Dag 18: Van  Reitano naar Castelbuono

Weer een rit en bezoeken aan de Madonie

Vandaag weer een rit door de Madonie gemaakt met bezoeken aan Cefalu, een mislukte poging om Sant’Agata di Melitello te bezoeken en het gelukte bezoek aan het Santuario Maria S di Gibilmanna, en het nog meer geslaagde bezoek aan Castelbuono. (103 km).

Schoonmaak

Ik sta relatief vroeg op en wil eerst de camper een flinke schoonmaakbeurt (van binnen) geven. Al is het maar een paar vierkante meter, je bent er toch al snel een uur mee bezig. Daarna via de rustige autostrada naar Cefalu gereden. Daar heb ik de noodzakelijke boodschappen gedaan.

Cefalu

Cefalu lijkt mij een levendig en druk maar toeristisch plaatsje toe. Het uitzicht op de zee is mooi maar de stad is zodanig druk op deze zaterdag dat ik het maar bij een oppervlakkige indruk laat.

Sant’Agata di Melitello

Vanuit Cefalu rijd ik weer naar het zuiden door de Madonie. Eerst wil ik stoppen bij Sant’Agata di Melitello, een kloostercomplex. Maar dat gaat niet lukken want de weg is te steil en te smal.

Het gaat heuvelop en ik vind het wel wat steil maar er staat geen waarschuwing of wat dan ook. De weg wordt nog steiler en smaller en het lijkt mij niet gezond om door te gaan. En dat wordt bevestigd door iemand die hier woont en vanaf boven komt rijden. Hij woont daar in de buurt en heeft al -tig maal aan de gemeente gevraagd om een waarschuwingsbord te plaatsen maar nee hoor, wel toezeggingen maar niets doen.

Er zit dus niets anders op om te keren. We overleggen er even over hoe we dat het beste kunnen doen; hij aan de ene kant van zijn Fiat 500 en ik aan de andere kant. Maar ineens zie ik de Fiat langzaam in beweging komen en ik ben goddank zo alert dat ik het portier van zijn Fiat 500 open ruk, er in spring en de handrem bijna uit de bodem van zijn auto ruk. Gelukkig alles net op tijd. Het zou toch te gek zijn als mijn zware camper aan gort zou worden gereden door een Fiatje 500!

Maar daarmee is het probleem niet opgelost; keren gaat niet dus de enige optie is om ca. 200 meter langzaam achteruit te rijden om daar bij een inrit proberen te keren. Na veel gemanoeuvreer en aanwijzingen van de inmiddels vele bestuurders van andere auto’s is het uiteindelijk gelukt. Goede  oefening in achteruit inparkeren en de hellingproef.

Santuario Maria S di Gibilmanna

Ik laat mijn bezoek aan Sant’Agata di Melitello voor wat het is en rijd door naar het Santuario Maria S di Gibilmanna.

De abdij is gelegen op een makkelijk te bereiken heuvel (eindellijk, zucht). Hij is prachtig gelegen maar er is niemand te bekennen. Toch worden er nog steeds dagelijks missen gelezen en het ziet er naar uit dat de abdij veel meerdaagse bezoekers heeft om deel te nemen aan de talrijke activiteiten die ze organiseren. Maar ik heb geen mens gezien ook al staan er enkele auto’s. Waarschijnlijk observeren ze mij vanachter hun kloostergordijntjes.

Castelbuono

En dan volgt er een bezoek aan Castelbuono. Typisch zo een bezoek dat de grote verrassing is tijdens dergelijke reizen (tot op heden). De weg er naartoe is alleen al de moeite waard.

Wat is de Madonie toch een prachtig gebied. De weg is voor een groot gedeelte erg slecht met veel ingestorte weghelften, veel kuilen en nog meer hobbels.

Als ik in Castelbuono aankom parkeer ik op de plek die ik van te voren voorzien had. Het is totaal niet druk. De parkeerplaatsen zijn op lange na niet vol. Weer zo een voordeel van in het voorjaar reizen.

