Dag 36: Van Semestene naar Marranca

Terug naar Olbia

Door veel omstandigheden, onrustige nacht gehad. Ik boek op de zesendertigste dag van de camperreis Sardinië mijn ferry terug naar het vaste land van Italië en kan morgen om 12.30 uur vanuit Olbia vertrekken. Ik rijd vast een stuk richting Olbia.

Onrustige nacht

Ik heb slecht geslapen want er waren veel dingen gaande die de nachtrust niet konden garanderen. In de eerste plaats begon het gisteren laat in de avond behoorlijk te stormen. Vervolgens kregen de schapen die ongeveer honderd meter van me verwijderd stonden in hun nachtweide het op hun heupen. Continu geblaat en gerinkel van bellen. Normaliter leuk. Nu even niet. Ook was er nog steeds die scherpe brandlucht. Ramen sluiten was geen alternatief want de camper was onverdraaglijk warm

De volgende dag begon het lawaai al vroeg. Rond 5.00 uur maande de herder zijn kudde met luide stem om op weg te gaan naar een nieuwe weide. Al vóór het licht werd vlogen er al weer blusvliegtuigen af en aan van de zee naar de plek waar het gisteren brandde. Waarschijnlijk nablussen. Een helikopter cirkelde voortdurend rond om de blusactie te coördineren.Semestene

Kortom vrij weinig geslapen. Ik besluit om vanochtend al richting Olbia te reizen, de vertrekhaven naar het vasteland van Italië. In het eerste het beste dorp waar een behoorlijke internetverbinding was heb ik de ferry kunnen boeken. Morgen vertrekt hij op 12.30 uur maar je moet twee uur van te voren aanwezig zijn. Uit de heenreis bleek dat 1 minuut ook al voldoende was. Maar je wilt uiteraard de organisatie niet onnodig tot last zijn.

Het eerste gedeelte van de route van vandaag gaat door het wat saaie graangebied maar voorbij Ozieri krijg ik nog een afscheidscadeautje van Sardinië. Ik rijd door een prachtig berggebied: de Monti di Ala. Ongeveer 30 kilometer voor Olbia besluit ik niet verder te rijden. Te moe.

Marranca

Ik stop bij een niet zo mooi kerkje in Marranca maar als ik een zijpad inloop zie ik een veel mooier plekje midden in een kurkeikenbosje. Daar ga ik dus alvast staan voor de overnachting. Ik lunch er, ik kijk wat rond en posteer me in de C&G-stoel in dat kurkeikenbosje om van het uitzicht te genieten en wat te lezen. Het is een goddelijke locatie. Ik kan zowaar in de zon zitten want in de schaduw is het te koud. Echt waar.

Marranca

Ik merk dat de kurkeiken nog niet zo lang geleden ‘ontkurkt’ zijn. Op de bast van de kurkeiken zie ik een verticaal vers snijspoor waarmee de stam van de eik van zijn kurk ontdaan wordt; alsof zijn jas uitgetrokken wordt. Het lijkt wel of de ontkurkte eiken benen met zwarte kousen zijn.

Marranca

Rond 19.00 uur stopt er een Volkswagen op het pad waar ik sta en een jonge vrouw heet me welkom en vraagt me om alsjeblieft geen afval achter te laten. Hè dat was ik nu juist van plan om hier mijn zakken met afval achter te laten. Ze wil ook even de camper bekijken en ze is natuurlijk welkom. Ook zij is weer verrast door de voorzieningen. Als dank voor de rondleiding doet ze de achterklep van haar auto open en geeft mij augurken en tomaten. Genoeg voor een hele week. En wat voor komkommers! Niet die waterige smaakloze, maar qua vorm perfecte stokken als bij ons. Maar lelijke puisterige dof gekleurde komkommers. Maar wat een smaak!!!

De rest van de avond verloopt zoals gebruikelijk. Het is vandaag een heel stuk koeler geworden. Als er vannacht nu ook geen lawaai is zal het slapen wel lukken.

Delen met je netwerk?
(Visited 98 times, 1 visits today)