Dag 27: Van Casal de Serra naar Campelos

Een klein stadje met een enorme museumcampus

Vandaag weer een stuk in de richting van Lissabon gereden. Het zal niet zo spectaculair worden als gisteren want er zijn weinig plaatsen die ik passeer die warm aanbevolen worden: Constancia, Almourol, Sentarem, Caldas da Rainha. Het kan niet elke dag de hoofdprijs zijn. (157 km).

Vanochtend niet zo heel vroeg weggereden. De eerste stop ligt slechts op een paar kilometer afstand: Constancia. Dit stadje staat bekend als de bloemenstad met een gedeeltelijk authentiek centrum.

Constancia

Bij het begin van het dorp staat aan één kant van de weg een rijtje kunstbloemen van ca. 1,5 m hoog. Dat belooft dus wat.

Maar helaas de belofte wordt niet ingelost. Het dorp ziet er aardig uit maar bloemen: ho maar. Ik loop wat door het dorp heen en klim naar de niet zo heel bijzondere kerk omhoog en besluit dan om maar weer verder te trekken.

Almourol

In Almourol staat, hoe kan het ook anders, het Castelo de Almourol. Het kasteel werd gebouwd door de tempeliers. En dan weet je het wel: het is weer een fors verdedigingskasteel met hoge vestingmuren en maar liefst 10 torens. Het kasteel ligt midden in de rivier de Taag en je kunt er met een bootje naar toe varen. Maar het interieur schijnt niet zo heel bijzonder te zijn. Verder dus maar.

Een landbouwgebied en nieuwe wijnbouw

Ik rijd nu een ruim landbouwgebied in dat later overgaat in een gebied met wijngaarden. De wijnen die daar gemaakt worden schijnen in trek te zijn want ca. 25 % van de wijngaarden bestaat uit nieuw geplante stokken. Ook al is het een landbouwproductiegebied. Het is geen saai gebied. Leuke dorpjes met wel heel kleine huizen die hoe verder ik het landschap intrek steeds witter worden. De dorpjes worden veelal verbonden door wegen met aan weerszijden platanen.

Het blijkt ook een gebied te zijn waar veel verzet geboren werd in Portugal. De communistische partij Portugal is er nog steeds actief getuige de banieren die in een aantal dorpjes aan de straatlantarens zijn bevestigd.

Santarem

De centrumstad van dit gebied is Santarem. In deze stad schijnt een heel levendige markt te zijn in een authentieke markthal met veel tegelversiering. Als ik er aan kom: gesloten wegens restauratie. Er zijn wel erg veel gebouwen gesloten op deze reis.

Daarnaast is Santarem bekend om zijn illustere bewoner Saigueriro Maia die als legerkapitein een van de hoofdrolspelers was in de Anjerrevolutie van 1974. Maar het is lastig hier iets over hem terug te vinden. Dat komt niet op de laatste plaats omdat de hele stad verbouwd lijkt te worden. Geen parkeerplekken en overal omleidingen.

Het ceramiekmuseum van Caldas da Rainha

Tenslotte kom ik Caldas da Rainha aan. Een regionale hoofdplaats. Ik werd aangeraden daar het bijzondere ceramiek museum te bezoeken. Dat museum is gelegen in het prachtige voormalige woonhuis van de verzamelaar van de collectie. Nou ben ik zelf niet zo een liefhebber van ceramiek, na dit museum bezocht te hebben ben ik dat nog minder. De benedenetage is aan het oude ceramiek gewijd en met name door de tegelcollectie en de serviezen (Delfts blauw) is dit nog de moeite waard.

Maar op de eerste etage is de collectie van iets latere datum tentoongesteld. En dan wordt het een opeenhoping van ongein. Drukke serviezen waaruit blijkt waarvoor de onderdelen bestemd zijn tot en met ‘leuke tafereeltjes’ zoals dronken monniken.

Op de tweede etage wordt aandacht besteed aan de eigentijdse ceramiek. En dan kan je niet anders concluderen dan dat de kwaliteit van dit soort ceramiek heel wat minder is dan in de beeldhouwkunst en de schilderkunst is gepresteerd. Om het niveau wat op te krikken hebben ze er ook maar een kast Murano-glas in gezet terwijl dat dus helemaal niet tot de ceramiek gerekend kan worden.

Een museumcampus

Als ik weer buiten sta zie ik aan de andere kant van de straat een nieuw museumgebouw dat gewijd is aan de beeldhoud collectie van Barata Feyo. Nou, nou een heel museum voor één kunstenaar?

Maar het kan nog gekker want uit de folder blijkt dat deze gemeente niet één zo’n museum heeft, niet twee en niet drie maar zeven!

Ze zijn alle gevestigd op een campus en de motivatie die de gemeente geeft is dat men het cultureel erfgoed van de gemeente en regio wil veilig stellen. Waar vind je nog zulke initiatieven.

Ik bekijk ze niet allemaal. Ik kies er twee uit: Barata Feyo (beeldhouwer) en de schilder Maria da Conceicao Nunes. Het werk van de tweede kunstenaar bevalt me meer dan van de eerste.

Dat  komt wellicht ook door de thematiek die gekozen is: bij Feyo was dat, religieuze kunst en opdracht kunst en koppen van plaatselijke vooraanstaanden. Nunes werkt veel meer vanuit haar persoonlijke beleving.

Overnachten in de wijnvelden

Inmiddels is het al weer 16.00 uur geworden en nadat ik me vast had gereden in de stad maar er ook weer uitgekomen ben, rijd ik nog wat door richting kust. Ik vind mijn overnachtingsplaats aan de rand van een wijngaard.