Camperreis Sardinië dag 1: Van Mechelen naar Chaugey

Reisdag door België, Luxemburg en Frankrijk

De voorbereiding van de reis is niet probleemloos verlopen maar tenslotte is het gelukt om de technische problemen toch op te lossen. Voor een geldige toegang door België, Luxemburg, Frankrijk en Italië moet ik binnen 48 uur na een negatieve PCR-test over de Frans/Italiaanse grens heen gaan. Dat betekent dus een vrij eentonige rit over autowegen en geen tijd voor uitstapjes en pauzes op mooie plekken. Een beetje saaie dag dus.

Camperproblemen

De week voor mijn vertrek heb ik de camper nog even laten nakijken. Bovendien moest de jaarlijkse APK-keuring nog plaatsvinden. Helaas bleek bij de inspectie dat de dynamo op zijn laatste benen liep en dus vervangen moest worden. Dure grap. De zaterdag voor mijn vertrek kon ik de camper ophalen. De zondag besteed aan het inladen van de camper. Dat had ik twee jaar niet gedaan dus de routine was er een beetje weggezakt. Maar dankzij de inventarislijsten is het toch nog snel gebeurd. Voor de zekerheid heb ik alle apparatuur ook nog maar even getest. O.a. de inverter (het apparaat dat 15 V stroom omzet naar 230 V stroom).

En daar ging het mis. Nadat ik de inverter aangezet had hoorde ik de bekende piep maar gelijk daarna hield de inverter er mee op. Na diverse mensen geraadpleegd te hebben bleek dat ik zelf de oorzaak van het probleem was: ik had de camper op de 230 V stroom van mijn huis aangesloten en daarna de inverter aangezet. Dus i.p.v. een toevoer van 15 V kreeg de inverter een shot van 230 V. En dat was te veel van het goede. Kapot. Maandag op zoek gegaan naar een reparateur of iemand die een vervangend apparaat kon installeren.

Mijn eigen garage is maandag gesloten en bij andere garages kreeg ik nul op het rekest (te druk, te ingewikkeld enz.). Dan maar de gok wagen om op dinsdag, mijn eerste reisdag, bij mijn eigen garage langs te gaan. Ik stond er vroeg voor de deur en het technisch opperhoofd André, gewoonlijk niet het zonnetje in huis, was een en al behulpzaamheid. Binnen een uur was de nieuwe inverter ingebouwd en alles werkte weer. Ook kreeg ik de toezegging dat bij de volgende beurt er een beveiliging ingebouwd zou worden zodat het probleem niet opnieuw zou kunnen optreden. Daarna dus op weg naar het zuiden.

De PCR-test.

Om een corona-reiscertificaat te krijgen voor de doorreis door België, Luxemburg, Frankrijk en Italië, heb ik de dag vóór vertrek laat in de middag een PCR-test gedaan bij  Spoedtest met meerdere vestigingen in Nederland. Dat ging erg soepel en na enkele uren ontving ik, zoals te verwachten was, een negatieve uitslag. Ik kan dus op pad gaan. De testen zijn 48 uur geldig. Er is dus geen tijd om langzaam door deze landen naar Italië te reizen. Maar in twee dagen moet dat geen probleem zijn.

Denken over ‘het leven’

De route van vandaag heb ik al talloze keren gereden en gezien de 48 uur die ik heb om over de Italiaanse grens te komen kan ik me geen alternatieve route veroorloven of tussentijdse bezoeken inplannen. Het was gelukkig niet zo druk en de reis is goed verlopen. Er was dus ruim de tijd om over ‘het leven’ na te denken. Ik ben meer dan twee jaar niet meer op reis geweest, afgezien van een kort uitstapje naar Bretagne. De oorzaak daarvan waren tal van gezondheidsproblemen.

In de eerste plaats natuurlijk de gezondheidsproblemen van Irina. De operaties, de niet afgemaakte chemo i.v.m. ernstige polyneuropathie en ander malheur. Maar alles is gelukkig in veel beter vaarwater gekomen en alhoewel de neuropathie niet geheel verdwenen is, gaat het nu veel beter met haar dan de artsen ooit verwachtten. Nu maar hopen dat de halfjaarlijkse controles gunstige uitslagen zullen opleveren.

