Dag 13: Van Braganca naar Vila Nova de Fox Coa

De zegeningen van een land dat zich (nog) niet heeft overgeleverd aan het neoliberalisme

Oeps, dag 13, als dat maar goed gaat. Maar het gaat goed. Ik bezoek eerst het kasteel van Bragança en vervolgens rijd ik een mooie niet te lange route naar het zuiden richting het Douro-dal om dan aan te komen in Vila Nova de Foz Coa. Ik vind een mooie overnachtingsplek vlak langs de wijnterrassen die zo kenmerkend zijn voor Portugal. (141 km).

Het kasteel van Bragança

Ik ben al voor 9.00 uur op weg naar het kasteel van Bragança. Dat is nog volledig in takt en is ook adequaat gerestaureerd.

Het is aan het einde van de twaalfde eeuw gebouwd en later is er een tweede omwalling aan toegevoegd. Vroeger was de hele plaats Bragança gevestigd binnen de muren van het kasteel.

Ook die huizen zijn nog volledig bewaard gebleven en er wonen ook mensen met alle activiteiten die daarbij behoren zoals kerk en cafés.

Je kunt de hele omwalling belopen langs de diverse verdedigingstorens en je hebt een fraai uitzicht op het dorpje binnen de muren en op het landschap buiten de muren.

Op weg naar de vallei van de Douro en een beetje economie

Ik rijd over mooie en goed te berijden provinciale wegen in zuidelijke richting. Het is prachtig weer en er is nog minder verkeer dan gisteren op de weg. Dat verbaast me toch een beetje zo weinig verkeer. Ligt het aan het Paasweekend? Zijn de Portugezen zo verknocht aan hun huis (zie gisteren) dat ze zelfs het weekend er niet op uitgaan of is het dat de benzineprijs inmiddels zo hoog geworden is dat zelfs een klein ritje een vermogen is voor het lagere gemiddelde loon in Portugal dan bij ons. (gemiddeld jaarsalaris Portugal € 39.491,–; gemiddeld jaarsalaris Nederland € 67.914,–). Dat zijn grote verschillen maar dat verklaart ook gelijktijdig dat je vaak voor nog geen €40,– met een vol boodschappenkarretje de supermarkt uitrijdt. Maar de benzineprijs is vrijwel gelijk aan die van Nederland en dus super duur.

Over de hele stille weg rijd ik door een veranderend landschap, slaperige dorpjes en steeds meer olijfboomgaarden en steeds groter wordende wijngaarden.

Ook kom ik weer door een gebied waar veel stuwdammen net zijn gebouwd of nog in aanbouw zijn. Ze dienen voor waterbeheer en voor het opwekken van elektriciteit.

Iedere dag sta ik weer versteld van de kwaliteit van de nieuwe architectuur. Niet alleen van de woonhuizen maar zoals hier afgebeeld een abri en een crematorium.

Hoe organiseert Portugal toch al die gemeenschapsvoorzieningen?

Ik heb het al eerder geschreven maar de wegeninfrastructuur verkeert in een uitstekende conditie. Zelfs de kleinste gaatjes worden vrijwel gelijk gerepareerd. En ook hier weer: als ik door de stadjes heenrijd verbaas ik me weer over de goede huisvesting van de Portugezen. Ook zijn er veelal een sporthal en een zwembad aanwezig.

Ligt het wellicht aan de vrijwel constante aanwezigheid van de Partido Social Democrata in de Portugese regering (als coalitieleider of als coalitielid) sinds 1974 (de anjer revolutie)? Ik vermoed het als je ziet hoe goed de volkshuisvesting en de infrastructuur hier georganiseerd zijn en het openbare leven. Dat is nog eens iets anders dan het neo-liberale beleid in Nederland: Cultuur subsidiëren? Niet nodig je kunt ook een cd beluisteren in plaats van naar een concert te gaan. Museum bezoeken? Je kunt toch ook goede foto’s bekijken? Onderwijs belangrijk? Omlaag met de rijksbijdrage! Gezondheidszorg? Lang leve de marktwerking. Zo die frustratie is er even uit.

Het Parque Archeologico do Vale do Coa in Vila Nova de Foz Cao

Uiteindelijk kom ik op de eindbestemming aan: Vila Nova de Foz Cao. Ik ben al wat laat dus ik bezoek de stad niet die in de gidsen ook niet als heel bijzonder wordt beschreven. Ik rij gelijk door naar het Parque Archeologico do Vale. Dit is een heel bijzonder archeologisch park: 1200 kunstuitingen in meer dan 80 locaties. Daardoor dus ook op de werelderfgoedlijst van de Unesco gekomen. Het museum is al bijzonder maar een bezoek langs diverse sites met een terreinwagen is nog bijzonderder. Zonder enige verwachting vraag ik of er nog plaats is bij een van die excursies. Antwoord: ‘nee helaas’. ‘Ook niet voor slechts één persoon die er meer dan 2500 km voor gereisd heeft en die morgen 72 jaar wordt?’ ‘Nou’ zegt ze lachend ’tegen zo veel charme ben ik niet opgewassen, ik zal even kijken’. En inderdaad blijkt er morgen rond 9.00 uur nog één plaatsje vrij te zijn. Dan bezoek ik dat museum dan ook maar morgen na de excursie.

Overnachtingsplek

Ik rijd verheugd het stadje weer uit via zo maar een lokale weg in de hoop een mooie overnachtingsplaats te vinden.

En die vind ik dan ook. Op een grote parkeerplek met uitzicht op de wijngaarden die zo kenmerkend voor Portugal in terrassen zijn opgebouwd. Het is nog heel warm dus snel de G&C-stoel uit de camper en te midden van voorjaarsbloemen genieten van het mooie uitzicht met een koud glas witte wijn.