Reparatie verlichting en bumper

De achtentwintigste dag van de camperreis Sardinië heeft in het teken gestaan van het uit een greppel lostrekken van mijn camper en het repareren van de daardoor geleden schade. Sorry mensen maar door al dat gedoe heb ik niet al te veel foto’s gemaakt.

De camper is weer bevrijd

Ondanks het hellend vlak van de camper heb ik toch redelijk goed geslapen. Alleen werd ik af en toe wakker van ‘geweerschoten’ die automatisch afgevuurd werden om ongedierte bij de meloenen in het veld weg te houden.

Om 6.30 uur word ik wakker door veel geluid buiten. De arbeiders voor het oogsten van de  meloenen zijn aangekomen en hebben twee tractoren bij zich. Ik loop naar ze toe en probeer zo goed en zo kwaad als dat gaat mijn probleem uit te leggen. Dat wordt gelukkig begrepen en voor de tractor uitrennend begeleid ik een tractorbestuurder naar de vastzittende camper.

Van de kust naar het moeras

De zevenentwintigste dag van de camperreis Sardinië begint met een wandeling langs de kust bij Porto Palma. Het is helaas niet zo erg helder weer. Daarna verder gereisd naar het noorden. Een afwisselende route. In Oristano een wandeling door het oude centrum gemaakt. Daarna het voormalige moerasgebied ingereden dat nu een vruchtbaar landbouwgebied is. Daar langs een van de vele akkers een overnachtingsplek gevonden.

Wandeling Porto Palma

Op 6.30 uur opgestaan en om 7.00 uur de paar kilometer gereden naar Porto Palma waar de kustwandeling begint. Het is een wandeling die goed te doen is. Slechts in het begin zijn er enkele heel steile gedeeltes en het pad is er vaak slecht en de zee ligt diep beneden mij.

De Costa Verde

Op de zesentwintigste dag van de camperreis Sardinië ben ik vroeg opgestaan om van de koelte van de ochtend gebruik te maken bij een wandeling door de wandelende duinen. Daarna heb ik het mijnbouwmuseum bezocht. Vervolgens nog een 20 km naar het noorden gereden naar de kustplaats Porto Palma waar ik morgenvroeg een kustwandeling wil maken.

Wandelende duinen

Zoals met mezelf afgesproken sta ik vanmorgen om ongeveer 5.30 uur op om na ontbijt rond 6.00 uur te vertrekken voor een wandeling door het gebied van de wandelende duinen van de Costa Verde.

Wandelende duinen??? Ja, wandelende duinen. Het zijn duinen die vaak matig begroeid zijn en door de wind steeds de neiging hebben om op te schuiven. De wortels van de beplanting houden ze immers niet hun plaats. Ik heb wandelende duinen eerder meegemaakt in de zuidwest hoek van Spanje maar die waren niet zo spectaculair als hier. De duinen hier zijn vaak hoger dan 50 meter  en je ziet ze bijna als een zandlawine op je af komen.

De moeilijkheid voor wandelaars van wandelende duinen is dat, als de beschrijving van de wandelingen en de kaarten niet regelmatig geactualiseerd worden, de realiteit een heel andere kan zijn dan in de beschrijving of op de kaarten staat aangegeven.

Van de oudheid naar de 20^e eeuw

Vandaag is een dag met uitersten. Ik begin de vijfentwintigste dag van de camperreis Sardinië met een bezoek aan de Phoenicische Tempio di Antas, daarna rijd ik door een mooi groen berglandschap om vervolgens een compleet verlaten mijngebied vol met ruïnes te doorkruisen om tenslotte te eindigen bij het mooie strand en de zee bij Magazzini.

In het kielzog van een cameraploeg

Ik ben niet zo vroeg opgestaan omdat ik pas om 9.30 uur terecht kan op de site van Tempio di Antas. Ik ben er samen met een kleine cameraploeg die beelden voor een documentaire aan het opnemen zijn. We zijn de eersten die de site vandaag bezoeken.

Waar de geschiedenis van de Nuraghen, de Romeinen en de Phoeniciërs door elkaar gaat lopen

Op de vierentwintigste dag van de camperreis Sardinië rijd ik eerst naar het Parco Archeologico di Monte Sirai. Gesloten. Dan rijd ik een mooi traject langs de kust naar Nebida waar ik een niet zo lange wandeling langs de zee maak. Tenslotte rijd ik door naar Tempio di Antas. Maar het is te warm om die in de middag te bezoeken. Morgenochtend dan maar.

Vooraf

Ik heb van diverse mensen het bericht gekregen dat zijn geen bericht kunnen uploaden. Ik heb alles gecontroleerd maar kan de oorzaak van het probleem niet vinden. Als ik thuis ben dan zal ik er opnieuw naar kijken maar daar heb je nu natuurlijk niets aan. Sorry!

Parco Archeologico di Monte Sirai

Ik ben rond 7.00 uur wakker maar ik heb nog veel tijd. Ik kan pas rond 9.00 uur op de Archeologische site van Monte Sirai terecht. Maar goed er staat nog een grote afwas.

Rond 8.45 uur ga ik er heen maar als ik er aankom blijkt het terrein nog hermetisch afgesloten te zijn. Geen houten hekje of een krakkemikkig ijzeren hekje dat met een ijzerdraadje vastgezet is zoals je hier zo vaak ziet maar degelijke zware sloten die het terrein hermetisch afsluiten. Ik kan ook niet even over het hek heen klimmen.

Ik wacht nog een kwartier en bel dan het nummer dat op een flodderig papiertje bij de ingang vermeld staat. Giuseppe die opneemt spreekt geen Engels en mijn Italiaans is in het face to face contact al magertjes, een telefoongesprek wordt helemaal een ramp zoals blijkt. De site blijft gesloten en er zit dus niets anders op om onverrichter zaken te vertrekken. Jammer. Ik had me veel voorgesteld van deze Phoenicische site. Bovendien is het ronduit schandalig dat een dergelijk belangrijke archeologische site geen eigen informatieve website heeft.