Mijn 250e camperdag

Vandaag, als het me gegeven is, zal ik de 250e nacht in de camper doorbrengen. Als voorbereiding daarop bezoek ik op deze drieëndertigste dag van de camperreis Sardinië het dorp Siligo om daarna door te rijden naar het prachtige Monastero Benedettino San Pietro di Sorres. Daarna klim ik via vele haarspeldbochten naar Monteleone Rocca Doria om tenslotte te eindigen bij de Necropoli di Putti Condinu alwaar ik ook zal overnachten.

Siligo

Ik sta niet zo heel vroeg op en ben rond 8.30 uur onderweg. Een paar kilometer verder wil ik het dorp Siligo bezoeken. Ik wil dat om twee redenen. In de gidsen staat het als een mooi dorp beschreven maar de belangrijkste reden is dat hier het autobiografische boek Padre Padrone, van Gavino Ledda is gesitueerd. Eind jaren ’70 van de vorige eeuw hebben de gebroeders Taviani hier een indrukwekkend mooie film van gemaakt. Kijken als je hem niet kent.

Wandelen in een eikenbos

De ochtend van de tweeëndertigste dag van de camperreis Sardinië begint met een lange wandeling door een eikenbos rond de Monte Rasu. Vervolgens rijd ik via een prachtige route via Ittireddu en Mores naar Ardara om twee totaal verschillende Romaanse kerken te bekijken. Bij die laatste, de Santa Maria di Bubalis vind ik tevens mijn overnachtingsplek.

Bijna zonder benzine

Ik ben niet zo vroeg wakker want ik heb uitstekend geslapen. Eindelijk eens een frisse nacht. Na douchen en een grote afwas ga ik op weg naar het startpunt van mijn wandeling.

Ik word uitgezwaaid door de beschermengel van Rebeccu. Gisteren zat ik me steeds af te vragen aan wie ze me deed denken. En nu ze me uitzwaaide wist ik het: Juffie Janssens, met drie s’en van de Albert Plesman Ulo die mij de beginselen van Frans en Biologie bijbracht.

In de buurt van Bono denk ik er aan dat ik lange tijd niet meer getankt heb en als ik op de benzinemeter kijk zie ik tot mijn schrik dat die vrijwel leeg is. Ik kijk op de TomTom waar het dichtstbijzijnde benzinestation is en gelukkig is dat slechts 11 km verderop. Zelf als ik stil kom te staan is het nog een te belopen afstand. Maar ik haal het en er gaat bijna 60 liter in de tank. Toch maar wat vaker op die benzinemeter kijken.

Langs Romaanse kerken

Vanochtend op de eenendertigste dag van de camperreis Saradinië, de laatste kilometers gereden van de vijfde route. Ik kom o.a. langs de prachtige thermen in Fordongianus. Daarna via de snelweg grotendeels doorgereden naar het begin van de zesde route. Van die zesde route slechts enkele kilometers gereden en ik beland in een uiterst romantisch dorp Rebeccu. Daar zal ik ook de nacht doorbrengen en kan ik nog wat avondfoto’s maken van dit mooie dorp.

Onweer!!!

Vannacht heel slecht geslapen. Gisteren was het onbarmhartig heet en in de avond was er geen windvlaag te ontdekken. Dus de hitte bleef in de camper hangen. Rond 4.00 uur begon het te onweren. Slechts weinig regen. Maar de regen zorgde er wel voor dat de luchtdruk omlaag ging en er wind begon op te zetten. Eindelijk werd het koeler. Overdag gelukkig ook veel minder warm dan gisteren.

Niets bijzonders

Ik begin de dertigste dag van de camperreis Sardinië met een wandeling door een rotsig en heide-achtig landschap en vervolg dan mijn reis naar het zuidoosten. Er gebeurt niet veel bijzonders dus het wordt een kort verslag.

Wandeling rond de toppen van de Montiferru

Ik sta weer vroeg op om de hitte te ontlopen tijdens de voorgenomen wandeling. De voorspelling is dat morgen de temperatuur ongeveer met zes graden zal dalen. 27 Graden! Dat moet aanvoelen als vriesweer.

Ik begin de dag na het ontbijt met het vullen van de watertank en de drankflessen met het superieure water (althans dat zegt men) van een van de 7 bronnen. Daarna rijd ik de korte afstand naar het begin van de wandeling: een aantal zendmasten van de RAI. De laatste 2 kilometer gaat soms vrij steil omhoog over een onwaarschijnlijk slechte weg.

Op het Pinisola del Sinis

Op de negenentwintigste dag van de camperreis Sardinië bezoek ik de bekende opgravingensite van Tharros en het historisch museum van Cabras. Dan ga ik verder naar het noorden om een wandeling te maken door een van de droogmakerijen in Capo Mannu. Dat lukt niet helemaal. Onverrichter zaken rijd ik door naar San Leonardo de Siete Fuentes om daar te overnachten.

Gisteren

Graag wil ik, alvorens aan het dagverslag te beginnen, nog even iets vertellen over een ontmoeting gisterenavond. Na het avondeten zit ik nog wat in de avondkoelte naar muziek te luisteren als er een bestelbusje stopt die het langs de weg liggende terrein wil oprijden. Er stapt een uit de kluiten gewassen man uit en hij zegt me met woord en gebaar dat het prima is dat ik hier overnacht maar dat het plezierig zou zijn als ik een paar meter naar voren kan rijden zodat hij morgenvroeg met zijn landbouwvoertuig makkelijk het zandpad op kan rijden. Natuurlijk wil ik dat doen.

Hij blijft echter zonder te reageren luisteren naar de muziek en dan vraagt hij wat voor muziek dat is. Ik zeg hem dat het de Hongaarse Dansen zijn van Brahms. Hij luistert geboeid verder en hij vraagt mij na enige tijd of ik het voor hem wil opschrijven. Natuurlijk wil ik dat maar ik geef hem eerst een glas witte wijn. Als ik de titel en alles genoteerd heb en voor hem neerleg luisteren we nog samen zonder iets te zeggen naar 3 of 4 tracks. Zijn grote ronde hoofd deint zachtjes mee op de maat van de muziek. Dan zegt hij met een diepe zucht dat het prachtig is. Hij bedankt me voor de wijn en het papiertje en wenst me goede nacht en rijdt zijn terrein op.