Het stadje is wonder- en wonderschoon. Het vormt in dit seizoen voor mij het voorbeeld van een mooie oude stad maar een stadje dat nog steeds zeer leefbaar is. Het is naast mooi ook heel levendig met een bijzonder goede sfeer.

Er zijn verschillende mooie kerken en die ook nog eens open blijken te zijn en de kunstschatten zijn niet overgeplaatst naar een museum. Zo kan het dus ook.

Er is een prachtig intiem pleintje met daaraan gelegen de Chiesa di San Francesco, er is een prachtig fontein uitbeeldend de Venus Ciprea maar het hart van het stadje is het gezellige uitgaanspleintje met daaraan gelegen de prachtige Matrice Vecchia, een onregelmatige vijf(!)-beukige kerk met nog restanten van mooie fresco’s en andere kunststukken.

Er is ook nog een kasteel dat in restauratie is maar een interessant museum blijkt te zijn. Dat wil ik morgen bezoeken omdat morgen veel regen wordt voorspeld.

Zoals gezegd is het pleintje grenzend aan de Matrice Vecchia en het politiebureau (mooi oud gebouw) het hart van het stadje. De politie heeft de wind er onder, want als kinderen wat al te enthousiast rondrennen in het portaal van de kerk, blaast een van de wachtdoende agenten fors op haar fluitje. Vinger waarschuwend in de lucht en het is weer rustig. Moet een Amsterdamse agent eens wagen om te doen: kindermishandeling en kwetsing van de kinderziel. We kennen geen bromsnorren meer.

Het valt me ook op dat er een heel breed winkelaanbod is. Goddank zie ik niet veel souvenirshops maar wel veel winkels voor de dagelijkse benodigdheden. Allerlei levensmiddelenwinkels, veel schoenwinkels, zelf een winkel geheel gespecialiseerd in sneakers (want wie draagt er nog ‘gewone’ schoenen?), een echte barbier, veel kledingwinkels, zelfs een gespecialiseerde winkel in pyjama’s en zowaar ook nog twee boekwinkels. Kortom je hebt niet het idee dat je in een toeristenoord rondloopt. Zal in de zomer wel anders zijn. Hopelijk kunnen ze weerstand bieden aan de wenkende toeristeninkomsten.

Ik loop bijna drie uur door het stadje heen en ik ben onder de indruk! In een van de zijstraatjes staat een bakker zijn bestelwagen schoon te maken. Ik gebruik mijn gebruikelijke truc maar weer: que bella citta! Hij bevestigt het van harte. Ik zeg hem dat mijn vader ook broodbakker was. Dat maakt de tong los bij hem. Maar veel ontgaat me. Dit is het soort Italiaan dat als je hem niet begrijpt hij gelijk sneller en vooral harder gaat spreken alsof hard praten het begrip van het Italiaans doet vergroten bij mij. Maar hij was in ieder geval heel enthousiast over zijn stad en zijn vak.

Overnachten in de Madonie

Het is bijna de hele dag mooi weer geweest. Morgen ziet het er naar uit dat er veel regen zal vallen. Mooie gelegenheid dus om het kasteel te bezoeken. Maar eerst rijd ik het stadje weer uit om een overnachtingsplek te vinden. En die vind ik, en wat voor een. Uitzicht op brem en een prachtig dal. Doodstil op een enkele vogel na. Ik zit bijna 2 uur niets doende van het uitzicht te genieten.

De lucht krijgt al donkere en dreigende wolken; tijd om naar binnen te gaan. Er moet nog gekookt worden.

Het wordt vanavond zalm tortellini (vers gekocht) met Romeinse sla met tomaten en lente-ui in een fantastische Siciliaanse olijfolie en kruiden geplukt vlak naast de camper. Niets meer aan doen. Oh ja wel nog een heerlijke witte wijn gedronken die ik van huis meegenomen had. Beter dan ik vermoedde: een Siciliaanse Vermentino.