Camperreis Spanje dag 54; van Villareal de San Carlos naar Jaraicejozee

Regen, regen, regen, kou, kou, kou

Vandaag op de 54^e dag van de Camperreis Spanje slechts een korte post. Er valt zo veel regen en het is zo koud dat ik de invulling van de dag beperk tot een korte rit. Geen kans om een wandeling te maken of iets anders te doen.

Gisterenavond laat begon het al te regenen en dat heeft het de hele nacht gedaan. Het ziet er naar uit dat de dag van vandaag niet veel beter zal worden. De meerdaagse weersverwachting liegt er ook niet om: regen tot zaterdag. De temperatuur is ook fors omlaag gegaan: 7 graden. Ik las in de krant dat in De Bilt nog nooit zo een warme aprildag was geregistreerd als gisteren. Nou, geniet er van zou ik zeggen. Ik vang de regen en de kou hier wel op.

Toch ga ik maar op pad in de hoop, tegen beter weten in, dat het droger wordt en dat ik toch nog iets buiten kan doen.

Ik ga eerst naar het bezoekerscentrum van het Park Monfragüe. Het is er uiteraard niet druk. Er staan wat mensen in veelkleurige regencapes wat kouwelijk te simmen voor de deur. Het is geen uitgebreid bezoekerscentrum wat ik wel verwacht had. Op mijn vraag wat ik het beste met de regen kan doen komt geen antwoord waar ik wat aan heb. Wel wordt me een kaart met wandelroutes in de hand geduwd. Voor betere tijden.

Ik volg een route langs de noordoever van de Taag. Hij is heel mooi maar een beetje deprimerend met die regen en die donkere wolken. Toch besluit ik om de regentijd maar in lijdzaamheid door te komen en te wachten tot die voorbij is want na zaterdag worden er warme en zonnige dagen voorspeld. Volgens mij gaat dan de flora exploderen en dat wil ik meemaken. Dan maar wat minder tijd in het noorden doorbrengen.

Over exploderen gesproken: als ik het park uitrijd kom ik bij het dorp Almaraz uit. Ik merk ineens dat er vele hoogspanningslijnen naar het dorp leiden en wat ik vrees blijkt waar te zijn er komt een gebouw met twee koepels in het vizier. Op, naar ik schat, nog geen 20 km van dit schitterende natuurpark is er een kerncentrale gebouwd. Nabij de kerncentrale ligt er boven een meer een dikke zich steeds verder ontwikkelende wolk die waarschijnlijk gevormd wordt door uitgestort verwarmd koelwater.

De kernenergielobby zal wel een verhaal hebben dat dat goed met elkaar samen gaat. Immers geen nadelige ecologische invloeden. Nee inderdaad, op korte termijn niet zo veel nadelige invloeden maar dan zwijgen we maar over de lange termijn en de kans op ongelukken die onoverkomelijke problemen met zich meebrengen.

Ik overbrug de Taag, die overigens veel breder is dan ik mij voorstelde, en ik sla tenslotte in de buurt van Jeraicejo een zijweg in die mij langs de oevers van de Arroyo de la Vid brengt. Een mooie plek bij een hoge stenen brug die de vorige lagere brug overbodig maakt. Hij staat een beetje uitgeput en doelloos half in het water. Mooie overnachtingsplek lijkt mij.

De rest van de middag, want het is pas 14.00 uur, werk ik de blog bij en lees ik de tijd weg.