Wandelen in het koele middengebergte

Op de zevende dag van de camperreis Sardinië staat er een wandeling door het Parco del Limbara op het programma. Hoewel het op 1350 meter hoogte aanzienlijk koeler is dan in de laagvlakte kies ik er toch voor om in de ochtend vroeg te vertrekken.

Een koele nacht

Een  prima nacht gehad. Heerlijk koel; ik hoefde niet eens de koelkast op gas te laten lopen vannacht. Ik word om ca. 7.00 uur wakker en de stilte om me heen is oorverdovend. Slechts vogels verstoren de stilte. Ik wil vandaag een van de wandelingen maken die ik thuis al had uitgestippeld door het Parco del Limbara.

Overigens: wat ben ik blij dat ik de autoroutes en wandelroutes thuis al voorbereid had. Ik hoef de TomTom of de GPS maar aan te zetten en ik kan gaan lopen of rijden. Niets geen gezoek naar het begin, niks geen gezoek naar parkeerplaatsen. Ik word er als een vorst naar toe geleid.

Parco del Limbara

Vanwege de hitte (ook op 1350 meter) wil ik vroeg vertrekken. Na ontbijt vertrek ik naar het startpunt van deze wandeling dat slechts 7 km van hier verwijderd is. Daar aangekomen blijk ik, en dat verbaast mij niets, de enige parkeerder te zijn op het parkeerterrein. Logisch het is maandag, het is vroeg en het toeristenseizoen is nog niet begonnen.

De wandeling door het Parco del Limbara

De wandeling in het Parco del Limbara is niet heel erg lang (9 km) maar ik ken de conditie van de paden niet. Maar het begin ziet er hoopgevend uit: een goed onderhouden grindpad met prachtige uitzichten.

Bovendien door de hoogte van dit gebied is het bloeiseizoen veel later dan op lager gelegen delen. Dus volop bloemen die in bloei staan. Slechts de brem verkeert in het laatste deel van zijn bloeiperiode.

Het stikt er van de vlinders. Ik heb zelden zo veel verschillende vlinders tijdens één wandeling waargenomen. Ik ken ze niet; slechts het citroenvlindertje weet ik een naam te geven.

Parco del Limbara

 

Zonnebril foetsie

De wandeling verloopt voorspoedig tot ik bij een rotsformatie wat foto’s wil nemen. Want dan mis ik mijn zonnebril ineens. Waar kan die zijn? Heb ik hem afgezet toen ik bloemen in de berm wilde fotograferen? Ik kan het me niet herinneren. Maar omdat de wandeling zo makkelijk verloopt, ben ik er niet bang voor om 3 km meer te lopen door op mijn schreden terug te keren en de wandeling weer voort te zetten. Maar helaas de bril kan ik niet vinden. Jammer want het was een goede bril.

Klauteren

Mijn optimisme m.b.t. de steilte en de kwaliteit van de paden blijkt ongegrond te zijn want als ik een scherpe bocht rechts moet maken zie ik een sterk geërodeerde weg voor mij die ook nog eens een paar kilometer lang is. Dus klauteren. Maar met geregeld stoppen en genieten van het werkelijk schitterende bosgebied met de vele vogels en vlinders compenseren het ongemak.

Parco del Limbara

 

Grand Randonnee

Daarna volgt een stuk over een smal olifantenpaadje door een dicht bos heen. Het is een stuk van een van de Grand Randonnees die ik in het verleden veel gelopen heb. Met enige weemoed denk ik er aan terug.

Tenslotte keer ik terug op het pad waar ik ook begonnen ben en vijf uur na vertrek ben ik weer bij het vertrekpunt. En…. de zonnebril lag op de koelkast. Ik ben wel moe maar zeer voldaan dat deze wandeling mij veel makkelijker afging dan de vorige.

Oorspronkelijk had ik mij voorgenomen om in de middag het laatste stuk van de eerste route te rijden maar ik geef me over aan de koelere temperatuur en de schoonheid van dit middengebergte en besluit nog een nacht hier te blijven.

Een echte reiziger of een egoïstische hedonistische escapist?

Ik rijd terug naar de plek waar ik vannacht ook verbleef. Ik slaap ca. 1,5 uur en zet dan de G&C-stoel buiten om verder te lezen in het adembenemende boek Grand Hotel Europa. Ik ben net toe aan een hoofdstuk over toerisme. De vraag die zich stelt is of de frequente reiziger nu zo graag andere landen en culturen wil leren kennen of dat het hier een egoïstisch hedonistisch escapisme betreft. Natuurlijk kies ik voor het eerste maar al doorlezend merk ik dat ook ik trekken vertoon van het tweede. Het gaat te ver om hier dieper op in te gaan maar ik kan iedere reiziger aanraden dit boek te lezen en zichzelf daarmee te confronteren.

De Madonna della Neve

Madonna della Neve

Daarna nog even een rondje om de verblijfplek gelopen: de kapel van de Madonna della Neve, haar zegenende standbeeld (met hamertenen). De op de berg staande zendmasten blijkt niet van het leger te zijn maar van de RAI.

Tenslotte een beetje koken en eten en buiten nog wat lezen en genieten van een ijskoude witte wijn van Reinert en het uitzicht. Dan blog schrijven en naar bed.

Delen met je netwerk?
(Visited 225 times, 1 visits today)