets overtreft Jan Peter Reinert. Wel een heel stille supermarkt. Ik vrees het ergste voor AH. Of is die gefuseerd met een ander. Pardon Carrefour is overgenomen.

Château-Chalon

Château-Chalon is overweldigend mooi. Hoog gelegen op een rots in een overigens relatief vlak landschap te midden van de Jura wijngaarden. Het is een van de Plus belles villages de France en daar is geen woord aan gelogen. Je waant je als het ware (ook al moet je daarvoor wat zuidelijker zijn) in een roman van Alponse Daudet. En rustig dat het was… Ik ben hooguit 20 mensen tegengekomen. Terwijl de heenweg het ergste deed vrezen. Veel campers onderweg. Waar die dan naar toe gaan??? Ik weet het niet. Wellicht van de ene grote camping naar de ander. Daar ben ik niet op tegen. Hoe meer massatoerisme hoe beter. Dan komen ze ten minste niet op de plekken die stil dienen te zijn.

Het uitzicht vanaf het hoog gelegen dorpje is adembenemend. En het dorp is prachtig. Er is in honderden jaren nauwelijks iets veranderd. In wat kelders de vin jaune geprobeerd. Maar die ik lekker vond waren onbetaalbaar. Bovendien heb ik slechte ervaring van het meenemen van wijn in een warme auto. Jaren geleden kon ik de hele handel doorspoelen. Heel mooi was de romaanse kleine kerk met een staatsie van goede volkskunst.

Heel bijzonder was de dorpsschool waarvan één klaslokaal voor de toeristen weer in de staat was gebracht van rond de eeuwwisseling. Nog een keer: Alphonse Daudet. Wat me opviel was het hoge niveau van de leerboeken. Zouden ze dat allemaal hebben moeten leren destijds? Wat ook opviel was het prachtige handschrift van de leerlingen en de stijl waarin de 12 jarige Marcelle haar opstel schrijft; heel beschouwend. Wat zou er van die kinderen geworden zijn? Na nog wat door de straatjes geslenterd te hebben ben ik vertrokken naar de eindbestemming van de dag.

De wijnvelden maken plaats voor een hoger gelegen bosgebied: de Haute Jura. En ook zie je dat de architectuur langzaamaan verandert in een meer Zwitserse stijl. Onderweg nog een afschuwelijk ongeluk gezien. Twee motorrijders die waarschijnlijk te hard rijdend uit de bocht gevlogen waren. Toen ik passeerde hoorde ik de trauma helikopter er al aankomen. Ik haaaaat motoren. Wat een ondingen. En wat een onzin als motorrijders mij vertellen dat het zo een gevoel van vrijheid geeft. Wel, dan is het wel heel erg slecht gesteld met dat gevoel van vrijheid. Moet je daar echt voor racen op een motor???

Ravilloles

De overnachtingsplaats is een station van Passion de France en het is gelegen nabij het Atelier des Savoir Faire (mooie combinatie van verschillende woordspelingen). Het doel van de instelling, die met veel subsidie van de grond getrokken is, is om de regionale artisans te verenigen en kennis uit te wisselen opdat de oude ambachten niet verloren gaan. Dat is uiteraard wel belangrijk maar moet daar zoveel (Europese) subsidies aan besteed worden?

De tentoonstelling liet niet zien dat het veel opgeleverd had. Het had veel weg van een plaatselijke souvenir-shop. Wat wel leuk was, was een deel van de tentoonstelling die ging over de colporteurs die vroeger met allerlei zaken in een ‘rugkist’ de boerderijen en dorpen langs gingen om de nieuwste snufjes uit Parijs aan de man te brengen (o.a. brillen en fournituren). De receptie was zo vriendelijk om mijn laptop op te laden omdat de omvormer het nog steeds niet doet.

Daarna nog even in de zon gezeten en gekookt: pasta met groene pesto en kipschnitzel en natuurlijk sla. Nagerecht: brood met de Jura kaas en de witte Jura wijn. En dat alles onder begeleiding van koeien met koebellen die naast de camper staan te grazen. Ook nog het verslag geschreven. Verder nog naar de radio geluisterd. Dat doe ik vaak deze vakantie. Wat opvalt bij de Franse radiostations is het continue gepraat. Doordat ze zo veel spreken worden thema’s behoorlijk uitgediept voor zover ik het ten minste kan volgen.

Heel anders dan in Nederland waarin een thema niet meer dan een paar minuten in beslag mag nemen. Maar ook op de muziekzenders wordt ongelooflijk veel geluld. Het gesprokene is geen inleiding op de muziek maar de muziek is meer een illustratie van hetgeen er gezegd is. Ook bijzonder zijn de Franse pop zenders. Vrijwel geen Engelstalige nummers maar op z’n best een Franse bewerking ervan of, en dat is nog erger: eerst een paar zinnen in het Engels (met zwaar accent) en dan vervolgens weer Franse tekst. De zenders zijn dan ook minder ruig dan elders. Verfranste songs van het niet gewelddadige type en heel veel Franse fluistermeisjes.

Ik weet niet wat ik morgen ga doen. Zien we wel