Dan was er het overlijden van Ruud, een vriend die ik al meer dan 60 jaar had. Een aangrijpend verlies want er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk Maar er is veel dankbaarheid voor zijn decennia lange vriendschap.

Aan het begin van de corona-crisis is mijn vroegere mede directeur van ons onderzoeksinstituut overleden aan de gevolgen van Corona. Het ene moment was hij nog flink aan het wandelen in de Hymalaya en nog geen 3 weken na terugkomst is hij bezweken aan die rot ziekte.

Dan was er nog Gerard, die op bijna 90-jarige leeftijd thuis gevallen is en als gevolg van die val in vele afdelingen van het ziekenhuis en in veel verpleeghuizen heeft moet verblijven. Maar wat was hij sterk: twee keer is er corona bij hem geconstateerd en twee keer overwonnen. Na aanvankelijk hoopvolle ontwikkelingen is hij tenslotte vredig ingeslapen. Ik ben blij dat ik in de laatste maanden van zijn leven voor hem van betekenis kon zijn.

En dan waren er nog problemen met onze zoon Alex die een niet veel voorkomende bloedziekte heeft en daar soms zo veel pijn van heeft dat enkel nog op morfine gebaseerde medicatie helpt. Hem pijn te zien lijden gaat mij door merg en been. Maar er is perspectief: nog dit jaar zal hij geopereerd worden in de verwachting dat hij dan verder probleemloos kan leven. We kijken er naar uit.

En tenslotte ikzelf. Na een korte periode van hartritmestoornissen merkte ik na een wandeling dat ik geen teksten meer kon lezen op het beeldscherm. Een tia? Alle is onderzocht door de neuroloog en de cardioloog maar er is geen bevestiging gevonden. Toch maar bloedverdunners blijven slikken voor de zekerheid. Achteraf concludeerde de cardioloog dat het slechts een heel milde variant van ritmestoornissen betrof dat makkelijk opgelost kon worden.

Tja, en moet dat alles in een reisblog? Nee natuurlijk niet, maar tijdens de eerste uren van de reis zonder beschikbare afleiding werd ik gedwongen om mijn gedachten over de afgelopen periode te laten gaan. Want het was allemaal wel een beetje te veel van het slechte. Het was mooi om al deze vriendschappen en liefdes de revue te laten passeren en de grotere betekenis ervan weer eens ervan te onderkennen. Bovendien was het goed om wat relativerend te kunnen nadenken over de huidige nationale situatie waar mensen zich vreselijk kunnen opwinden over vaak kleine rimpelingen in het leven die vaak te groot gemaakt worden.

Verslingerd aan de podcast

Ik heb uiteraard niet de hele reis over ‘het leven’ nagedacht. Dat zou te veel zijn. Sinds korte tijd luister ik veel naar podcasts. Voor deze reis heb ik de  podcast van David van Reybrouck gedownload over zijn boek Revolusi

Ik had heb boek een paar weken geleden al gelezen maar de podcast is meer dan een verdubbeling van het boek. Niet in de laatste plaats door de ‘sappige’ manier waarop Van Reybrouck zijn verhaal vertelt. Het gaat over het onafhankelijkheidsstreven van Indonesië. Hij maakt veel gebruik van ‘oral history’ hetgeen de podcast nog levendiger maakt. Bovendien is het goed dat deze beschamende geschiedenis voor Nederland door een niet Nederlander wordt beschreven. Dat levert een minder gekleurde en dus minder rooskleurige geschiedbeschrijving op. Ook als je het boek (nog) niet gelezen hebt is het boeiend om deze podcast te beluisteren.

Overnachting aan de Saône

Na de hele dag dus over de peage gereden te hebben vind ik het rond 19.00 uur wel welletjes en ga ik op zoek naar een overnachtingsplek. De onvolprezen app Campercontact leidt mij naar een overnachtingsplaats aan de Saône met een prachtig uitzicht op een dode rivierarm. In de avond een oorverdovend vogelconcert en in de nacht een even oorverdovend kikkerconcert. Snel iets eenvoudigs gekookt en daarna ook snel deze post geschreven.

Delen met je netwerk?
(Visited 427 times, 1 visits today)